Tegenwoordig zijn er prachtige documentaires te zien op zenders als National Geographic of Discovery en vaak zitten we te genieten van de beelden die ons worden voorgeschoteld en dat niet alleen. Ik word me ook bewust van de enorme krachten die in dat immense universum een rol spelen. Ook natuurkundigen zoals Robbert Dijkgraaf en tot voor kort Stephan Hawkins en vele anderen kunnen ons op een heel begrijpelijke manier vertellen over de ontdekkingen van de oerknal en de speurtochten naar andere sterrenstelsels.
Waar blijven we dan met onze verhalen over religie en godsdiensten. Voor velen worden allerlei christelijke of godsdienstige verhalen behoorlijk onderuit gehaald. Het beeld dat zij hadden van een god van hemel en aarde komt op losse schroeven te staan bij zoveel wetenschappelijk geweld. Hoe moeten we dat allemaal rijmen? Dan worden bepaalde verhalen gauw nogal zweverig en dus aan de kant geschoven.
Maar mijn ervaring is dat, wanneer je er dieper induikt en je eigen beeldvorming los durft te laten, er heel ander zaken naar boven komen. Niet dat het een uiteindelijke waarheid vertelt, want wat is waarheid in een oneindigheid van mogelijkheden? Ik ga proberen iets te vertellen over mijn eigen zoektocht daarin, Geen zoektocht om iets te vinden maar een zoektocht uit nieuwsgierigheid die nooit eindigt. Moeilijk te verwoorden merk ik nu al schrijvend, maar toch wil ik een poging wagen. Al was het maar om woorden te leren geven aan de dingen die zich aan mij opdringen en die vragen om er uitdrukking aan te geven.
Ze zijn gebaseerd op ontdekkingen in en buiten mijzelf van vele jaren en ik kreeg daarbij een onderbouwing vanuit Theosofie en boeddhisme.
Om mee te gaan op die zoektocht is het noodzakelijk al je eigen ideeën van het denken op losse schroeven te zetten en open te staan voor andere mogelijkheden van het vastgezette denken omdat ook ons denken beperkt is. Wetend dat alles wat bedacht wordt op dat beperkte denken is gebaseerd hoe logisch het ook mag lijken binnen de context van wat je denkt te weten. Alles als een voorlopige waarheid bekijken en je er bewust van worden dat iedere waarheid zo weer kan verdwijnen zodat er zich altijd nieuwe werkelijkheden kunnen voordoen. Want zo zitten ook wetenschappelijke structuren ook in elkaar. Alles is een hypothese waaraan je verder kunt werken tot het tegendeel bewezen wordt. En dan... soms blijven er kleine stukjes overeind staan die verlichting geven aan een vervolg. Dingen die je invallen zonder dat het denken daaraan te pas komt.
Het enige wat ik ga doen is kijken hoe een religieus plaatje past in de wetenschappelijke ontdekkingen die in de media aan ons worden voorgeschoteld. Meer kennis heb ik niet. En wat er dan gebeurd, is voor mij in ieder geval fascinerend.
Waar blijven we dan met onze verhalen over religie en godsdiensten. Voor velen worden allerlei christelijke of godsdienstige verhalen behoorlijk onderuit gehaald. Het beeld dat zij hadden van een god van hemel en aarde komt op losse schroeven te staan bij zoveel wetenschappelijk geweld. Hoe moeten we dat allemaal rijmen? Dan worden bepaalde verhalen gauw nogal zweverig en dus aan de kant geschoven.
Maar mijn ervaring is dat, wanneer je er dieper induikt en je eigen beeldvorming los durft te laten, er heel ander zaken naar boven komen. Niet dat het een uiteindelijke waarheid vertelt, want wat is waarheid in een oneindigheid van mogelijkheden? Ik ga proberen iets te vertellen over mijn eigen zoektocht daarin, Geen zoektocht om iets te vinden maar een zoektocht uit nieuwsgierigheid die nooit eindigt. Moeilijk te verwoorden merk ik nu al schrijvend, maar toch wil ik een poging wagen. Al was het maar om woorden te leren geven aan de dingen die zich aan mij opdringen en die vragen om er uitdrukking aan te geven.
Ze zijn gebaseerd op ontdekkingen in en buiten mijzelf van vele jaren en ik kreeg daarbij een onderbouwing vanuit Theosofie en boeddhisme.
Om mee te gaan op die zoektocht is het noodzakelijk al je eigen ideeën van het denken op losse schroeven te zetten en open te staan voor andere mogelijkheden van het vastgezette denken omdat ook ons denken beperkt is. Wetend dat alles wat bedacht wordt op dat beperkte denken is gebaseerd hoe logisch het ook mag lijken binnen de context van wat je denkt te weten. Alles als een voorlopige waarheid bekijken en je er bewust van worden dat iedere waarheid zo weer kan verdwijnen zodat er zich altijd nieuwe werkelijkheden kunnen voordoen. Want zo zitten ook wetenschappelijke structuren ook in elkaar. Alles is een hypothese waaraan je verder kunt werken tot het tegendeel bewezen wordt. En dan... soms blijven er kleine stukjes overeind staan die verlichting geven aan een vervolg. Dingen die je invallen zonder dat het denken daaraan te pas komt.
Het enige wat ik ga doen is kijken hoe een religieus plaatje past in de wetenschappelijke ontdekkingen die in de media aan ons worden voorgeschoteld. Meer kennis heb ik niet. En wat er dan gebeurd, is voor mij in ieder geval fascinerend.
Toch steeds weer verbazend hoe we, min of meer met hetzelfde bezig zijn! Het voelt...fantastisch.
BeantwoordenVerwijderenWaanzin in het kwadraat
BeantwoordenVerwijderenreligie is een rem op de wetenschappelijke realiteit
middeleeuwse gedachten
die ontelbaar velen naar de brandstapel brachten
god als een heilig wapen voor het eigen grote gelijk
Geloof en wetenschap zijn eeuwig botsende werelden, Elly. :)
Lenjef
Daar lijkt het wel op Lenjef maar hier en daar zijn ook andere geluiden te horen. Ik bezocht een paar jaar geleden een symposium waar wetenschappers andere geluiden lieten horen. Ook de Dalai Lama is een groot voorstander en spreekt met wetenschappers en daar zijn ook boeken over verschenen en Video's op you tube.
VerwijderenIk heb wel eens gelezen dat daar waar een wetenschappelijk bewijs wordt gevonden, de religie verdwijnt als niet terzake doende.
BeantwoordenVerwijderenOervoorbeeld: ooit was er de God van het vuur. Totdat men leerde wat vuur was en hoe je het kon maken. Toen was het geen God meer. Dat zou betekenen dan met het stijgen van de wetenschappelijke kennis, de religie steeds minder invloed en betekenis krijgt. Of dit zo is, durf ik niet te zeggen. Daarvoor heb ik te weinig kennis. Misschien kun je ook wel zeggen dat met het stijgen van de wetenschappelijke kennis, allerlei soorten van gemakzuchtige toewijzing aan de religie stopt. En dat wellicht op die manier een hogere kijk op religie ontstaat. En dat blijkt dat toch niet alles door de wetenschap kan worden weggeblazen maar dat er een soort essentiële religie ontstaat (of al is maar dan hebben we er een betere kijk op) waarmee we verder kunnen.
Mooi Plato. Het gaat ook niet om wegblazen gelukkig maar wat je schrijft is wel waar het over gaat.
BeantwoordenVerwijderen