Het is een vreemd jaar geweest en ik vermoed dat het oude bekende niet meer terug zal komen. De wereld veranderd in een razend tempo.
Ondanks alle dingen die bij me langs en binnen zijn gekomen wist ik dit jaar altijd weer in alle rust mijn eigen middelpunt van rust , ruimte en stabiliteit terug te vinden.en daar was ik heel dankbaar voor.
Nu het kerst is lijkt het hele jaar weer aan me voorbij te trekken. Het lijkt alsof al het lijden dat ik rondom mij heen heb gezien, het verdriet van velen, mensen die hun geliefden verloren en volkomen eenzaam achter bleven zonder afscheid te kunnen nemen, anderen die hun weg kwijt dreigden te raken , het verdriet en de angst, ik zag het allemaal gebeuren en soms heel dichtbij zag ik het voorbijkomen en wist gelukkig psychisch overeind te blijven. Ook toen ik op verschillende momenten aangevallen werd en ik moest leren begrijpen dat medeleven soms beter onuitgesproken kan blijven, was ik blij dat ik niet door emoties werd meegezogen. Mensen heel dichtbij die kanker ontwikkelden en intussen terminaal zijn. Het was geen vrolijk jaar en gelukkig wist ik mijn innerlijke vreugde te bewaren. Wat ben ik daar blij en dankbaar voor. Maar ook dat impliceert dat ook ik me met het lijden uiteen moet zetten.
Maar nu, nu het kerst is lijkt het hele jaar weer even om de hoek te komen kijken en zit ik in onze gezellige kamer met kerstversiering en overdenk al die binnenkomende omstandigheden van het hele jaar. Plots lijken alle kerstwensen cliché en blijf ik doordrongen van het lijden van alle mensen. Natuurlijk ga ik door met wat ik gewend ben te doen maar toch is het anders. Geen kerstavond met alle kinderen klein en achterkleinkinderen. Ach ik kan er goed tegen maar het is wel anders.
De wereld veranderd in snel tempo daar kom ik niet omheen. Wat was komt nooit meer terug in de zin van de vergankelijkheid van alle dingen. Ik sudder deze dagen nog even door en weet dat ik een basis in me heb van het leeg zijn van IETS zoals een kopje leeg is van thee en als het leeg is van thee kan er weer klaar en zuiver van alles in. In de stilte van meditatie vind ik de weg naar binnen. Wat het ook moge zijn de komende tijd, ik zal er zijn. Zolang ik leef. Open voor wat er gaat komen zonder daar vooraf een invulling aan toe te denken. En zeker niet aan toe te kennen, want wat weten we nou?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten