Er is Waarheid in het heelal.

Ik vond een mooi stuk in het boek van G de Purucker over Mens en Evolutie dat ik graag  wil delen.

Er is Waarheid in het heelal.Wat is die Waarheid? Ze is het heelal zelf, of beter gezegd, de aard van het heelal zoals die zich openbaart in de werkingen van het heelal, dat zichzelf aldus tot uitdrukking brengt.Zijn wetten zijn de gedragslijnen van dat heel- al dat zich in kosmische perioden manifesteert; en een ware filo- sofie, een ware religie, een ware wetenschap tracht deze essentiële zaken te vertolken in gedachtenvormen.Het verlichte menselijke intellect kan deze essentiële zaken vertolken omdat wij, als kroost van het heelal, alle vermogens en krachten die het heelal bezit latent in ons hebben, die zich in ons openbaren als onze eigen krachten en vermogens.Wij hebben dus de organen om het heelal te begrijpen en we komen tot dit begrip door het verwijde- ren van de sluiers die onze natuur omhullen.

En de oorzaak dat die waarheid  in ons aanwezig moet zijn alhoewel niet volledig ontwikkeld lijkt mij persoonlijk een logisch gegeven. In deze tijd wordt er vaak gesproken over sterrenstof waar wij allemaal van gemaakt zouden zijn. Uit eindelijk is dat een simpel gegeven als je ziet hoe het heelal zich ontwikkeld heeft vanaf de oerknal zoals ik eerder in een blogje schreef. Wij komen eruit voort.

Dan speelt dat oergegeven als het ware overal doorheen en moet het op een of andere manier in ons aanwezig zijn.
Hebben we daar dan iets aan.?
Ja en nee. Want wat heb je aan iets dat je helemaal niet kent of herkent?
En als je het wel zou kennen zou dat dan oplossingen geven voor de problemen in het NU?
Misschien vallen er dan veel puzzlestukjes op hun plek.
Oke baat het niet schaden doet het ook niet om het verder te onderzoeken.

 Om iets te kennen of te herkennen is bewustzijn nodig. Een belangrijke voorwaarde voor bewust leven zoals wij dat in onszelf herkennen.  Als bewustzijn in ons aanwezig is moet in dat heelal vanaf de oerknal op een of andere manier de grondstof voor bewustzijn aanwezig zijn  om zo de mogelijkheid daarvan verder te ontwikkelen overal en in elke vorm aanwezig op een eigen manier. Een voorwaarde om tot vormen van leven te komen. In een volgend blogje wil ik hier toch nog eens verder over nadenken.

Dan kunnen we  nu met dat nog onontwikkelde bewustzijn gelukkig op verder onderzoek gaan. Als dat bewustzijn  wel volledig ontwikkeld was zouden we ons immers bewust kunnen zijn van wat zich afspeelde in en  voor de oerknal. Bewustzijn schijnt zich niet tot plaats en tijd te beperken is mijn conclusie uit het voorgaande. Zoals het nu is kunnen we proberen er allerlei theorieën, filosofieën  en wetenschappelijk onderzoek op los te laten en dat kan heel verhelderend werken en steeds meer aan het licht brengen. En dat is interessant en prachtig. Maar komen we zo bij de essentie waar het uiteindelijk omdraait?
Dan zie ik Robbert Dijkgraaf weer zijn schouders ophalen want we weten nog niets van voor hoe het begon.
Toch is alles latent in ons aanwezig. Onbewust zijn wij ons nog steeds van datgene waarvan we ons waarschijnlijk bewust zouden kunnen zijn of worden
Zouden we door vergelijkingen met de functies in het heelal en functies in onszelf, van hun werkingen en kwaliteiten in ons en in het heelal, dichter bij een bevredigende waarheid kunnen komen? Door ons bewust te worden van verborgen gemeenschappelijke kwaliteiten, kwaliteiten die op basis van de wetenschap van die oerknal overal te vinden moeten zijn en overal in aanwezig op hun eigen specifieke manier en binnen hun eigen specifieke mogelijkheden?

Met die gedachte  zou je net zo duizelingwekkend stil kunnen worden zoals je zou kunnen vermoeden  dat het was voor de oerknal. 🙄


Terug naar een universum van kwaliteiten