Als sneeuw voor de zon

  Plotseling overvalt me een gevoel van luiheid.  Zit ik met de beentjes op de bank en denk dat ik alleen maar het idee heb dat ik echt iets doe als ik achter de laptop zit om bijvoorneeld dit berichtje te schrijven. Of schilder. De gewone huishoudelijke dingen ach daar hoef ik me niet zo druk over te maken die zijn zo vanzelfsprekend en vullen geen hele dag.  Over het algemeen ben ik weinig in beweging en tegenwoordig veel te veel zittend op de bank met  de tablet of het telefoontje in handen. En dat komt  ook  omdat ik daar zoveel mee kan  dat een goede compensatie is voor mijn slechte zicht. Ik heb dan ook geen leesboek meer in handen maar lees alles op die digitaaltjes.  Van schilderen komt ook maar weinig zeker nu de lock down ook de KWA weer plat gelegd heeft en ik  maandagmorgen het schilderen weer miste. Dat is altijd een mooi begin van de week en geeft me het gevoel dat ik in actie ben gekomen voor alles wat komt. 

Natuurlijk is het onzin, dat gevoel van lui zijn en als het geen onzin is dan maakt dat ook niet uit want gewoon lekker lui zijn gun ik mezelf wel. maar er zijn ook momenten dat de dag zelfs te kort is voor alles wat ik wil doen. Ook al zijn het niet altijd lichamelijk actieve zaken, er zijn genoeg dingen die me bezig houden. Zo moet ik ook het nieuwe hoofdstuk nog lezen in het transcript voor de zoom cursus in de Lamrim. 

Misschien komt dat gevoel  doordat de kerst nu zo anders is als andere jaren. Geen kinderen of schoonmoeder die komen gourmetten. De boodschappen worden  thuisbezorgd en morgen ga ik nog wat halen dat ik niet meer kon laten bezorgen. Het gaat ernaar uitzien dat we deze dagen met ons tweetjes doorbrengen en ach daar ben ik niet zo rauwig om want we vermaken ons prima en terwijl ik hier zit te schrijven is dat gevoel van luiheid en dat ik veel meer zou moeten doen alweer verdwenen. 

Ja zo gaat dat met onze emoties. Ze komen en gaan. Verdwijnen weer als sneeuw voor de zon. Als ze wat sterker naar voren komenen wat heftiger zijn, kunnen we er wat langer in blijven hangen maar als je goed oplet merk je dat zo ook tijdens het gevoel waar je in zit regelmatig van kleur veranderen. En als ik nu naar buiten kijk schijnt het zonnetje vrolijk en wordt het vast een tevreden kerst. 

Appelmoes zonder mindfulness

 Appelmoes aan laten branden. Get.

Daf komt zo.

Ik ben een beetje aan het experimenteren met de airfryer. Vroeger vond ik het leuk taarten, cakes etc. te bakken maar dat doe ik al jaren niet meer. Maar nu me een airfryer in de schoot geworpen werd door omstandigheden en ik zo weinig mogelijk koolhydraten probeer te etem Dat wil zeggen dat ik zoveel mogelijk alle toegevoegde suikers uitsluit, als zoetekauw probeer ik dan wat baksels uit in de airfyer. Het is een kleintje dus heb ik er ook heel kleine inzetbakjes bij. Precies genoeg voor ons tweeën. 

Dus een hele zak appels schillen voor appelmoes en daar wat afgehaald om een taartje à la elly te bakken. Nou en daar ben ik dus zo intensief mee bezig en zet de wekker voor het baksel terwijl ik wacht tot de wekker afloopt vergeet ik naar de gelijktijdig opstaande appelmoes te kijken. 

Helaas. 

Gauw overgegoten in een schaaltje en nu maar zien dat ik die vreselijke pan weer schoon krijg. 

Ach het houd me alweer van de straat. Maar ik kan niet zeggen dat ik er erg mindful mee om ben gegaan. 🤣Appelmoes zonder mindfulness. Dat heb je ervan als je tussentijds een wordfeudje legt. 

Rust onder de kerstboom, daar is het goed toeven

 Ik zit hier rustig, min of meer onder een kleine kerstboom in een warm huis van alle gemakken voorzien en voel me o tevreden. Op de sociale media komt van alles voorbij van over de hele wereld. en 's avonds zie ik praatprogramma's en nieuws en niet te vergeten films, docu's en detectives op de TV.  Ik heb mijn contacten. Betrekkelijk weinig lijfelijk de laatste tijd maar wel veel via de digitale mogelijkheden. Ik hoef de deur niet meer uit om aan mijn maatschappelijke verplichtingen te voldoen en kan me bezig houden met dat wat ik belangrijk vind en dat is het Boeddhistische pad dat ik ga en dat is niet ergens in de wolken maar hier op dit moment in het functioneren van mezelf oplettend zijnen in alles wat er in en om me gebeurd. Doe dat dagelijks niet alleen op mijn kussentje maar ook door de dag heen onder alle omstandigheden. Die bewustwording.  Ik heb daar alle tijd voor en ondervind daar ook veel voldoening aan.

Zo ziet het leven er dagelijks voor me uit en iedere dag is weer nieuw en anders. Nooit een saai moment. Natuurlijk is die rust en tevredenheid niet aan iedereen gegeven en het is ook mij niet aan komen waaien. Het is een vorm en samenspel  van bewustwording en gunstige omstandigheden, Dat laatste is natuurlijk iets waar niemand ooit zeker van is en dat is nu in deze periode heel duidelijk. Iedereen vraagt naar een uitzicht in de pandemie maar het is duidelijk, die zekerheid is nooit te geven want het hele leven blijft onvoorspelbaar door de omstandigheden die een mens nooit in de hand zal hebben evenals alle andere  natuurverschijnselen. 

Het enige dat we wel in de hand hebben is de manier van omgaan met de omstandigheden. En dat schijnt voor het gros van de mensheid in deze luxueuze westerse maatschappij erg moeilijk te zijn. Het lijkt wel of we denken dat het leven maakbaar is en dat is het niet. Het is puur geluk als de omstandigheden gunstig zijn. En nu stevenen we weer af op een pittige lock down in verband met de pandemie waar we al lang in ronddobberen zonder een uitweg te zien tot op heden. 

Daarmee om leren gaan is voor velen heel zwaar. En het lijkt wel of er overal compensatie gedrag naar boven komt die ten koste gaat van de medemens. Helaas we lijken elkaar niet van dienst te kunnen zijn maar juist tegen te werken en dat maakt het allemaal  niet makkelijker. 

Ik zit dan in een gunstige positie zodat ik het allemaal van een afstand kan bekijken. En lees hoe de winkelcentra's ook nu weer vol lopen en de drukte overal abnormaal is. Niemand schijnt de dagelijse gewoonten en zorgen los te kunnen laten en het te kunnen doen met het moment waarin we zitten. Zorgen rept de mens naar buiten om alsnog de tijd in te halen of erop vooruit te lopen. En helaas tijd is nooit in te halen. We moeten het doen met wat is. 

Nou dit rammelde ik er maar eens even snel uit op mijn lap topje en wens daarbij iedereen die dit leest veel sterkte toe in de komende tijd. Hopelijk een vredige en rustige kerst onder alle omstandigheden voor iedereen zodat de rust een beetje kan indalen en we daar zelf de ruimte in ons innerlijk voor creeëren . Want vrede kun je alleen maar vinden in je eigen diepste binnenste en dan verder vooral veel gezonde en heilzamen omstndigheden voor nu en het volgende jaar. 

Mislukt

 We hebben al een tijdje nieuwe buren. Reuze aardige mensen. Zo langzamerhand raken ze een beetje gesetteld en we hebben al wat contact gemaakt. Het klikt. 

Ze zijn op zoek naar iets aan de muur en druk aan het zoeken. Ze leenden wat schilderijen die intussen weer terug moesten in de kelder en hebben nu weer drie andere meegenomen. Het valt nog lang niet mee om een goede keus te maken. En het gaat duidelijk niet om precies MIJN schilderijen maar om de kleuren en de afmeting voor de aankleding. Nou goed hoor daar heb ik echt geen problemen mee. Ze hebben me vanmorgen geholpen alles in de kelder weer een beetje op een rijtje te krijgen en andere meegenomen. Alles staat nu beneden weer netjes in het gareel en daarna hebben we  gezellig samen koffie gedronken. 

Gister in de namiddag reden we door de donkere straten. Ik was bij een vriendin op bezoek geweest en het was reuze leuk. Weer als vanouds alsof er geen tientallen jaren tussen zaten waarin zij in een andere stad woonde en alleen maar spraken of chatten met elkaar op afstand.. Nu is ze weer hiernaartoe gekomen en het was een soort feest van herkenning. 

Die terugweg was ook zo leuk. Al die lichtjes en de donkere straten met de silhouetten van de bomen tegen de huizen. In een noodvaart probeerde ik wat foto's te maken vanuit de auto. Eens even kijken of het wat geworden is maar ik vrees het ergste wat de fotootjes betreft. Het was natuurlijk veel te donker en ze zullen allemaal wel mislukt zijn. 

Nou dit is de enige die een beetje toonbaar is.  En geeft wel een beetje het sfeertje weer.