woensdag 28 december 2011

Onbehagen

Ik denk dat we maar eens af moeten van 'de schuld' of de oorzaak van ons onbehagen buiten onszelf te zoeken. Moet je eens opletten hoe vaak of je geneigd bent dat te doen. Je zult er evenals ik, versteld van staan hoe vaak het bijna ongemerkt toch gebeurd. Als je dat door krijgt kan er iets veranderen. Zolang je het niet in de gaten hebt zijn het de meest subtiele of zelfs heel grove oorzaken die je aanwijst als 'waardoor het komt'.
Aandacht en opmerkzaamheid een onmisbare manier van leven als je iets aan 'niet in vrede met jezelf zijn' wilt doen.
De kracht van de beoefening van meditatie is het weer terugkeren in je eigen middelpunt. En met meditatie bedoel ik niet alleen zitten op een kussentje, dat is  een 'vinger' oefening, maar aandachtig en opmerkzaam leven door de dag heen.

De theorie is aardig maar de praktijk vraagt dagelijkse motivatie en discipline.Ik heb nog veel te leren om onder alle omstandigheden in vrede te kunnen zijn..



Op een terrasje is het wel haalbaar, 
maar O wee als er iets vervelends aan de hand is.

8 opmerkingen:

  1. het is altijd zo eenvoudig de schuld buiten jezelf te zoeken hé:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat voor veel mensen misschien nog hardnekkiger is: jezelf de schuld geven - dat ligt dieper (verder weg, om aan te kunnen pakken, maar heeft des te meer impact op je voortdurende levensgrondgevoel)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Met jezelf de schuld geven speelt er dacht ik iets anders een rol. De gewoonte om ermee op je nek te blijven lopen tot sint-juttemis wat even zinloos is als anderen de schuld geven.
    Het is een andere vorm van onbehagen over jezelf afroepen.
    Het valt niet mee alles te leren herkennen en erkennen in jezelfen en daarna los te laten. Dat is een hele weg om te gaan.
    Daarom is een grote dosis humor over jezelf hebben zo goed.
    Iedere keer vallen en toch weer opstaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Soms is het ook moeilijk om jezelf niet de schuld te geven maar het is waar , het is volkomen zinloos.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het hele schuldmechanisme is,
    of het nu jezelf treft of de ander,
    volgens mij van dezelfde makelij.

    Humor, ik vlucht er vaak in,
    helaas lang niet altijd
    om mezelf minder serieus te nemen.

    (oefenen dus, want idd: handig! in het loslatingsproces)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja Schribs

    Je kunt het geloven of niet, maar het zijn (steeds weer) twee kanten van dezelfde medaille...EGO

    hihihihi.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Als je op een terrasje zit waar iemand rook in je gezicht blaast of keihard en langdurig gaan zitten bellen, hoe mediteer jij jezelf dan naar vrede toe? Of sta je op en ga je langs de kustlijn wandelen?

    Schuldmechanisme: mooi woord. Het maakt ook meteen duidelijk dat schuld door mensen bedacht zijn. Want mensen denken en doen mechanisch. Kun je van God niet zeggen. Schuld is dus door mensen bedacht. Het is een handig 'mechanisme' om mensen aan zich te binden. Stel je voor dat de kerk zou zeggen: jongens, jullie hebben de kerk niet nodig, ga nu gewoon in jezelf kruipen en onderzoek je geest. Tja, dan dondert het hele mechanisme in elkaar. De kerk is er dus alles aan gelegen het schuldgevoel in stand te houden. Want dan houden ze hun functie.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...