donderdag 26 maart 2020

Rare tijden

Het zijn rare tijden. Het corona virus houdt ons in zijn greep en dagelijks stromen de berichtgevingen onze huiskamers binnen die nu vol zitten met mensen die normaal gesproken naar school en werk zijn. Daarnaast blijven de kamers van de alleenstaanden in de verpleeghuizen eenzaam en verlaten om nog maar te zwijgen over wat zich in de ziekenhuizen afspeelt. De straten zijn uitgestorven want iedereen blijft zoveel mogelijk in huis.

Alle ruimte voor mij om weer eens een blogje te schrijven want ook ik kom de deur niet meer uit.
"Ben je bang?" vroeg een vriendin me door de telefoon.
Nee ik geloof niet dat ik bang ben maar het laat me ook niet koud. Natuurlijk hoop ik niet ziek te worden. Ik zie geen enkele noodzaak om naar buiten te gaan. Fer doet de nodige boodschappen en ook voor zijn 90 jarige moeder die hij wel regelmatig bezoekt want zij heeft het ook zwaar zonder verdere familie die normaal gesproken vaak langs kwam.

Ik heb het goed in huis. Kan allemaal fijne dingen doen. Zoals ik dat eigenlijk altijd gewend was maar nu toch wat meer tijd. Ik heb digitale contacten, schilder, zit achter de computer, bewerk oude fotootjes, mediteer, lees, verzorg de plantjes en moet poetsen omdat de hulp voorlopig niet meer komt.

Zo kabbelt het leven verder en zie ik naar buiten hoe het voorjaar zich gewoon ontwikkelt. Straks komen de blaadjes weer aan de bomen en wordt het warmer. Gaan de ramen in de serre weer open en ik realiseer me hoe goed het leven voor me is als wij zelf hopelijk niet ziek worden.

Het lijkt wel een ego trip dit blogje want helaas zo is het niet voor iedereen. Ik zou willen dat iedereen zich niet mee zou laten slepen door alle emoties die er rondom spelen en in het eigen midden kan blijven staan. Ik zou wensen dat iedereen zo buiten de problemen kon blijven en vind het zo geweldig dat hulpverleners er juist middenin gaan staan. Ja probeer dan nog steeds maar in je eigen midden te blijven terwijl je bezig bent je medemens te redden. Ook daarna zal er dan heel wat te verwerken zijn.

Al met al denk ik dan dat het heel belangrijk is dat wanneer we zelf niet met de zwaarste problemen geconfronteerd worden en door de omstandigheden ook niet naar buiten kunnen om een helpende hand te bieden het toch belangrijk is goed op onszelf te passen zodat we niet nog eens een extra belasting voor de toch al overbelaste maatschappij vormen. En dat we dus ook gehoor geven aan de oproepen waaraan we wel kunnen voldoen om het leven voor anderen te verlichten. Al is het alleen goed voor jezelf zorgen zonder anderen in gevaar te brengen. Dat is echt niet zinloos leven. Dat is bewustwording.


Op facebook zet ik regelmatig een troostfotootje 
dus ook hier.




5 opmerkingen:

  1. Goed gezegd, Elly. Ik geniet van je foto´s. Wat zijn ze toch mooi. En ons korte chat contactje was leuk, he?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja heel leuk Geri. Misschioen leren we elkaar toch steeds beter kennen al is het digitaal.

      Verwijderen
  2. Eens. Goed voor jezelf zorgen betekent nu helemaal dat dit ook goed voor de ander is. Wij blijven ook zoveel mogelijk thuis. Doen om de beurt de nodige boodschappen en dat is het. Heb wel bij de nog oudere overbuurvrouw een bosje tulpen aan de deur gehangen.
    Dank voor je reacties. Het duurt even voor ze zichtbaar worden, want ik modereer. Het bleek dat sommige bloggers bij mij langs diverse obstakels moesten om te kunnen reageren. Modereren ondervangt dat. Hou het goed samen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bewustwording, laten we hopen dat dat het gevolg zal zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nu een helpende hand naar anderen uitsteken is denk ik inderdaad heel belangrijk en ook goed voor eigen gemoed.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...