Geen chagrijn

 Ik ben een zondagskind. Dat realiseer ik me steeds weer. Alle moeilijkheden die er op mijn weg komen, wotden tot een minimum beperkt door de goede omstandigheden waar ik me in bevind, 

Stel je toch eens voor dat ik in Afrika in een hutje zonder airco onder de blote hemel zou zijn geboren . Het met een minimum aan levens onderhoud zou doen of erger dan had ik waatschijnlijkl niet eens overleefd en was op 3 jarige leeftijd al overleden omdat er toen nier in Nederland vlak na de oorlog al een nier uit mijn lijf gesneden moest worden en ik door de enorme inzet van de artsen toch kon overleven. 

En nu zit ik hier in een heerlijk huis en ben van alle gemakken voorzien ondanks het ouder worden en de handicaps die dit met zich mee brengt. Ach misschien is het geen vergelijk en onzin, maar toch. 

We zijn dan toch maar vanmorgen in de auto gestapt om een groot tablet op te halen in Den Bposch. Het zien wordt steeds lastiger maar ik krijg alle mogelijkheden aangereikt om zo lang mogelijk alles wat ik leuk vind te kunnen doen. Is dat geen weelde. 

Omdat in mijn omgeving ik regelmatig ach en wee hoor omdat deze of gene het leven zo zwaar vind ben ik erg blij dat ik nog steeds in een vreugdevolle flow verkeer waardoor ik van grote en kleine dingen kan genieten. Tot nog toe want je weet natuurlijk nooit wat de toekomst brengt en ik vind het vreselijk dat er zoveel mensen werkelijk grote problemen hebben met het leven en hun omstandigheden, Je zou willen dat je er daar iets aan kon doen maar vaak sta je met lege handen. 

Ik heb in ieder geval een mooie dag en ga zo weer een potje koken. Daar houd ik dan wel niet zo van maar er moet wel gegeten worden. En er niet van houden betekent nog niet dat ik er chagrijnig van word. We gaan er gewoon een mooie avond van maken. En ik hoop jullie ook.