De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.

zaterdag 14 december 2013

Ervaren


om
Labels: ,

9 opmerkingen:

  1. Margreet17 december 2013 om 10:36

    precies!
    ervaren dus
    heel simpel eigenlijk :)
    je hoeft er niks voor te doen..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. platoonline17 december 2013 om 13:53

    Nou, veel mensen doen er ook inderdaad niets voor. Whahahahaha....zo zie je maar weer. Het mysterie leven laat niemand ontsnappen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. elly17 december 2013 om 16:31

      Begrijpen jullie dan hoe het komt dat er zoveel mensen lijden? Iederee lijdt toch weleens in zijn of haar leven. Als je zelf lijdt wil je dat toch oplossen
      Volgens mij is deze tekst heel wat diepzinneger bedoeld. Iets om beter over je eigen problemen na te gaan denken en eens te kijken hoe je daarmee omgaat. Ervaar je die ook zonder meer?

      Verwijderen
    2. elly17 december 2013 om 20:17

      Als ik er over nadenk dan ervaar ik het echt niet zonder meer, maar probeer zo snel mogelijk van mijn pijn of verdriet af te komen. Eigenlijk WIL ik die narigheid als ik het heb, helemaal niet. Hoe is het dan om het zonder al die bijkomende emoties te ervaren?

      Verwijderen
  3. Anoniem19 december 2013 om 13:48

    Lijden heeft te maken met vreugde. Lijden en vreugde hebben te maken met verlangen. De mens streeft altijd naar een bepaald soort bevrediging. Die bevrediging is meestal kort van duur waarna weer verlangen ontstaat. Zo krijg je een doorlopende reeks van allerlei verlangens die al of niet worden bevredigd. In beide gevallen leidt het niet tot blijvend geluk. Zolang de mens in dit eeuwig durende rad van verlangen zit, heeft hij te maken met vreugde en verdriet, met gezondheid en ziekte, van zich goed voelen en pijn lijden. De wereld waarin hij leeft is sluitend in die zin dat beide tegenpolen altijd vertegenwoordigd zijn. Uit dit rad van verlangen stappen bereik je door je te onthechten van al die verlangens (geen pijn meer, liefde, warmte, rijkdom etc). Wat dan overblijft is de mens als pure beschouwer van zijn eigen bestaan in het toneelstuk dat leven heet. Hij kijkt er naar, maar zit er niet in. Om zover te komen, moet er heel wat gebeuren. Dus beleven wij nog steeds vreugde en pijn.

    Je zult hier ongetwijfeld het nodige op te zeggen hebben. Prima. Maar zo ongeveer lees ik het bij Nisargadatta. Wat ik van deze filosofie / dit geloof (noem het zoals je dat wilt) precies vindt, weet ik niet. Ik ben er over aan het nadenken. Voorlopig ben ik zo vereenzelvigd met vreugde en pijn dat het me vreemd voorkomt als dat er niet meer is. Natuurlijk wil ik van mijn pijn af (want dat voel ik dagelijks van opstaan tot weer gaan liggen) maar die vreugde wil ik wel. Alleen: zo werkt het leven niet omdat (zo wordt gezegd) het één met het ander is verbonden.

    Dit is het proces waar ik in zit. Ik vind het moeilijk daar houding en plaats in te bepalen, noch weet ik wat de omgevingsgedachten van deze gedachtegang zijn. Ik voel me er een beetje in verdwaald.
    Hopelijk ben ik een beetje duidelijk. Maar anders dan zo kan ik het niet zeggen.

    Overigens vraag ik me af: waarom moet een tekst diepzinniger bedoeld zijn zonder uitleg.
    Meneer van der Leeuw en Co. zouden een heleboel mensen een plezier doen door wat duidelijker te formuleren waar het werkelijk om gaat. Dan is het proces nog moeilijk genoeg.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. elly20 december 2013 om 08:10

      Blij verrast was ik bij het lezen van jouw reactie. De eerste alinea gaat over de leer van de Boeddha zoals ik er nu alweer twee decennia mee bezig ben en dat zet zoden aan de dijk :-).
      Ik heb er dus helemaal niets op te zeggen hihihi. Het is geen geloof voor mij maar ik kom uit bij een levende ervaring wanneer je er oplettend naar kijkt en ziet wat er gebeurd met je eigen voor en afkeur. Hoe we gevangen zitten in die cirkel van het leven die in het Boeddhisme Samsara wordt genoemd. Onze wekelijkse lessen gaan daarover en we werken met onze ervaringen daarin. Ik zit dus net als jij in hetzelfde proces.

      Natuurlijk is dat moeilijk maar ook bijzonder interessant, want wat ik heel belangrijk vind is de uitwisseling en een goede leraar die alweer zoveel meer ervaring heeft binnen dit gegeven. Wij gaan vaak met onze interpretaties de mist in. Daar is het waar we 'verdwalen'. In persoonlijke gesprekken en lessen kan er dan gereageerd worden op 'kromme' ideeën en interpretaties want dat is het grootste 'gevaar'. Want waar ik nu bijvoorbeeld 'achter' ben is, dat

      Jezelf niet meer identificeren met- en middenin je emoties gaan zitten over je voor en afkeuren van goed voelen en niet goed voelen betekent nog niet dat er geen pijn of ellende meer is, maar dat het een hele andere manier van kijken wordt naar dat gene wat gebeurd en wat je overkomt zonder er in mee te gaan en je er door te laten wegzuigen. Er is dus nog wel degelijk pijn en liefde en warmte en rijkdom maar je leert je verlangen en hebberigheid zien en erkennen, dan kom je iets meer in je midden te zitten en ervaar je op een andere manier. Wat nog lang niet betekent dat je alles 'door' hebt. En ook alles doorhebben, betekent nog niet dat je het kunt leven. Het is een dagelijkse oefening van opmerkzaamheid. Maar het is wel een oefening die je veel oplevert en steeds meer inzicht geeft. Niet alleen in je eigen functioneren, maar ook in het functioneren van ieder ander om je heen en geeft daardoor meer of een ander soort begrip, meer zonder oordeel. Het is een manier van leven door aandachtig te zijn naar je eigen functioneren die je een heel ander perspectief gaan bieden op de lange duur.

      En dan nog even over het citaatje van van Leeuwen. Het is een citaat uit een schitterend boek dat hij schreef. Illusie en werkelijkheid. Hij was nauw bevriend met Krishnamurti en geeft een prachtige uitleg over veel dingen. Het is meer mijn fout slechts een citaat van hem te plaatsen. Zijn boek lezen is natuurlijk het meest bijzondere. Maar ach, er is uiteindelijk toch een mooi gesprek tussen ons uitgerold. :-)
      Veel plezier in het uitvlooien van de ideeën die je nu hebt. Fijne dagen met weinig of geen pijn samen met alleen die je lief zijn.!

      Verwijderen
  4. Anoniem20 december 2013 om 08:57

    Elly, ik ontleen mijn stukje aan hetgeen ik las bij Shri Nisarghadatta Maharaj, je kent hem wel, de man uit de achterbuurten van Bombay die zijn goeroe onvoorwaardelijk geloofde en er naar leefde. Meer dan te zeggen: 'ik ben,' kun je niet is wat hij de mensen voorhield. Hij was al zover dat hij het leven achter zich liet. Twee mooie voorbeelden springen hier in mijn gedachten (want eerlijk gezegd: vanwege de dialoogvorm tussen vrager en Shri raak ik nogal eens de draad krijg en bovendien praat hij vanuit het Indase begrip van Goden die maar tijdelijk zijn en geest die de engelse mind noemen zodat de begrippen soms verwarren. Die voorbeelden geef ik hier in mijn eigen woorden. Mij helpen ze heel goed.

    1. hij zegt: als je eens van je spoor afraakt is het goed te bedenken dat als je een film niet mooi vindt je een andere filmspoel in de projector kan zetten. Maar wat je niet moet doen is de projector in elkaar trappen.

    2. hij zegt ook: wat je moet doen is dagelijks proberen je diepere zelf te zoeken. Zie het als kijken in de spiegel. In die spiegel zitten vlekken (de beeltenis van je tijdelijke zelf). Veeg die vlekken weg (ontken, zweer af wat je alleen maar tijdelijk bent). Als je dat doet, zie je uiteindelijk je werkelijke zelf. De spiegel zelf is onzichtbaar geworden. (m.a.w. alles wat je moet doen is de tijdelijke laagjes van jezelf afpellen net zolang tot je overhoudt wat blijvend is).

    Eén inspirerend voorbeeld zegt meer dan duizend woorden, dacht ik toen ik dit las.

    Dank voor je reactie. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. elly20 december 2013 om 10:57

      Logisch dus dat er overeenkomsten zitten in de zienswijze van Nisarghadatta en de Boeddha. De Boeddha was een Hindoe die sommige dingen anders zag en vooral het kaste systeem en het Atman idee kritiseerde.

      De verwarring voor ons westerlingen van Goden (als mind) is voor ons een lastig bergrip. Ook ik leer dat het uiteindelijk niet gaat om Goden maar je zou het beter verbindingswezens kunnen noemen. Kwaliteiten die een jasje krijgen aangetrokken. Maar die kwaliteiten die zij vertegenwoordig zijn allemaal terug te vinden in ons diepste innerlijk (mind?). Dat zijn ideeën om langzamerhand vertrouwd mee te worden. Wij kunnen die kwaliteiten in ons zelf versterken door verbinding te maken met een verbindingswezen van een specifieke kwaliteit. . Concentratie (contemplatie)en meditatie en analyseren waar het over gaat en daar je conclusies uit trekken voor je eigen ervaringen, zijn de middelen daartoe. Is waarschijnlijk datgeen waar je mee bezig bent. Het gaat er niet altijd om op een kussentje te zitten ;-).

      Ik denk wel dat het noodzakelijk is de vlekken in de spiegel eerst te leren zien en erkennen. Iets wat je niet ziet en erkent kun je ook niet afzweren. Vergelijkbaar met een verslaafde die zijn verslaving niet ziet of erkent. Die stap zouden we denk ik eerst kunnen maken voor we iets kunnen veranderen of afzweren. Want we zitten wel erg vast in onze gewoonten die we vaak niet eens herkennen. Ook daar is opmerkzaamheid geboden.

      Ik denk dat het handiger is om geen stapjes over te slaan, want dat werkt niet soepeltjes.

      Je laatste opmerking vind ik heel mooi en passend.
      Veel succes op de ingeslagen weg Plato en JIJ bedankt voor je reacties.:-).

      Verwijderen
    2. elly20 december 2013 om 11:09

      Had je deze film al gezien Plato?
      http://www.youtube.com/watch?v=6TJxTFoB8ps

      Verwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...