Ruimte

 Vanmiddag was er weer ruimte om te genieten dus  heerlijk gewandeld en gefotografeerd.

De grote gele kwikstaart

Biologieles

 Dat was precies wat ik bedoelde. Het valt tegenwoordig wel mee die buikpijn. Het mag dan gisteren even behoorlijk pittig zijn geweest maar vandaag was het leed voor het grootste deel geleden. Vroeger liep ik er soms weken mee en had toen ook nog niet in de gaten dat ik bepaalde producten niet moest eten. Grape ftuit bijvoorbeeld en dat at ik bijna dagelijks. Heerlijk maar O wee wat een pijnlijke darmellende. En heel belangrijk, ik heb nu een veel rustiger leven door allerlei gunstige omstandigheden en niet te vergeten meditaties en dat scheelt een slok op een borrel.  Nog wat moeier dan normaal maar morgen ben ik weer de oude,

Gisteren morgen was ik naar het schildersatelier en het was  s morgens al niet zo lekker maar ik dacht het gaat wel over. Lekker geschilderd en weer veel indrukken opgedaan waardoor het leek op te knappen. Toch 's middags naar de dierentuin. Het was ook zulk prachtig weer.  Maar dat was toch te zwaar. Ik heb  bog een paar leuke plaatjes kunnen schieten van Jan van Hooff die een les biologie gaf aan vermoedelijk meddelbare scholieren. 

 De chimpansees lagen achter hem en het leek wel of ze geduldig wachten want op TV zag ik  dat hij een band met hen heeft opgerbouwd door de jaren heen. 

Intussen was meneer van Hooff druk doende met zijn verhaal en haalde er zelfs Plato en de grot bij

En dat verhaal mocht door een van de studenten verteld worden.

Verder zagen we nog dat de flamingo's het niet zo naar hun zin hadden want tot nog toe hadden we ze onder netten buiten zien lopen maar nu waren ze toch binnen waarschijnlijk door de vogelgriep

Erg veel meer heb ik er gisteren niet van weten te maken de rest 
stond al in het vorige blogje. 

Vanmorgen ben ik naar de bieb  of het Multi Cultureel Centrum gegaan. Jammer dat niet iedereen er was maar we hebben toch samen op het grote scherm naar kunst gekeken. We kennen elkaar intussen goed en het is een fijn samenzijn en praten over dingen die ons interesseren. 's middags kon ik weer lekker terugwandelen dat ging wel weer ook al kostte het iets meer moeite dan normaal. Maar dat is goed voor de conditie,

In hetzelfde gebouw is ook politie en een basisschool gehuisvest en nog wel meer  misschien. Toen wij de deur uitliepen hebben we even staan wachten omdat verschillende klassen naar binnen kwamen Het was werkelijk  zo leuk  en het deed me  goed te zien dat er weer wat discipline was en de kinderen stil het genbouw in moesten gaan.  Ik heb zo vaak de indruk dat er veel discipline en gehoorzaamheid ontbreekt. Het hoeft ook niet zo streng voor mij maar ik denk dat het goed is jonge kinderen toch wat gestructureerder groot te brengen zodat ze leren  dat niet alles maar kan. 

Ik had er graag een foto van gemaakt maar ook dat kun je niet zomaar doen omdat er tegenwoordign zo  de nadruk wordt gelegd op privacy dat ik tot op zekere hoogte ook wel goed vind. 

Over mijn grens

 Potverdrie toch weer eens te vroeg gejuigd met het gezegde dat ik de laatste tijd niet mag mopperen over mijn darmen.  En dan denk ik altijd het gaat wel over. Maar nu ging ik toch echt te ver en had  terug moeten gaan. Maar ja het was zo heerlijk even naar Burgers Zoo en fotograferen.  Thuisgekomen lag ik echt een tijdje voor pampus van pijn en vermoeidheid.  Net zoals deze Gnoe die met geen mogelijkheid door zijn vriendje in de benen is te praten

Maar het was ook wel heerlijk en nu ik weer een beetje bij bloed ben is het leuk de fotootjes te bekijken en te bewerken. Ik heb er niet zoveel gemaakt deze keer  want dat komt er niet zo van als het voortdurend afzien is.

Later meer nu eerst eten koken.

Fatalistisch

  Het gaat de laatste jaren langzamerhand steeds beter met mijn darmen. De vreselijke pijnen zijn langzamerhand steeds minder en minder vaak geworden maar zo af en toe rommelt het. Gelukkig zonder al te veel pijn maar ik voel me dan op zijn zachts gezecht niet fit en hondsmoe.

Eigenlijk wilden we vanmorgen weer even naar Wageningen maar in plaats daarvan hang ik nu op de bank en schrijf een blogje. Dat is lekker ontspannend voor mij.  Het wordt denk ik ook weer een Max Verstppen dag en daar kijk ik dan, wel niet intensief naar mee maar krijg wel het een en ander door.  Ik denk dat ik intussen daar maar een boekje op de tablet bij ga lezen. Dus het wordt een rustig zondagje

Alhoewel.... we krijgen bezoek. Broertje van lief en neefje komen ook kijken, dat is wel leuk. 

De warme dagen lijken nu een beetje afgelopen en dat is voor veel mensen fijn. Daar ben ik blij om. Zelf kan ik er gelukkig goed tegen als ik me niet druk maak. Ik merkte wel tijdens die warme dagen dat het inderdaad nodig was rustig te blijven want bij inspanning liep ook bij mij de temperatuur naar een hoogtpunt en dan kon ik me heel goed voorstellen hoe mensen eraan geldeden hebben. Maar nu gaan we weer naar de koudere dagen toe. En dat beteklent voor mij al weer snel warmere kleding uit de kast rukken.  Ik ben een ontzettende koukleum. 

Terwijl ik dit zit te schrijven denk ik: wat een gezeur zo een blogje . Ik heb hier eigenljjk niet zoveel te melden en krijg zelf de indruk dat dit blog een aflopende zaak is, Steeds minder interessants te vertellen. 

Intussen heb ik een gesloten blog waar ik mijn eigen dingen opzet en als er wat aardigs bijzit kan ik het op een openbaar blog publiceren. Maar ik denk dat dit blog zijn beste tijd gehad heeft en het voor mij leuker is gewoon voor mezelf dingen in mijn besloten kladblog te zetten.  De wereld draait roch wel door er worden mensen geboren en er gaan mensen dood.  De wereld en het klimaat herstelt zich hopelijk vanzelf als alle problemen op wat voor manier dan ook opgeruimd worden en het is de vraag ten koste van wat dat zal gebeuren. Want dat er een zware rekening gepresenteerd moet worden staat voor mij buiten kijf.

Om daar verder over na te denken schrijf ik liever op mijn andere blogje  verder en meer. De dagelijkse dingen laat ik hier achter me en Voor wat dit blog betreft enevenals de toekomst voor de hele wereld geldt. We zien wel waar het schip strandt. En dat bedoel ik niet  fatalistisch want we zullen er aan moeten doen wat we kunnen. Het belangrijkste vind ik  de vrede en rust in mezelf te bewaren want dat is de enige mogelijkheid om wat voor de  mijn omgeving en daarmee voor de wereld te kunnen betekenen al is dat nog zo weinig, Hoe ik dat doe? Daar ga ik verder over schrijven 

http://ellyseigenwijze.blogspot.com/