Het nieuwe jaar

Het was weer vroeg dag. De feestdagen zijn voorbij en het gewone leven begint weer.
In geen jaren heb ik ´s ochtend om half acht al voor het doek op mijn schildersezel gestaan. Vanmorgen was het zover. Enkele jaren geleden was dat regelmatig aan de orde, maar de laatste jaren, eigenlijk vanaf we hier wonen is het schilderen langzamerhand wat op de achtergrond geraakt.
De verandering op mijn weblog waar ik nu hoofdzakelijk met schilderijen van mijzelf en anderen aan de gang wil, is kennelijk de oorzaak die me aanspoort er meer aandacht aan te gaan besteden. Ik merk dat ik er weer zin in krijg.
Het kijken naar goede voorbeelden inspireert me om ook zelf weer aan de gang te gaan. Ik ben benieuwd wat er dit jaar uit zal rollen.

Goede voornemens

Met goede voornemens heb ik niet zoveel. Meestal ben ik ze binnen de kortste keren weer vergeten.
Voor mezelf een belofte nemen zet wat meer zoden aan de dijk en als ik dat ook nog tegenover dat wat meer is dan mezelf en waarvan ik weet dat de essentie daarvan gelijktijdig in mezelf aanwezig is, samen  met  mijn verantwoordelijkheidsgevoel, motivatie en discipline, ja dan werkt het bij mij wel.
Dan sta ik er helemaal achter en heb een stok achter de deur. Maar zo´n belofte gebruik ik niet als ik niet zeker van mezelf ben en twijfel aan mijn eigen oprechtheid, de waarde en de noodzaak van die belofte.

Dus...

Gelukkig Nieuwjaar allemaal

Het is verbijsterend druk in de winkels.
Ik moest even diepvriesdoosjes halen bij Blokker om een maaltijd in te doen, want die kan mijn vriendin wel open krijgen, omdat er een brede rand aanzit. En een paar kleine aanvullingen om te eten. Er ligt nog zoveel in de koeler aan paprika, courgette witlof ui en kaas en andere dingen die ik heerlijk vind op de gourmat want dat willen we vanavond samen gaan doen. Heerlijk met ons tweetjes.
Gister was ik bij haar. Haar zoon was ook thuis. Onverwacht heel gezellig. Ineke was er ook en maakte koffie. Ik had kleine roomsoesjes meegenomen. Een gezellige buurvrouw kwam ons samenzijn ook nog eens versterken en vlak voor ik weer wilde vertrekken was er nog een klein advocaatje.  De hele mantelzorg in een goedgemutste stemming. Ik hoop dat het haar situatie iets heeft opgevrolijkt.

Nu zitten we ons tegoed te doen aan koffie en appelflappen en met een blijde zin luiden we over enkele uurtjes het oude jaar uit met een warme knuf en beste wensen.

Positief denken

Of het komt door de laatste dag van het jaar of omdat het gewoon altijd al in me zit, maar wat ik op wil schrijven zal door menigeen als doemdenken worden ervaren. Toch kan ik mijzelf goed redden met het realistisch kijken naar de wereld en hoe het allemaal in elkaar lijkt te steken. Hoe we(ik incluis) in de hele wereld bezig zijn met het verrijken van onszelf en het uitputten van de rest en de aardbol.
Gisteravond zag ik een conference van Claudia de Brei waarin ze precies verwoordde wat ik voorzie en aan voel komen. Ze sprak in de toekomst met haar kleinzoon die allerlei vragen stelde over dat wat onze generatie heeft nagelaten te doen en waardoor de hele wereld in het honderd was gelopen. Ze had zulke krachtige uitspraken. Want we kijken allemaal een andere kant op en zullen misschien over een tiental jaren zeggen 'Wir haben es nicht gewust. Een kardinale fout', zei ze, waarmee ze aangaf dat we niet veel anders doen dan dat waarin de kerk ons is voorgegaan in relatie tot zijn priesters.

Het positief denken is er vaak op gericht niet te hoeven kijken naar alle ellende terwijl juist dat ons de kracht en de overtuiging zou moeten geven er iets aan te doen. Dat we zo niet door kunnen gaan, maar ook ik voel me dan hulpeloos en heb de neiging het maar te laten voor wat het is in plaats van te zoeken naar dat wat mijn deel is in het totale plaatje. Want ook ik ga door met leven, kopen, de dagelijkse beslommeringen, al mijn gewoontepatronen werken als vanzelf door en als ik me daar niet bewust van wordt kan er ook niets veranderen.

Over bewustwording gesproken, dat is de basis waarop er veranderingen plaats kunnen vinden. Misschien vind je het gek, maar ik kijk graag naar de Dog Whisperer, Cesar Milan op Discouvery. Niet omdat ik een hondje heb, maar omdat hij in zijn programma de essentie aanwijst waar dingen veranderd kunnen worden en dat is wonderlijk genoeg altijd in je eigen geest en opmerkzaamheid. Ook hij zegt tegen de mensen. Jullie zijn je niet bewust van je houding, dat wat je uitstraalt, het ongeduld, de stress en gespannenheid.Al die onbewuste emoties spelen een rol in relatie tot de hond en dat is funest. Als je jezelf traint, en daarvoor geeft hij de mogelijkheden aan en begeleidt dat, wordt je hond rustiger en daardoor gerehabiliteerd. Daarvoor moet er  geoefend worden en men moet leren  aandachtig te zijn.
Het is iedere keer weer geweldig om te zien hoe hij mensen traint en daardoor honden rehabiliteerd.

Zo werkt het niet alleen als je een hond hebt, maar ook in je dagelijks leven. Door bewust te worden van je eigen functioneren en het onbewuste bewust te maken, kan er iets veranderen. Als je je niet bewust bent van je eigen manier van zijn, is dat onmogelijk.

Plato vroeg me hoe ik zou reageren als op een terrasje de hele tijd rook in mijn gezicht werd geblazen. Nou, waarschijnlijk zou ik boos worden, maar gelukkig herken ik nu het opkomen van die boosheid nog voordat het er is, dan kan ik reflecteren en laten zakken. Vanuit die positiewil ik reageren en niet vanuit een automatisme omdat de boosheid er al is nog voor ik het in de gaten heb. Dat is een grote verandering. Dan kun je nog steeds je grenzen stellen. Boos worden niet heilzaam. In geen enkel geval. Het ondermijnt je eigen gemoedsrust en haalt je uit je middelpunt. Daar heb je niets aan.
Expressief reageren en precies weten wat je zegt zet meer zoden aan de dijk en zelf kun je in vrede blijven zonder dat je het maar overal mee eens hoeft te zijn.

Maar als het je aan de botten komt kun je zomaar in agressieve uitspraken belanden. Vandaar is oplettendheid en aandachtig naar je eigen staat van zijn kijken zo belangrijk  Ook voor mij nog dagelijks een oefening. En in meditatie op mijn kussentje evenals in contacten met anderen kom ik mezelf regelmatig tegen. Ik heb nog veel te leren.

Vandaaruit vind ik het ook goed om naar de wereld te kijken en niet te vluchten in positief denken. Dan zou ik weleens kunnen vervallen in 'wir haben es nicht gewust'. Natuurlijk vraagt het meer verantwoordelijkheid, maar die wil ik proberen onder ogen te zien. Ik hoop iedereen met mij in het nieuwe jaar.

POSITIEF DENKEN IS GOED ZOLANG HET GEEN VLUCHT IS VOOR DE REALITEIT

met dank aan gerard en mariët