Het is alweer een tijdje geleden dat een vriendin op bezoek kwam. We hadden elkaar lang niet in levende lijve gezien. Ik haalde haar op van de bus en toen we elkaar naderde met open armen omdat we zo blij waren volgde er een spontane knuffel. Ik schrok er bijna van want in twee jaar tijd had ik iedereen op een afstand gehouden en het 'mocht' nog niet. De anderhalve meter regel was nog volop noodzakelijk. Nou ja we zijn er gelukkig geen van beide ziek van geworden maar wat voelde dat apart maar ook vertrouwd bheerlijk.
Dat er twee jaar al niet meer geknuffeld werd kwam mij soms wel goed uit. Al dat gezoen en dan nog wel 3 keer was niet altijd mijn ding. Soms wel maar soms ook niet. Dus vond ik het allemaal prima. Maar die knuf van mijn vriendin . O O wat voelde dat goed. Soms moeten er extreme dingen gebeuren om je bewust te worden van bepaalde handelingen en je gevoelens daarover.
Nu lijkt het allemaal afgeschaft te gaan worden maar corona is nog niet echt voorbij en zal misschien ook nooit meer weg gaan en ook daar zullen we dan weer een weg in moeten vinden. Ik laat het maar komen zoals het komt en doe in ieder geval mijn best niet ziek te worden of anderen te besmetten want ziek zijn is niet echt mijn ding. Ik huppel liever gezond in de rondte.
Van een andere vriendin die ik bijna wekelijks ontmoet omdat we samen schuilderen of gewoon lekker kletsen, had ik een potje korrels gekregen Goudkorrels zei ze. Dat vind jij vast wel leuk om mee te experimenteren. Zo gezegd zo gedaan. Maar van het goud vond ik weinig terug. Of het nou komt omdat ik het niet zo goed zie maar voor mij waren ze meer okerkleurig. Toch glommen ze af en toe wel maar doordat ik ze met de acrylverf verwerk ging er veel van de glans verloren.. Ze moeten toch vastgeplakt blijven op de drager en toen bleef er weinig glim over. Maar al experimenterend vind ik het zelf een goed landschappelijk abstract geworden.
Lekker om weer te schilderen. Niets leukers dan met verf bezig te zijn. Nou ja niets...? Ik geniet van zoveel meer dingen.
Die 3 zoenen te pas en te onpas hoeven van mij niet terug te komen.
BeantwoordenVerwijderenSommige mensen zou ik graag willen knuffelen, maar voorlopig laat ik ook dat nog achterwege. We hebben tot nu toe het virus met al zijn varianten buiten de deur kunnen houden. Wij zijn hier met de onderliggende kwalen in rustig vaarwater en willen dat graag zo houden.
Ik val ook nu weer over het blauw in je schilderijen. Hou ik van.
De 3 zoenen hoefden van mij toch al niet. Maar een knuffel als groet met een goede vriendin mis ik wel.
BeantwoordenVerwijderenMooi schilderij, Elly, jammer dat het goud niet erg opvalt.
Zoenen was ik toch al geen voorstander van. Maar een knuffel,waarbij elk de andere kant uitademt is er altijd in gebleven.
BeantwoordenVerwijderenHet zal voor velen een verademing zijn, nu de versoepelingen aangekondigd zijn....
BeantwoordenVerwijderenIk vraag me wel eens af, wanneer ik vroegere beelden zie van een overvolle stad, waar ik vroeger ook graag en zonder enig probleem tussen liep, of ik dat ooit weer zal durven. Het afstand houden vond ik niet erg, zolang het mensen zijn die ik niet ken. Nooit meer iemand een hand geven? Ik denk dat ik dat wel weer ga doen, later, als ik een ne ander nog meer vertrouw. Maar het handen wassen na een bezoek aan "buiten", hou ik in ere. En het 3 zoemen geven hoeft voor mij ook niet. En iemand knuffelen die je dierbaar is, ja dat ook weer kunnen, wat zal dat fijn zijn.
BeantwoordenVerwijderen