Ik ben een mens en daarmee kwetsbaar zoals iedereen kwetsbaar is. Bij iedereen kan op elk moment angst en twijfel toeslaan op de meest ongelegen ogenblikken. Soms kan je de aanleiding daartoe niet eens vinden, op een ander moment is die aanleiding heel duidelijk aanwezig. Toch kan ik niet anders dan in ieder ogenblik weer keuzes maken, me steeds afvragend, toetsend op mijn eigen inzicht dat zo beperkt is als dat van een mens maar kan zijn, mijn standpunt bepalen voor dat moment en zo zoekend mijn weg gaan.
Ik weet het is meestal niet het één of het ander, alles is mogelijk, maar of ik de juiste keus maak ten opzichte van de ander en mezelf? Kwetste ik of ondersteunde ik? Maakte ik een opening of zorgde ik ervoor dat de deur dichtklapte? Toch doe ik wat ik doe en schrijf wat ik schrijf en ook hier geld weer dat alles veranderlijk is en nooit gekristalliseerd tot een onveranderlijke verharding. Het enige dat ik hopelijk in mijn doen en laten overeind houd is de motivatie om lief te hebben ook al lukt dat vaak niet en speelt er onbewust en ook bewust veel eigenbelang doorheen maar met een goede motivatie kan het juiste en zuivere altijd weer boven komen drijven. Heel langzamerhand bevind ik me weer in mijn midden waar alles er mag zijn zoals het is.
Nu ga ik me voorbereiden op mijn kleinzoon die komt logeren. En mijn achterkleinzoon naar wiens tweede verjaardag we vanmiddag gaan. Het zijn drukke en zeer emotionele tijden met zaterdag weer een derde (en deze keer een ) begrafenis in tweeëneenhalve week voor de boeg. Het geeft heel veel te overdenken en te doorleven. En daar komen dan zulke blogjes als deze uit voort. (glimlach)
Ook een gewone duif in uniek
lieve Elly
BeantwoordenVerwijderenik las je schrijven.
goede dag toegewenst
xxx
Zojuist druk ik op de knop van 'publiceren' en werp een voor mij best wel pijnlijk stukje de ether in.
BeantwoordenVerwijderenIk kijk in mijn bloglijst en zie het jouwe. Ook al heeft het eens iets andere lading, het doet me goed om een ander 'mens' te zien die in alle eerlijkheid mens durft te zijn.
Dikke knuffel.
Die eenzaamheid is zeer herkenbaar, Elly. Of je nou alleen bent of met een kamer mensen. Soms kun je er van genieten maar soms kan het ook 'pijnlijk' tot diep in het merg voelbaar zijn en dat kan angst creëren.
BeantwoordenVerwijderenZo ook gevoelens van verlies die zeer schrijnend kunnen zijn. Maar twijfel niet aan de zuiverheid van je doen en laten. Je KUNT niet anders doen dan je doet...
Die eenzaamheid ken ik alleen als ik denk aan overleden dierbaren. Maar dat is meestal kortstondig. Want er zijn ook mensen bij wie ik me thuisvoel. En belangrijker wellicht dan dat is dat ik me thuisvoel in mezelf ondanks al mijn beperkingen. Ik wens je toe dat ook jij je thuisvoelt in jezelf. Die beperkingen zijn niet erg. Je bent op een goede manier onderweg. Daar gaat het, denk ik, om. Misschien formuleer ik het wel onhandig, maar ik bedoel het positief.
BeantwoordenVerwijderenIk ken het precies andersom Plato, Ik voel me niet eenzaam als ik aan overleden dierbaren denk, en voel me meestal thuis bij mezelf, maar soms popt er een gevoel op en al die gevoelens mogen er voor mij zijn.
BeantwoordenVerwijderenLaten we ons samen dan maar zoveel mogelijk thuisvoelen in onszelf hè :-)