Alles is schoonheid

 Hij had zich verstopt

In een uithoek tussen de bladeren van de vlindertuin. 

Het was mooi geweest. Hij was mooi geweest.

Hij herinnerde zich niet meer hoe hij in een eerder stadium als rups van de blaadjes had gesnoept en steeds groter was geworden

 Toen hij eindelijk geworden was wat hij was liet hij zijn ware aard maar zelden in rust zien. En verschool  zich meestal in zijn bruine gedaante .

Maar wanneer hij spelletjes ging spelen en in sneltreionvaart door de tuin danste

Zijn vriendjes uitdaagde voor een spel

Kon je niet meer aan hem voorbij kijken.

Zijn stralende blauw liet hij niet vaak in ruststand zien.

Maar nu was hij uitgeput.  Het leven was mooi geweest. 

Alles is schoonheid.

Helaas ervaren wij dat niet altijd zo.