zaterdag 4 september 2021

Wat wemelt daartussen de haver

 Weer een paar fotootjes van gisteren. want we waren twee middagen na elkaar in de Heemtuin en maakten er heel veel foto's, Ik ben ze nog steeds aan het uitzoeken en wil ze dan eerst kleiner maken om op de blog te plaatsen. want als ik ze plaats op de hoogste kwaliteit dan loopt mijn fotoarchief van google binnen de kortste keren vol.



Nu heb ik e in de Heemtuin een paar details  van het haverveld gemaakt. De andere velden zijn intussen al gemaaid. Er stonden ook andere granen en boekweit





En  zo'n prachtige libelle. 


Maar ook het grasveld dat tegen een heuveltje aanligt is prachtig en vol met paarse klaver. 



En daartegenover kijk ik tegen de zon in en daarmee kun je heel mooie effecten bereiken. Ik heb geen idee wat voor pluimpjes er daar boven het veld uitsteken  maar tegen de zon in worden het leuke plaatjes. 







Zo leuk is het spelen met licht 

vrijdag 3 september 2021

Ik zie door de bomen het bos niet meer

 Ik heb het idee dat we de afgelopen zomer niet zoveel gefotografeerd hebben. Misschien komt dat omdat we veel in het Sonsbeek plaatjes schoten en weinig in de Heemtuin zijn geweest.


Nu zijn we vandaag weer de Heemtuin ingegaan evenals gisteren. En wat is er veel te zien.

Er is ook een heide tuin. En die staat net als overal in bloei.  Natuurlijk zijn het geen uitgestrekte heidevelden maar wel leuk om detailopnamen te maken.



En wat kleurde dat zandoogje mooi op dat bruine hout. monochrome kleuren 



En erg veel libellen die overal het hoogste puntje opzochten om vandaaruit op de prooi toe te schieten.



Maar ook allerlei bessen zijn er weer te vinden.


En het giftige St Janskruid staat overal tussendoor 


Het is een feest om er te fotograferen. Deze fotootjes zijn van gisteren. Vanmiddag gingen we weer. De zon gaat steeds een beetje lager staan en dan wordt het licht mooier voor de plaatjes. 

Ik heb nog lang niet alles uitgezocht en houd toch altijd weer veel te veel fotootjes over. Ik moet leren meer weg te gooien. maar dat vind ik lastig. Maar het maakt het uitzoeken wel moeilijker. Soms zie ik door de bomen het bos niet meer. 


donderdag 2 september 2021

Het zijn killers.

 Maar zo mooi.

Vanmiddag zijn we even in de Heemtuin geweest en deze wil ik alvast delen. Voor de rest ben ik nog aan het uitzoeken. Dan schieten we zo weer een paar honderd fotoos weg met zijn tweeën. Maar jullie krijgen alleen die van mij te zien. Behalve als ik er zelf bij opsta dan heeft Fer hem gemaakt 😁

Hij maakt altijd nog weer betere fotoos dan ik, maar dat zeg ik niet sssst. 


Maar over deze hieronder mag ik toch ook niet klagen he. 
Hij heeft zijn prooi bijna op.



De rest van de fotootjes die ik maakte zijn niet zo bloeddorstig hoor. 



Vrij om te komen of te gaan

 Regelmatig word ik gevraagd om op vrijwilligers basis wat te doen in het wooncentrum hier bij de ouderen waar ik zo langzamerhand als kind aan huis ben. Vroeger werkte ik er. Daarna kwam ik drie keer in de week bij een tante en daarna dagelijks bij mijn ouders. Ik heb er heel wat voetstappen liggen. Ik wil niet wekelijks aan regelmatig dezelfde afspraken vast zitten en zoals het nu gaat is voor mij een prima optie. 

Toen ik er werkte was het een verzorgingshuis en woonden er ook mensen die er voor de gezelligheid kwamen wonen. Dat is nu wel anders. Mensen gaan er alleen maar naar toe als het niet anders meer kan en velen zien dat helemaal niet zitten. Zijn bang hun vrijheid kwijt te raken of andere overwegingen.  Ik moet zeggen dat ik die vrees niet ken en ook niet echt begrijp. Vrijheid zit in je hoofd en zolang de deuren niet gesloten zijn en je kunt gaan en staan waar je wilt is iedere hulp op een gegeven moment mooi meegenomen. 

Naar mate je ouder wordt raak je toch een hoop zelfstandigheid kwijt ook als je in je eigen bekende huis blijft  wonen dat vaak veel te groot is geworden en omdat niet alles meer vanzelf gaat en je voor veel dingen hulp in moet schakelen kun je wel denken onafhankelijk te zijn maar niets is minder waar. . Dat wordt niet minder maar alleen meer en daar hebben we het gewoon mee te doen. Tegen de stroom op proberen te zwemmen is dodelijk vermoeiend en mijns inziens schiet je daar niet veel mee op. Maar goed, daar wilde ik het niet over hebben. 

Nu ben ik gevraagd om incidenteel fotootjes te maken en zo af en toe maak ik een afspraak en ga ik met mijn gitaar op de gezamenlijke huiskamers van de afdelingen  oude liedjes spelen. En ook daar geld, iedereen is vrij om te komen of te gaan.  Een van de bewoners heeft een accordeon en we rammelen er lustig op los en het geeft zoveel energie die de blijdschap die er ontstaat,  brengt, Alhoewel ik na zo n uurtje zere vingers en de kramp in mijn handen heb omdat ik met de accordeonist alles in C moet doen en dat zijn nu net de grepen die het lastigst voor mijn handen liggen. Maar dat neem ik maar op de koop toe. En wie weet raakt mijn hand er op den duur toch wat beter aan gewend. 

Nu zit ik te wachten op een afspraak voor wat portret fotootjes die ze nodig hebben op een afdeling. Ik krijg zelf de teamleidster niet te pakken. Ja er kan niet doorlopend aan de telefoon worden gehangen. Er moet gewerkt worden. 


Nog wat fotootjes het is nog steeds zomer. 







Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...