Vaak probeer ik me bewust te zijn van het moment dat ik wegzak en in slaap val. Dan is er een mogelijkheid, voordat ik in slaap val mij weer bewust te worden van wat zich tijdens die overgang tussen slapen en waken afspeelde en ik herinner me de gedachten die steeds minder tastbaar, onlogischer en subtieler worden voor de waarneming. Die vage, nauwelijks waarneembare spinsels hebben, zo lijkt het, bijna niets meer met mijzelf te maken . Op dat moment is er volkomen vrede en rust in mijn geest. Ik zorg ervoor dan nog bewust aanwezig te blijven tot de slaap me overvalt. Dan is er geen bewuste waarneming meer. Als dat 'voorspel' overgaat in slaap is er niets. Of niet iets, want ik ben er nog wel maar onbewust. Wanneer de hersenen volkomen stil zijn voor de waarneming en vanuit dat 'niet iets' weer overgaan in een droom of in het weer wakker worden de volgende ochtend is er geen herinnering aan dat niet iets. Slechts de droom is iets dat ik me, niet eens altijd, kan herinneren. Die totale onbewuste en bewuste staat van dag en nacht rolt als vanzelfsprekend aan ieder mens voorbij. Het is zijn persoonlijke universum van bewustzijnstaten.
Dat oppoppen van een droom of het wakker worden vanuit dat niet iets, de onbewuste staat van zijn waarin wel alles aanwezig is maar ongekend is, doet mij denken aan de documentaire die ik zag van Hawkins die stelde dat de Big Bang van het grote universum uit het volkomen niets is ontstaan. Daarvan is ook in de Geheime Leer van H.P. Blavatsky sprake, als het niet iets, het onbewuste dat uit het niet iets tevoorschijn komt en zich herhaalt als in een eeuwigdurende ademhaling.. Komende en gaande in cirkels van duur. Ook dat universum heeft een komen en gaan. Al is dat voor ons zo onaanwijsbaar groots dat het bijna niet te bevatten is.
Ik ben ervan overtuigd dat de manier waarop het dagelijks leven wordt ingevuld dit menselijke nachtelijke proces kan beïnvloeden, want als ik voor het slapen gaan een heel onrustige dag heb erg druk ben en er geen aandacht aan heb besteedt om in mijn middelpunt te verblijven, met mijn gedachten constant op de loop dan val ik ook al draaiend en kerend rusteloos in slaap met misschien ook onrustige dromen.
Zo is Zijn en Niet Zijn van het persoonlijke leven evenals het hele universum in gote en kleine cirkels gevat.
Ik veronderstel dat sterven en de cirkelgang van levens een zelfde soort proces is. Zo zullen leven en sterven elkaar ook beïnvloeden, zoals onze dag de nacht projecteert. Eveneens zal het hele doen en laten van de mens zijn uitwerking op het universum niet missen.
Als dat allemaal met elkaar verbonden is, wordt ons klein menselijke doen en laten plotseling heel belangrijk en dragen we een grote verantwoordelijkheid.
Gelek Rimpochee schreef een boek over goed leven en goed sterven, Voor de dood niet bang. Hoe je dit proces kunt leren beïnvloeden.
