meerkoet verhaaltje

 Heerlijk met de [laptop op schoot naar de fotootjes van gister zitten kijken en dan al kijkend en verbeterend ontstaat er een heel blogverhaaltje. Want we stonden gister even bij een van de de kleine vijvers van Sonsbeek en daar speelt zich dan een heel verhaal af. En dat kwam goed uit want na die stilstapauze voelde ik me weer iets energieker om het laatste stukje terug te wandelen. 

Er stond een reiger of liever gezegd er liep een reiger langs de kant en verder was er niets te zien. Toen er meer wandelaars voorbij kwamen, vloog hij weg

En streek neer op een van de kunstobjecten die in de vijver staan. Al snel hadden we het in de gaten.

Hij was onderweg geweest naar drie jonge meerkoeten die iets vererop onder de struiken verscholen zaten.  Zonder de bescherming van de ouders.

Maar plotseling renden er twee meerkoeten over het wandelpad die zich niets aantrokken van de wandelaars die hen toen wel voorrang moesten verlenen. 

Dan is de kans voor de reiger natuurlijk niet zo groot meer om een hapje te verschalken want meerkoeten zijn redelijk felle eendjes die wel voor zichzelf en kroost op weten te komen. 

Het was voedertijd en de jongen werden rijkelijk van lekkere hapjes voorzien.

Maar op een gegeven moment was het klaar en de ouders onvermurwbaar

Ze kwamen steeds dichter naar de oever en

Stapten uiteindelijk over het randje

om te verdwijnen in de richting van de andere vijver waar ze vandaan waren gekomen

Alleen en aan hun lot overgelaten bleven de drie jongen achter

Waarna ze hun schuilplaats weer opzochten.

Want de reiger wachtte geduldig