Het gaat de laatste jaren langzamerhand steeds beter met mijn darmen. De vreselijke pijnen zijn langzamerhand steeds minder en minder vaak geworden maar zo af en toe rommelt het. Gelukkig zonder al te veel pijn maar ik voel me dan op zijn zachts gezecht niet fit en hondsmoe.
Eigenlijk wilden we vanmorgen weer even naar Wageningen maar in plaats daarvan hang ik nu op de bank en schrijf een blogje. Dat is lekker ontspannend voor mij. Het wordt denk ik ook weer een Max Verstppen dag en daar kijk ik dan, wel niet intensief naar mee maar krijg wel het een en ander door. Ik denk dat ik intussen daar maar een boekje op de tablet bij ga lezen. Dus het wordt een rustig zondagje
Alhoewel.... we krijgen bezoek. Broertje van lief en neefje komen ook kijken, dat is wel leuk.
De warme dagen lijken nu een beetje afgelopen en dat is voor veel mensen fijn. Daar ben ik blij om. Zelf kan ik er gelukkig goed tegen als ik me niet druk maak. Ik merkte wel tijdens die warme dagen dat het inderdaad nodig was rustig te blijven want bij inspanning liep ook bij mij de temperatuur naar een hoogtpunt en dan kon ik me heel goed voorstellen hoe mensen eraan geldeden hebben. Maar nu gaan we weer naar de koudere dagen toe. En dat beteklent voor mij al weer snel warmere kleding uit de kast rukken. Ik ben een ontzettende koukleum.
Terwijl ik dit zit te schrijven denk ik: wat een gezeur zo een blogje . Ik heb hier eigenljjk niet zoveel te melden en krijg zelf de indruk dat dit blog een aflopende zaak is, Steeds minder interessants te vertellen.
Intussen heb ik een gesloten blog waar ik mijn eigen dingen opzet en als er wat aardigs bijzit kan ik het op een openbaar blog publiceren. Maar ik denk dat dit blog zijn beste tijd gehad heeft en het voor mij leuker is gewoon voor mezelf dingen in mijn besloten kladblog te zetten. De wereld draait roch wel door er worden mensen geboren en er gaan mensen dood. De wereld en het klimaat herstelt zich hopelijk vanzelf als alle problemen op wat voor manier dan ook opgeruimd worden en het is de vraag ten koste van wat dat zal gebeuren. Want dat er een zware rekening gepresenteerd moet worden staat voor mij buiten kijf.
Om daar verder over na te denken schrijf ik liever op mijn andere blogje verder en meer. De dagelijkse dingen laat ik hier achter me en Voor wat dit blog betreft enevenals de toekomst voor de hele wereld geldt. We zien wel waar het schip strandt. En dat bedoel ik niet fatalistisch want we zullen er aan moeten doen wat we kunnen. Het belangrijkste vind ik de vrede en rust in mezelf te bewaren want dat is de enige mogelijkheid om wat voor de mijn omgeving en daarmee voor de wereld te kunnen betekenen al is dat nog zo weinig, Hoe ik dat doe? Daar ga ik verder over schrijven
http://ellyseigenwijze.blogspot.com/
Ik herken je worsteling waarover te bloggen. Ik heb het ook. Mijn persoonlijke dingen zet ik op een besloten blog, als een soort dagboek. Maar op mijn openbare blog vind ik heel persoonlijke dingen posten moeilijk. Nu ga ik op je andere blog lezen.
BeantwoordenVerwijderenOok ik herken het wel. Zal ik hier nou wel of niet iets over schrijven en het gevoel van wie zit daar nou op te wachten. Dat laatste is waarschijnlijk een foute gedachte, maar overlap in de Blogwereld ligt op de loer. Ik merk het als een medeblogger iets zegt over een leuke plaats of een expositie waar ik ook was, heb ik al snel de neiging daar zelf niets meer over te plaatsen. Hele persoonlijke zaken hou ik altijd al voor me. Eenmaal op het wereldwijdeweb gaat het er nooit meer af. Ik heb het onlangs weer gemerkt naar aanleiding van een overlijden van een van ons. Je komt opeens reacties tegen van medebloggers die inmiddels zijn overleden en wiens blog al lang uit de lucht is. Ik merkte aan mezelf dat ik dat lastig vond en realiseerde me dat mij en mijn nabestaanden dat ook kan overkomen. Reden om weer eens na te denken over de keuzes die je maakt.
BeantwoordenVerwijderen