Als de zon schijnt

Neem wat de goden geven zolang hun handen open zijn, want niemand weet wat ze ons zullen onthouden als hun handen dicht zijn.

Afrikaans spreekwoord.

Avalokiteshvara

 De Tibetaanse  Avalokiteshvara en de Chinese (vorm) Kuan Yin  de bodhisattva's  van Groot Liefde en Mededogen  voor beoefenaars van het Mahayana Boeddhisme zeiden:.

“Ik legde de eed af en hield mijn woord. Ik bereikte verlichting maar ik ging niet over naar de eeuwige gelukzaligheid. Mijn menselijk lichaam gaf mij dieper inzicht in de pijn die anderen lijden. Vanwege mijn diepe gevoelens, vanwege mijn begrip voor ellende en leed; vanwege mijn besluit word ik de Medelevende genoemd: Kuan Yin - Zij die de huilende wereld hoort !”Kuan

Ze wordt vaak afgebeeld met een kind of kinderen en heeft daardoor overeenkomsten met de westerse afbeeldingen van Maria.

De Tibettaanse vorm van Avalokiteshvara wordt vaak afgebeeld met duizend (helpende) handen en ik vind dat die erg veel overeenkomsten hebben met de manier waarop wij in het westen engelen vleugels hebben gegeven.

Aardige overeenkomsten vanuit heel verschillende oude tradities die in dezelfde richting wijzen.

Waar een zinvol leven volgens mij om gaat is: Het verwerkelijken van onze menselijke kwaliteiten in die aangegeven richting.

plaatjes van internet.

Bezige bijtjes

Vanmorgen zijn we aan het 'werk' geweest in de Heemtuin met Macro fotografie. Ik heb zo genoten! De meeste foto's heb ik weg gegooid, macro fotografie is niet makkelijk en het is heel veel schieten maar er zijn gelukkig genoeg leuke overgebleven. De meeste zullen wel op mijn fotoblog terechtkomen
 http://ellyvandoorn.wordpress.com/

Hier een voorbeeld.

verandering

We blijven verhuizen. Hebben we nauwelijks de verhuizing van mijn schoonouders achter de rug, zijn we hier weer met meubels aan het slepen. Dat gaat tegenwoordig niet zo makkelijk. De meubels en digitale aansluitingen, muziek etc. zijn heel wat gecompliceerder dan enkele tientallen jaren geleden. We zijn er nog niet mee klaar en er moeten nieuwe kabeltjes etc komen voor de muziek om alles weer op orde te krijgen, maar TV kunnen we alweer kijken. Het geluid is een ander verhaal want dat moet heel precies luisteren naar de wensen van Fer. Hij is een grote muziekliefhebber en neemt geen genoegen met slecht geluid.

Wat dat intern verhuizen betreft, herinner ik me nog hoe graag ik aan het schuiven was met de meubels. Het was voor mij altijd een vorm van creativiteit. Als ik dan de eethoek weer ergens anders had neergezet en de zithoek veranderd, had ik een heel nieuw en vrolijk gevoel. Ik keek als het ware met nieuwe ogen in de rondte en verheugde me. Die mogelijkheid is nu meer beperkt en alles in de kamer heeft een vaste plek omdat het niet anders kan. Nu we met deze kleine verandering bezig zijn, komt toch dat oude gevoel van blijheid weer in me op. Leuk, ik kan er weer echt van genieten.

En intussen staat de accu van het nieuwe fototoestel op te laden want ik ben behoorlijk aan het bladeren geweest door alle menu mogelijkheden en heb veel probeer plaatjes gemaakt.