Slapen, koken en naar buiten kijken

 Ik heb geslapen als een roos. Sjonge jonge. Mijn  moeder zou zeggen: dan zal je het wel nodig gehad hebben.

 Dat is niet meer iedere nacht zo. Steeds vaker komt het voor dat ik een paar uur wakker lig. Dat is wel jammer maar ik vind het geen probleem. Ik kan er goed mee omgaan en word er niet onrustig  van of andere bijverschijnselen.  Ik zal het dan wel NIET nodig hebben 😊.

Maar vanmorgen dus heel laat uit de veren en ik zie dat het buiten heel mistig is.  Het was ook wel een heel volle week en ik hoop dat deze week wat rustiger verloopt. Minder cursussen minder verplicht leeswerk en heerlijk een beetje rondkeuteren. Dat is mij wel toevertrouwd.

Schoonmama komt kerstavond gourmetten  en helaas kan het met de kinderen niet doorgaan. Een volle bak is in deze tijd geen optie. Het is niet anders.

Eens kijken of er nu ook weer iets te schilderen valt. Ik heb zo n mooi plekje gecreëerd in de huiskamer. De tafel staat tegen de verwarming aan en ik als koukleum kan daar heerlijk mijn ding doen met alle materielen zoveel mogelijk om mij heen.  En het leuke is dat wanneer ik opkijk ik echt naar buiten kan kijken. Al jaren zie ik niet meer dat buren een wandelingetje in het park gaan maken of allerlei andere activiteiten van werkzaamheden etc. omdat ik niet meer rechtstreeks op de weg kan kijken.  Vanaf mijn werktafel wordt mijn kleine wereld weer wat meer zichtbaar. Dat geeft me een knus gevoel. 

Op pinterest heb ik intussen een nieuwe map geopend en daarin kan ik koolhydraat arme recepten in pinnen die ik volop op pinterest kan vinden. Ik ben heel benieuwd naar mijzelf of ik daar nu echt aan toe ga komen want koken en bakken..., vroeger deed ik het wel maar tegenwoordig ben ik dar helemaal niet creatief meer mee en heb daar ook geen zin in. Misschien ben ik het wel verleerd. Ik had er ook helemaal geen plezier meer in. Zou dat weer terug kunnen komen?