Balkonscene

Vanmiddag even heerlijk in het zonnetje op de veranda gezeten met een paar ramen open en de windkant dicht alhoewel er niet veel wind stond. Het was een heerlijk temperatuurtje. Er zijn erg veel wespen merkten we en hebben ze een voor een weer naar buiten gewerkt evanals de Lieveheerbeestjes waar er nog veel meer van waren. Het leek wel een epidemie.

We waren de hele morgen op stap geweest om te kijken wat er op de markt is om op de vloer te leggen. Wikken en wegen kijken en voelen. Na de balkonscene zijn we toch nog even naar Praxis om de hoek gegaan, maar daar was voor ons niets te beleven.

Dat zal mij niet meer gebeuren

Gisteren begon de chaos al toe te slaan. Een telefoontje waardoor een afspraak verplaatst of niet door kan gaan. Plannen die maar even opgeschoven moeten worden. Dingen die nog moeten en niet kunnen. Het hele patroontje voor de planning van vandaag komt in de knoei.

De laatste jaren heb ik daar niet zoveel last meer van en lopen de dingen niet over me heen, dan is het al vrij eenvoudig om te denken dat je je er niet zo snel door mee laat nemen. Maar als de omstandigheden veranderen is dat de vraag. Kan ik onder alle omstandigheden in rust bij mezelf blijven?

Jaren geleden, toen de werkdruk erg hoog was werd ik overspannen met grote consequenties voor mijn dagelijks leven. Nu na jaren is het eenvoudig om te zeggen: dat zal mij niet meer gebeuren zeker weten. Maar is dat ook werkelijk zo? Als de omstandigheden er rijp voor zijn en de druk werkelijk te lang duurt en te hoog is, zou ik dan niet weer in dezelfde valkuil stappen en 'doordraaien'? Zou ik dan wel stabiel en onverdroten rustig door kunnen gaan?
Ik weet het niet en ik hoef dat niet te weten zolang alles op rolletjes gaat en er niet meer is dan een beetje chaos. Maar zekerheid? Nee dat idee van zekerheid, daar trap ik niet meer in.
Of is dat net zoiets als 'dat zal mij niet meer gebeuren' en dus een valse zekerheid? Onzeker over onzekerheid. Min maal min is plus. Ligt daar een link naar wijsheid? Kom ik dan weer terug op leven met werkelijk alles erop en eraan zonder voorbehoud...?

Denken over het leven zelf zit vol valkuilen. Je moet het gewoon leven.

Ik pas goed op mezelf en probeer alert te blijven.

Nadat het balkon in een veranda was omgetoverd betoverde deze regenboog me. Het leek alsof hij schuin over ons heenboog.

Een mooie 'belofte'

Fotootjes kijken

Voor iedereen die graag fotootjes van mij ziet:
Kijk ook eens op mijn andere blog
 de link staat altijd in de zijbalk
onder:

Mijn andere blogs.

link nu  hieronder
http://ellyvandoorn.wordpress.com/

Overdekt fietspad

En dan plotseling

als ik zit na

te denken over

een overdekt

fietspad

komt er een 

dubbelportretje 

voorbijvliegen.