Verkiezingen

De verkiezingen zitten er weer op en zoals al zo vaak gebeurde de laatste jaren is de uitslag een tegenvaller voor links. Maar nu wel extreem. Ik had er, na alle ellende met het rechtse kabinet de afbraak van alle zorg en de affaires rondom de fraude die geen fraude was en niet te vergeten de ellende van de aardbevingen in Groningen, wel iets anders van verwacht.

Het laat maar weer eens overduidelijk zien hoe betrokken sociaal Nederland zich voelt bij de medeburgers die op een of andere manier in het verdoemhoekje zijn geraakt. We staan te klappen voor de zorg we roepen ach en wee bij alle misstanden en lijken betrokken bij de minima en mensen die uitgestoten worden en de ellende van het beleid ervaren, zolang als we zelf maar voor in de rij kunnen staan als er uitgedeeld gaat worden en dan tellen anderen even niet meer mee.

Opmerkelijk voor dat soort gedrag vond ik Maarten van Rossum voor wiens inzichten ik wel respect kan hebben maar minder voor de manier waarop hij misbruik maakte en voorkroop bij het injecteren zonder zich af te vragen wie hij in werkelijkheid benadeelde. Ik vind dat een schoon voorbeeld van hoe het werkt en hoe betrekkelijk betrokkenheid is.

Als puntje bij paaltje komt gaat iedereen voor zijn eigen hachje. Er zijn maar weinigen binnen het linkse blok, al degene die zich inmiddels sociaal in betere omstandigheden bevinden en financieel niet meer  lijden aan minimale leefomstandigheden, die de angst voor de eigen portemonnee laten varen en open blijven staan voor de sociale minima en degene die door omstandigheden in een zware positie zijn geraakt. We vergeten maar liever dat we op ieder moment  ook zelf in een penibele situatie in dezelfde ellende terecht kunnen komen Ja, dat vergeten we maar liever en blijven gaan voor ons eigen hachje.

Dat is Nederland en misschien wel de hele wereld op zijn smalst. Niet kijkend naar het totaal. Onwetend van de onderlinge afhankelijkheid van alles. Ik kan het alleen maar echt goed hebben als jij het ook goed hebt. Het lijkt een ver van mijn bed show maar niets is minder waar.


Mijn laatste hoop voor hier op dit moment is dat Kaag en Rutte over links kunnen en willen gaan en er toch al is het maar iets, een socialer beleid uit voort zal komen. Voor mij is het een overdenking om open te blijven staan voor alle problemen van allen die het minder hebben dan ik en daarvoor te blijven gaan ook al gaat dat geld kosten in mijn persoonlijke portemonnee.