Een hele fiets onderneming

 Ja en toen ging ik donderdag met drie bekenden van de zoom die we samen op dinsdagmorgen hebben, een eind fietsen naar Lingezegen in de Lingewaard waar heel veel schilderijen stonden opgesteld van heel veel kunstenaars die iedere keer kwamen en een wit doek weer omtoverde in een kunstig gekleurd vlak. Ik was er al eerder geweest maar ging vooral voor de fietstocht. Het gaf me de mogelijkheid weer eens iets verder te komen en op de fiets is het heel anders dan in de auto.

Eerst fietsten we door een klein parkje vanaf het huis van een van ons in mijn eigen buurt waar ik nog nooit geweest was. Verder door de stad over een fietspad dat overal dwars door de stad voorrang had. Dat op zich was al een hele eye opener. Door de berekuil en zo de oude Rijnbrug over waar ik lange tijd vanaf mijn kindertijd overheen fietste naar de stad want vroeger woonde ik lange tijd in Zuid. Het was zo leuk om allerlei oude herinneringsplekken tegen te komen. Ik genoot ervan. Aan het einde van de brug reden we de dijk op en ook daar weer was alles een en al herinnering.

Voorbij alle herinneringen en schitterende uiterwaarden . 

Daarna  reden we verkeerd want de Lingewaard is een gebied dat de laatste jaren is ontwikkeld en moet je door Rijkerswoerd waar allemaal nieuwbouw is. Arnhem is zo uitgebreid de laatste decennia en heeft Onno er een gps bij gepakt. We moesten  omkeren en kwamen na 15 km in het park aan. Fietsen op slot en op ons gemak langs wat schilderijen 

maar daar ging het mis met mijn darmen. Gelukkig wist ik de uitspanning vlakbij te vinden want daar hadden we een paar jaar geleden een feestje en daar gingen we met z'n vieren voor de koffie en het toilet. O o wat voelde ik me beroerd. Maar ik ken dat ook van thuis. Altijd lastig en pijnlijk. Ik weet ook, het gaat over en inderdaad na een tijdje zakte het en voelde ik me wel weer goed. 

We hadden geen van allen nog de behoefte terug te gaan naar de schilderijen. Het was niet allemaal kwalitatief hoogstaand werk en wij zagen door de bomen het bos niet meer.  En misschien waren we allemaal intussen ook te moe om er nog langs te slenteren. Zelfs Hanneke van 80 op de scoot was moe maar ze straalde in de wind met wapperende rok en korte haren Dus zijn we weer op de fiets gestapt en teruggereden. Nu zonder omwegen rechtstreeks.

Dan merk je toch wel dat je niet geoefend bent en een jaartje ouder. We waren alle vier hondsmoe aan het eind van de rit en zochten snel ieder de eigen woning op. Maar we hadden het ontzettend leuk en gezellig samen gehad.

Ik heb op deze tocht onderweg zoveel moois en leuke plekjes ontdekt die ik nu ook graag zelf zou gaan bezoeken om er te fotograferen want daar heb ik te weinig gelegenheid voor gehad. 

Helaas ging het vrijdag mis en kreeg ik alsnog behoorlijke darmkrampen. Daar heb ik de laatste tijd op dat hoge niveau gelukkig weinig last meer van maar nu was het weer behoorlijk  en daarna ben ik dan nog meer moe. Maar we hebben alles weer overleefd en ik heb er geen spijt van zo ver gefietst te hebben. Ik heb veel geleerd en genoten. Maar de volgend keer ga ik zeker niet meer zo ver en kalmer aan.