Ik merk hoe lastig het is om gewoon te accepteren en het te laten voor wat het is. Ik zou zo graag weer heel energiek willen zijn en de dag vol vreugde tegemoet willen gaan.
Natuurlijk zijn het heel vermoeiende en ongewone weken geweest en is het misschien ook niet zo vreemd om moe te zijn. Maar maakt mijn weerstand en het idee of het gevecht dat ik aanga om niet moet te willen zijn het niet juist erger. Ik weet, ook weerstand vermoeid zelfs nog meer dan je lief is.
Ik zeg altijd: voluit leven, met alles erop en eraan. Als ik daar zelf ook aan wil beantwoorden dan hoort dit er ook bij en zal ik het met mijn energie gewoon moeten doen zoals het komt samen met de bijbehorende dip. Toch zou je denken met voluit leven dat het een heel andere lading heeft. Een lading waarvan ze tegenwoordig zeggen: positief blijven denken. Maar volgens mij, zoals ik er nu insta heeft dat er niets mee te maken. Dan leef je iedere dag zoals het komt en laat het zijn zoals het is. Ook als je eens even NIET positief denkt.
Wel denk ik dat je jezelf zo af en toe een schop onder je kont moet geven om grenzen te verleggen en gewoon moet doen wat je moet doen en zoals nu gewoon opschrijven en erkennen dat je niet zo lekker in je vel steekt. Nou en dat heb ik nu gedaan en merk dat het al tikkend achter compie verschil maakt. Ik mag gewoon moe zijn en ga vandaag leven met wat er gebeuren gaat.
De kerstboom heb ik gister samen met mijn kleinzoon opgeruimd en vandaag gaan we samen een lampje kopen wat zijn tante zo nodig heeft. Dan kan hij het vanavond mee naar huis nemen en brengen. En morgen hebben wij hopelijk de laatste begrafenis van dit jaar. Ach hopen, eigenlijk levert dat niet zoveel winst op De dingen laten komen zoals ze zijn is gewoon beter, dan is er niets wat tegen kan vallen. :-) En dat scheelt in de teleurstelling.
Gek hè toch voel ik me nu alweer een stuk beter. Ik realiseer me dat het goed is er gewoon te kunnen zijn ook als er vermoeidheid is of een dip en te communiceren met anderen. In relatie staan tot...wie of wat dan ook, dat is wat ik heel belangrijk vind dat is leven en zoals nu, even een kleinkind om me heen die nu nog lekker slaapt. En om dat allemaal te beseffen heb ik het alleen maar even op hoeven schrijven.
Het wordt vast een dag met alles erop en eraan.
ff zitten
dit is nu precies hoe ik me voel, maar jij neemt nog de moeite het op te schrijven..
BeantwoordenVerwijderenik ga vanuit schulgevoel de lieverds langs die bij mij gereageerd hebben
leegleegleeg voel ik me
Ik schrijf het op omdat ik weet dat er dingen zijn die me 'helpen'. En dat is o.a. gewoon kijken naar wat dingen doen met mijn staat van zijn en waar mijn weerstanden zitten.
VerwijderenSchuldgevoel heb IK geleerd, helpt me niet maar belemmert me juist en het is ook nergens voor nodig. Maar ja, ik kan alleen maar iets voor mezelf bepalen. Ieder moet zijn/haar eigen weg gaan Yvette.
Hou je meis!!!
Maar nu even in alle ernst, Elly. Zou je vermoeidheid ook niet worden veroorzaakt doordat jij steeds dat gevecht aan gaat? Dat is wat ik denk. Accepteer de dingen zoals ze zijn. Soms ben je moe, soms zit je vol elan. Soms heb ik last van artrose en pijn, andere dagen niet. Vechten maakt alleen nog maar krampachtiger.
BeantwoordenVerwijderenHet is in alle ernst hoor. :-) en ik dacht dat dat ook precies is wat ik zeg. Weerstanden maken alles alleen maar vermoeiender.
VerwijderenDenk jij dat ik vol met weerstanden zit Plato? En dat ik steeds aan het vechten ben? Kom ik zo op jou over?
Dat zijn precies de woorden die ik in gedachten had. De woorden van Plato. Ik voeg daar dan maar niets meer aan toe. Maar....zit jij lekker achter dat gordijntje???
BeantwoordenVerwijderen