Gisteravond zag ik een conference van Claudia de Brei waarin ze precies verwoordde wat ik voorzie en aan voel komen. Ze sprak in de toekomst met haar kleinzoon die allerlei vragen stelde over dat wat onze generatie heeft nagelaten te doen en waardoor de hele wereld in het honderd was gelopen. Ze had zulke krachtige uitspraken. Want we kijken allemaal een andere kant op en zullen misschien over een tiental jaren zeggen 'Wir haben es nicht gewust. Een kardinale fout', zei ze, waarmee ze aangaf dat we niet veel anders doen dan dat waarin de kerk ons is voorgegaan in relatie tot zijn priesters.
Het positief denken is er vaak op gericht niet te hoeven kijken naar alle ellende terwijl juist dat ons de kracht en de overtuiging zou moeten geven er iets aan te doen. Dat we zo niet door kunnen gaan, maar ook ik voel me dan hulpeloos en heb de neiging het maar te laten voor wat het is in plaats van te zoeken naar dat wat mijn deel is in het totale plaatje. Want ook ik ga door met leven, kopen, de dagelijkse beslommeringen, al mijn gewoontepatronen werken als vanzelf door en als ik me daar niet bewust van wordt kan er ook niets veranderen.
Over bewustwording gesproken, dat is de basis waarop er veranderingen plaats kunnen vinden. Misschien vind je het gek, maar ik kijk graag naar de Dog Whisperer, Cesar Milan op Discouvery. Niet omdat ik een hondje heb, maar omdat hij in zijn programma de essentie aanwijst waar dingen veranderd kunnen worden en dat is wonderlijk genoeg altijd in je eigen geest en opmerkzaamheid. Ook hij zegt tegen de mensen. Jullie zijn je niet bewust van je houding, dat wat je uitstraalt, het ongeduld, de stress en gespannenheid.Al die onbewuste emoties spelen een rol in relatie tot de hond en dat is funest. Als je jezelf traint, en daarvoor geeft hij de mogelijkheden aan en begeleidt dat, wordt je hond rustiger en daardoor gerehabiliteerd. Daarvoor moet er geoefend worden en men moet leren aandachtig te zijn.
Het is iedere keer weer geweldig om te zien hoe hij mensen traint en daardoor honden rehabiliteerd.
Zo werkt het niet alleen als je een hond hebt, maar ook in je dagelijks leven. Door bewust te worden van je eigen functioneren en het onbewuste bewust te maken, kan er iets veranderen. Als je je niet bewust bent van je eigen manier van zijn, is dat onmogelijk.
Plato vroeg me hoe ik zou reageren als op een terrasje de hele tijd rook in mijn gezicht werd geblazen. Nou, waarschijnlijk zou ik boos worden, maar gelukkig herken ik nu het opkomen van die boosheid nog voordat het er is, dan kan ik reflecteren en laten zakken. Vanuit die positiewil ik reageren en niet vanuit een automatisme omdat de boosheid er al is nog voor ik het in de gaten heb. Dat is een grote verandering. Dan kun je nog steeds je grenzen stellen. Boos worden niet heilzaam. In geen enkel geval. Het ondermijnt je eigen gemoedsrust en haalt je uit je middelpunt. Daar heb je niets aan.
Expressief reageren en precies weten wat je zegt zet meer zoden aan de dijk en zelf kun je in vrede blijven zonder dat je het maar overal mee eens hoeft te zijn.
Maar als het je aan de botten komt kun je zomaar in agressieve uitspraken belanden. Vandaar is oplettendheid en aandachtig naar je eigen staat van zijn kijken zo belangrijk Ook voor mij nog dagelijks een oefening. En in meditatie op mijn kussentje evenals in contacten met anderen kom ik mezelf regelmatig tegen. Ik heb nog veel te leren.
Vandaaruit vind ik het ook goed om naar de wereld te kijken en niet te vluchten in positief denken. Dan zou ik weleens kunnen vervallen in 'wir haben es nicht gewust'. Natuurlijk vraagt het meer verantwoordelijkheid, maar die wil ik proberen onder ogen te zien. Ik hoop iedereen met mij in het nieuwe jaar.
POSITIEF DENKEN IS GOED ZOLANG HET GEEN VLUCHT IS VOOR DE REALITEIT
met dank aan gerard en mariët
Doet me goed dat je hier over begint, fijn als aanzet om mijn gedachten te ordenen. Zodra iemand begint met "we" en "de wereld" word ik extra kritisch als lezer. een onderdeel van de "we" leeft immers nog in het stenen tijdperk in de oerwouden, dus zul je van "de gemiddelde wereldburger" moeten spreken als het over "we" gaat en niet uitsluitend over de westerse mens.
BeantwoordenVerwijderenOver het onbewuste bewust maken vraag ik me af of dat een bewuste daad betreft. Zelf dacht ik van niet, is het hooguit bewust te noemen als je dat wat bewust wil worden ahw "tegenhoudt".
Omdat het lastig is hier op dit kleine formuliertje te reageren op zoveel hier bovenstaande tekst ga ik later verder. ( kan ik meteen nadenken!
Ook de oerwoudbewoner heeft ook een bewustzijn en een onderbewustzijn R. Mensen zijn mensen. Door alle eeuwen heen. Daarin veranderen we minder dan er vaak gedacht wordt.
BeantwoordenVerwijderenJe kunt pas bij het onderbewuste komen als je geoefend hebt (in die zin kan het een bewuste daad zijn)op je kussentje door te zien wat er gebeurd als je jezelf tegenkomt in gedachten en verveling, slaap of wat dan ook, of als je er door omstandigheden op attent wordt gemaakt (als je het niet blokkeert 'tegenhoudt' en er wel voor openstaat)
Realiteit is ook een kwestie van persoonlijke beleving, daar begint het al. En vanwaar uit kijk je. Vanuit dat kleine ikje of vanuit een groter geheel? Kijk je naar hoe het volgens jou/mij zou moeten zijn of kijk je naar hoe Het is?
BeantwoordenVerwijderenMijn realiteit is veranderd sinds ik gegroeid ben en misschien daardoor wel wat minder Ik.
Groetjes van Mij, IK dus... :-)))
ik doelde op dat de oerwoudbewoner niet de aarde uitbuit en niet over 10 jaar "ik wist het niet" zal zeggen (alhoewel...in zijn geval klopt dat dan toevallig wel.
BeantwoordenVerwijderenboos worden kan ik niet snel behalve als het echt moet. ik zet me dan totaal in, ook als het op handgemeen aan komt. ( opkomen voor een ander of het terugpakken van een dief etc). lijkt mij goed en gezond, zo dat de dader precies weet hoe zijn actie wordt ervaren door het slachtoffer.
Jou inmiddels kennende (o ja?;-]) verwachtte ik, na ons uitgebreide telefoongesprek van gisteravond, wel een dergelijk item vandaag.
BeantwoordenVerwijderenCesar Milan heb ik menig keer gezien en daar kom je eigenlijk al de kern tegen waar het steeds weer omdraait. Niet voor niets is onze taal rijk aan spreekwoorden zoals deze: wat je zaait zul je oogsten.
Dat geldt zowel voor jezelf als voor je naaste(n)
Zelfs, als ik -mocht dat wel es voorkomen- gehaast of bozig de kamer in zou komen en loop te mokken, corrigeer ik mezelf.
Loop weer terug, doe opnieuw de deur open en begroet mijn twee papegaaien met een: hallo jongens en een aai over de kop.
De toon zul je zelf moeten zetten en het gevolg is voelbaar.
***