Sienna

Ik zit met mijn laptopje op schoot in kleermakerszit op de bank te genieten van fotootjes die ik in Italië  maakte.

2008 een eeuwigheid geleden. Maar ik herinner het me als de dag van gisteren. De eerste blik die ik op Siena  wierp en het plaatje dat ik ervan maakte.

De nauwe straatjes en de mensen die onder de poortjes naar het grote plein op de terrasjes zaten. 

En dan plotseling dat grote plein in de zomer hitte waar de halve wereld zich schijnbaar had verzameld. En er zijn nog meer plaatjes die voor mij veel mooier zijn en waar ik mateloos van geniet. En niet alleen daarvan kan ik genieten maar ook van het feit dat ik leef en onder goede omstandigheden groot en zelfs oud heb mogen worden. En die omstandigheden zijn zeker niet alleen maar over rozen gegaan. Ieder mens krijgt zo zijn eigen kommer en kwel te verwerken en levenskunst is het om daar een goede weg in te vinden. 

Wat zal het hier nu in 2022 nog vele malen drukker zijn.

Want iedereen schijnt het zo ontzettend nodig te hebben. Als je twee keer niet een buitenlandse reis hebt kunnen maken is het niet langer uit te houden en MOET je toch werkelijk kunnen genieten  van een vliegtuig vakantie naar een of ander verweggiestan. Waar leef je anders nog voor.

Ik zal wel te oud zijn om dat allemaal te kunnen begrijpen. Begrijpen hoe noodzakelijk het is in een wereld vol stress te overleven en dat het buitengewoon noodzakelijk is om alles te kunnen doen wat de geest je ingeeft. En dat is het hele jaar door wachten en werken tot je weer met vakantie kunt. 

ik vind het eigenlijk buitengewoon triest dat het niet meer mogelijk schijnt te zijn op een minder milieuonvriendelijke manier vakantie te houden en dat de mens in het algemeen niet meer in staat schijnt te zijn het plezier uit wat meer eenvoudige middelen te halen. Dat al het geluk alleen nog maar van buiten naar binnen gehaald moet worden en er geen geluk meer bestaat dat van binnenuit in tevredenheid op kan opborrelen.

Maar ja wat wil je. Ik ben oud en begrijp het dus niet meer. 

Ik misgun echt niemand wat voor grootse en mooie vakantie dan ook maar hoop dat er wat minder ontevredenheid zal ontstaan nu het ernaar uit gaat zien dat corona hier en daar weer roet in het eten gaat strooien en de mens toch wat gelukkiger kan worden in zijn eigen vel.

Ik ga  verder met het bewerken van oude fotootjes en laat intussen gods water over gods land stromen. De dingen komen en gaan. Niets is eeuwig en maak er allemaal  maar het beste van.