Ik zit hier rustig, min of meer onder een kleine kerstboom in een warm huis van alle gemakken voorzien en voel me o tevreden. Op de sociale media komt van alles voorbij van over de hele wereld. en 's avonds zie ik praatprogramma's en nieuws en niet te vergeten films, docu's en detectives op de TV. Ik heb mijn contacten. Betrekkelijk weinig lijfelijk de laatste tijd maar wel veel via de digitale mogelijkheden. Ik hoef de deur niet meer uit om aan mijn maatschappelijke verplichtingen te voldoen en kan me bezig houden met dat wat ik belangrijk vind en dat is het Boeddhistische pad dat ik ga en dat is niet ergens in de wolken maar hier op dit moment in het functioneren van mezelf oplettend zijnen in alles wat er in en om me gebeurd. Doe dat dagelijks niet alleen op mijn kussentje maar ook door de dag heen onder alle omstandigheden. Die bewustwording. Ik heb daar alle tijd voor en ondervind daar ook veel voldoening aan.
Zo ziet het leven er dagelijks voor me uit en iedere dag is weer nieuw en anders. Nooit een saai moment. Natuurlijk is die rust en tevredenheid niet aan iedereen gegeven en het is ook mij niet aan komen waaien. Het is een vorm en samenspel van bewustwording en gunstige omstandigheden, Dat laatste is natuurlijk iets waar niemand ooit zeker van is en dat is nu in deze periode heel duidelijk. Iedereen vraagt naar een uitzicht in de pandemie maar het is duidelijk, die zekerheid is nooit te geven want het hele leven blijft onvoorspelbaar door de omstandigheden die een mens nooit in de hand zal hebben evenals alle andere natuurverschijnselen.
Het enige dat we wel in de hand hebben is de manier van omgaan met de omstandigheden. En dat schijnt voor het gros van de mensheid in deze luxueuze westerse maatschappij erg moeilijk te zijn. Het lijkt wel of we denken dat het leven maakbaar is en dat is het niet. Het is puur geluk als de omstandigheden gunstig zijn. En nu stevenen we weer af op een pittige lock down in verband met de pandemie waar we al lang in ronddobberen zonder een uitweg te zien tot op heden.
Daarmee om leren gaan is voor velen heel zwaar. En het lijkt wel of er overal compensatie gedrag naar boven komt die ten koste gaat van de medemens. Helaas we lijken elkaar niet van dienst te kunnen zijn maar juist tegen te werken en dat maakt het allemaal niet makkelijker.
Ik zit dan in een gunstige positie zodat ik het allemaal van een afstand kan bekijken. En lees hoe de winkelcentra's ook nu weer vol lopen en de drukte overal abnormaal is. Niemand schijnt de dagelijse gewoonten en zorgen los te kunnen laten en het te kunnen doen met het moment waarin we zitten. Zorgen rept de mens naar buiten om alsnog de tijd in te halen of erop vooruit te lopen. En helaas tijd is nooit in te halen. We moeten het doen met wat is.
Nou dit rammelde ik er maar eens even snel uit op mijn lap topje en wens daarbij iedereen die dit leest veel sterkte toe in de komende tijd. Hopelijk een vredige en rustige kerst onder alle omstandigheden voor iedereen zodat de rust een beetje kan indalen en we daar zelf de ruimte in ons innerlijk voor creeëren . Want vrede kun je alleen maar vinden in je eigen diepste binnenste en dan verder vooral veel gezonde en heilzamen omstndigheden voor nu en het volgende jaar.
Hoe om te gaan met de moeilijke omstandigheden van nu is deels ook een kwestie van leeftijd denk ik. Niet meer werken, geen schoolgaande kinderen, tijd die je zelf kunt indelen, er al lang achter zijn dat alle zaken voor de heb je echt niet gelukkiger maken. Met innerlijke rust en als je je dan ook nog weet te vermaken, kom je een heel eind. Maar dat laatste is helaas niet iedereen gegeven en dat vergroot het gevoel van eenzaamheid denk ik wel.
BeantwoordenVerwijderenVandaag is de massale verspreiding van de virusvariant al begonnen, nog snel even de stadscentra bevolken, alsof dat virus morgen pas actief wordt als we verplicht binnen moeten zitten. Ik begrijp daar echt niets van. Het ligt niet aan de virologen, we doen het toch echt zelf. De fa. F. kiest voor een tweepersoonskerst, niet reizen naar kinderen en ze ook niet ontvangen. Dat gecirkel om elkaar heen in een niet al te groot huis, ik moet er niet aan denken. Voor eerste Kerstdag laten we een diner komen. Heerlijk rustig. En ach ik moet nog zorgen voor twee mensen op een onbewoond eiland, dus vermaak ik me wel. Dank voor je wensen en van hetzelfde gewenst.
Mooi gezegd: "Het even is inderdaad niet maakbaar".
BeantwoordenVerwijderenHet is evenmin koopbaar....
In een sterk commercieel gerichte samenleving zouden we dit nog wel eens durven te vergeten !