Eeuwige koude voeten

 Het begon vanmorgen zo fijn. Weliswaar in de verte het gevoel dat er een buikpijn op komst was maar mijn vriendin kwam en we zouden samen schilderen. Het was al een paar keer mislukt omdat we bij de koffie aan de praat raakten en het schilderen maar lieten liggen.  Heerlijk weer eens samen op een ouderwetse toer van gedachten wisselen. Maar vandaag zouden we echt het penseel weer in de hand nemen.  

Zo gezelgd zo gedaan en het ging goed.  We hebben fijn gewerkt. 

Maar vanmiddag na de lunch werd het lijf er toch niet beter op en ettelijke momenten van diarree en kramperen op de toilet bezorgde me de koude rillingen. Het voelt weer eens helemaal naar een ontsteking en dat is niet leuk. Maar nu lekker onderuitgezakt op de bank een beetje bijkomen met een paracetamol achter de kiezen. Hopelijjk blijft het daar een beetje bij maar het zou zo maar een paar dagen weer aan kunnen slepen want een ontsteking duurt altijd weer langer. Gelukkig heb ik er door de jaren heen wat beter mee om leren gaan en kan ik goed wat ontspanning in mijn lijf brengen na de inspanning en rustig wachten tot het ergste verkrampingen  voorbij zijn. De paracetamol doet intussen het werk en de kou verdwijnt heel langzaam een beetje met als laatste koupunt. ...Ja hoe raar je het zo. Die eeuwige koude voeten. 

Dagelijks duurt het dan totdat alle voedsel uit de darm verdwenen is en die weer tot rust kan komen. In het ziekenhuis moest ik dan vasten en langzaam weer beginnen met vla en soep. Maar nu rommel ik zelf maar wat aan en maak vanavond een eenvoudig soepje. We zien wel, misschien valt het mee.

Dit is een samenstelling van een schilderij, foto's  en digitale effecten. Heel leuk om te doen. Alleen erg jammer dat het programma waar ik dit mee doe een heel lage kwaliteit foto oplevert. De verschillende lagen zou je zo in een volwaardig fotoshop programma moeten doen om een goede kwaliteit te bereiken. Maar dit plaatje  met Pixlr  is zo heerlijk simpel om mee te spelen en goed genoeg voor een digitaal plaatje.