De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.

woensdag 4 april 2012

Ruimte

Wolken drijven
in blauwe lucht
Laten we dansen
en vrij zijn

komen en gaan
komen en gaan
komen en gaan



Laten we vrij zijn
de wolken omarmen
om
Labels: , , ,

14 opmerkingen:

  1. Anoniem4 april 2012 om 23:18

    Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem4 april 2012 om 23:21

    Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. elly7 april 2012 om 23:43

      grijze wolken komen en gaan
      even
      zoals een mensenleven
      alsof ze nooit hebben bestaan

      Met dank aan Lenjef

      plaats ik zijn verbeterde versie.

      Verwijderen
  3. Sagita5 april 2012 om 00:51

    De Wolken

    Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag
    Lang-uit met moeder in de warme hei,
    De wolken schoven boven ons voorbij
    En moeder vroeg wat 'k in de wolken zag

    En ik riep: Scandinavië, en: eenden,
    Daar gaat een dame, schapen met een herder-
    De wond'ren werden woord en dreven verder,
    Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende.

    Toen kwam de tijd dat 'k niet naar boven keek,
    Ofschoon de hemel vol van wolken hing,
    Ik greep niet naar de vlucht van 't vreemde ding
    Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.

    -Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide
    En wijst me wat hij in de wolken ziet,
    Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
    De verre wolken waarom moeder schreide-

    Martinus Nijhoff

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. elly5 april 2012 om 07:26

      Wat een mooi en herkenbaar gedicht van Nijhoff. Nee ik kende het niet Sagita, maar ik zag mezelf onmiddellijk in de tent liggen met het hoofd erbuiten naast mijn vader op de rug, kijkend naar de wolken en met kleine kleertjes aan. :-)
      Bedankt.

      Verwijderen
  4. Sagita5 april 2012 om 00:52

    Elly ik moest door jou gedichtje denken aan dit gedicht van Martinus Nijhoff. Misschien ken je het wel. Wolken zijn zo fascinerend!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Sagita5 april 2012 om 00:53

    'jouw gedichtje ' dus.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. klaproos5 april 2012 om 09:07

    heerlijk vrij zijn en je soms warmen aan een ander:-)
    da's eigenlijk het mooiste elly

    BeantwoordenVerwijderen
  7. reflexxus5 april 2012 om 10:21

    Oók een heel goede morgen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Anoniem5 april 2012 om 15:57

    Wie een wolk omarmen wil
    Die moet zichzelf ontstijgen
    Zo niet, dan rest een bittere pil
    Van misgrijpen en hijgen

    Wie volgens zijn EGO doet
    En leeft zonder fiducie
    Ook al springt hij nog zo goed
    Zijn wolk blijft een illusie

    Zo zei de meester streng en sprong
    Van wolk op wolk en lachte
    Leer vlijtig, zei hij, tot de gong
    Daar zal ik op u wachten.

    Dus spring ik gretig op en neer.
    Volgens mijn beste weten
    Soms twijfel ik en val ik weer.
    Ik was even... vergeten.

    Maar op een dag hoeft het niet meer.
    Met welke maat zal men mij...
    Dan meten?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Anoniem5 april 2012 om 17:25

      naar de maat waarmee u zelf gemeten hebt???

      Verwijderen
    2. elly6 april 2012 om 11:14

      Ja novelle, zo zie ik het wel. jij ook hè. Ik vanuit oorzaak en gevolg en jij vanuit een 'godsoordeel'(?)

      Verwijderen
  9. Anoniem5 april 2012 om 17:26

    mooi wolken gedichtje Elly....LEUK
    en ja er zijn heel veel mooie wolkengedichten

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Anoniem5 april 2012 om 23:20

    bijna nacht El
    morgen weer wolken
    al zullen ze er vannacht niet vandoor zijn
    te lang hier niet geweest
    morgen even de 'draad' pakken!
    dikke knuf Gon

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...