Wat leven we toch in een gekkenhuis. Als je het door de jaren heen bekijkt zie je dat de individualistische maatschappij steeds verder leidt naar polarisatie en dat er nog maar weinig betrokkenheid is in het leven van anderen. Als je niet in mijn denkwereld past dan stoot ik je uit of nog erger dan heb je geen recht op leven.
Iedereen persoonlijk heeft recht op wat hij denkt en doet en hoeft geen rekening met de ander te houden want die is zowiezo fout.
Ik vind het vreselijk en kan het soms niet meer volgen. Wat niet gezien wil worden wordt gewoon geliquideerd. Wat een agressie. Agressie die zijn begin vindt in de eigen irritatie en boosheid. Dingen de we allemaal in ons hebben en die wij als mens kunnen beredeneren en los kunnen laten, af kunnen wijzen
Wanneer worden we weer mensen die er durven te zijn voor elkaar. Die er alles aan willen doen om de ander nabij te zijn ook als het niet in het eigen straatje past.
...durf al bijna niet meer te reageren....Want een gekkenhuis is het!
BeantwoordenVerwijderen'De ander nabij zijn', dat klinkt moooi. Bijna bijbels
BeantwoordenVerwijderenDe vervreemde wereld noemde ik het in mijn laatste blog, ik weet ook niet of het nog goed komt.
BeantwoordenVerwijderenEr is veel gaande waar je als individu geen invloed hebt. Toch probeer ik het dichtbij te houden en daarmee bedoel ik niet dat ik alleen maar voor mezelf zou gaan. Nabij zijn voor de ander in jouw buurt is iets wat je wel kunt doen.
BeantwoordenVerwijderen