Soms is het een vorm van faalangst, waar ik heel lang en soms nog weleens mee te maken heb. Maar is faalangst dan ook niet een verkapte trots omdat ik het graag perfect wil doen? Ja en dat is niet altijd mogelijk. Want perfectie bestaat niet. Het kan altijd beter.
Dus is het maar beter alles te doen zoals ik het kan en daar genoegen mee te nemen. De angst om door anderen bekritiseerd te worden achter me te laten, niet uit trots, maar de angst te laten voor wart het is en wel naar de opmerkingen te kijken en te overwegen wat ik kan verbeteren en als dat niet mogelijk is me er dan dus ook niet druk over te maken of onderuitgehaald te voelen.
Bescheidenheid zou ook nog weleens iets met trots te maken kunnen hebben. Weglopen om niet af te gaan.
Klein of groot
het maakt niet uit
IK BEN
Zeker waar. zo kende ik een klein meisje dat elke keer als er bezoek van een ander kind(eren) kwam eerst even de kat uit de boom keek: behaal ik hier succes/ kan ik het aan of ga ik hier af/ ga ik falen...en zo: óf wéér het leukste liefste meisje was...of naar haar eigen kamertje ging om alleen te zijn.
BeantwoordenVerwijderenZo kan het zijn dat iemand ook op latere leeftijd koning/ koningin is en blijft door zich alleen te omringen met "minderen". zoals in het liedje van Jaap Fisher/ Joop Visser:
" Want een koning heeft alleen maar minderen en zijn kinderen en zijn vrouw".
Ja, die faalangst ken ik ook, en velen met ons denk ik. Komt het niet door de maatschappij waarin we opgroeien hier, er is zoveel competitie.
BeantwoordenVerwijderenAls we nu es gewoon niet overal commentaar op hadden en gewoon iedereen nemen zoals die is? En onszelf!
Margreet, maar faalangst hoort toch bij groei? Een ander nemen zoals ie is daar ontkomen we niet aan maar ik vind het juist goed/ een stap vooruit als ik mezelf niet neem zoals ik ben. ( en ben ook "blij" met kritiek van anderen op mijn functioneren daarom.
BeantwoordenVerwijderenWanneer je de perfectie loslaat is de faalangst voorbij.
BeantwoordenVerwijderenEn wat een ander daarvan vindt? Ach, is het niet belangijker wat jij van de ander vindt...
Ik kan me zeer vinden in jouw paar woorden:
Klein of groot
het maakt niet uit
IK BEN
***
Als je moed neemt om gewoon jezelf te zijn en je grenzen accepteert die in je wezen zijn dan vindt je de rust om als een kind iets te leren en geniet daarvan.
BeantwoordenVerwijderenprestatiedwang ontstaat uit angst en afwijzing.
is mijn ervaring en ik kan alleen maar iets geven wat ik geleerd heb omtrent bescheidenheid.
Bescheiden zijn kun je niet leren je ontvangt het eigenlijk denk ik nu.
Dat(bovenste deel) vind ik mooi geschreven Novie, of je bescheidenheid niet kunt leren betwijfel ik.
BeantwoordenVerwijderenDe angst voor afwijzing voedt de faalangst. Als je goed bent zoals je bent is die faalangst er niet.
Natuurlijk mag iedereen vragen stellen over bijv. je functioneren, het is alleen te vaak veroordelend.
Ja ik denk ook dat je alles kunt leren wat je noodzakelijk vind door inzet en discipline.
BeantwoordenVerwijderenNou ik denk eigenlijk dat bescheidenheid een gevolg is van het besef dat alles wat je leert en kunt in alle ontspannenheid niet helemaal je eigen prestatie is.
BeantwoordenVerwijderenWant we worden geboren met niet allemaal met dezelfde mogelijkheden.
door dit besef geeft je als ware vanzelf een eerlijke bescheidenheid en niet een bescheidenheid die zijn kans nog afwacht en berekenend is.
Ja Novelle, daar kan ik helemaal in meegaan. Er zijn vele mensen die het niet gegeven is om daar iets mee te doen om wat voor reden dan ook. In het boeddhisme noemen we het obstakels, onwetendheid en beperkingen. Die hebben we uiteindelijk allemaal. Dan kun je alleen maar dankbaar zijn dat bepaalde kwaliteiten je gegeven zijn en je er iets mee kunt doen.
BeantwoordenVerwijderenToch denk ik wel dat je, als je de mogelijkheid hebt, alles moet benutten om te realiseren. Daarvoor is het nodig inzet te geven.
nog een kleine toevoeging
BeantwoordenVerwijderenvalse bescheidenheid is een gevolg van pijn.
Jaren geleden heb ik zo geworsteld met dit thema.
Ik was zo blij dat het uiteindelijk vanzelf werd geboren in mij,want ik kon het niet bewerken, in mij vanwege de pijn die me vast kluisterde.
Ik deed bescheiden maar was het niet,ik kronkelde alle kanten op maar het bleef een houding.
Je ziet ik zie het toch duidelijk anders maar wat jij schrijft is ook waar ik denk dat we elkaar aanvullen (glimlach)
Ik ben er over aan het denken Novelle.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk kan gefingeerde bescheidenheid allerlei oorzaken hebben, ook pijn. Alles is door oorzaken verbonden.
Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen ervaringswereld.
Als ik in mezelf kijk herken ik meer in de beschrijving die Reflexxus van dat meisje gaf. Niet helemaal hoor maar ik vermoed vaak weggestopt een hoogmoedige houding in mezelf terwijl ik doe alsof ik bescheiden ben. Dat erkennen en toegeven daarmee ligt ik al een tipje van mijn eigen sluier op en daardoor kan ik er oplettend voor worden.
Het belangrijkste is lijkt mij toch weer naar mezelf kijken en leren van wat ik tegenkom.
Welke Macht je ook bedankt voor het inzicht dat je door die oplettendheid krijgt is prima. Als je in God gelooft dan wordt er ook gezegd dat je zelf de voorwaarden moet scheppen om de deur open te kunnen zetten om een verbintenis met Hem aan te gaan. Ook zo in het Boeddh. Je werkt aan jezelf en daardoor maak je ruimte voor een verbintenis met 'hogere' kwaliteiten.
Of zie ik dat verkeerd en heb ik je niet goed begrepen?
Werken aan jezelf blijft een pad voor ieder individu weer iets anders ook al bewandel je dezelfde traditie, dan nog blijft het heel persoonlijk, want we zijn allemaal anders.
Eigenlijk zij logjes altijd te klein ;-)
O ja Novelle en ook nog lees ik uit jouw stukje dat ertegen vechten dus echt geen optie is. Dat geworstel helpt niet. Ervaren, ernaar kijken, erkennen, beloven oplettend te zijn en overgeven of loslaten.
BeantwoordenVerwijderenDat is alles wat we kunnen doen. En dat is heel veel.
Ik weet niet wat dit alles met bescheidenheid te maken heeft. Ik denk simpelweg dat het goed is dat je de dingen doet waar je hart naar uitgaat en dat je je niets aantrekt van niet opbouwende kritiek. Iedereen heeft zijn plafond. Maar binnen de jouw gegeven mogelijkheden is veel mogelijk. Misschien word je er niet beroemd mee, maar dat was dan ook niet de optie. De optie was alles uit jezelf te halen wat er in zit. En als dat naar jouw tevredenheid is gebeurd, dan ben je geslaagd.
BeantwoordenVerwijderenDe rest lijkt me niet ter zake doende.
Mag ik nog even gebruik maken van de gelegenheid?
Is valse bescheidenheid het gevolg van pijn of is pijn het gevolg van valse bescheidenheid?
@ Plato
BeantwoordenVerwijderenik denk dat beide opties mogelijk zijn hahahaha