Tijd voor nostalgie

Het zal de tijd van het jaar wel zijn.
Terwijl ik aan het bankhangen ben omdat ik me al een paar dagen niet echt lekker voel, komen er allemaal herinneringen naar boven. Mijn vaderbijvoorbeeld die vroeger evenals mijn moeder regematig liedjes voor mij zong.
Hoe was het ook alweer. Veel kan ik naar boven halen maar hier en dar zijn wat hiaten.
Maar daarvoor hebben we tegenwoordig internet. En wat is het leuk als er dan inderdaad zo'n liedje tevoorschijn komt en herinneringen herleven.


Snoepwinkeltje 

In de donkere straat
waar het belletje gaat,
Kletst ‘t deurtje al rinkelend open
Komen in ‘t kamertje klein
Bij ‘t lampenschijn
De kleutertjes binnen geslopen.

En ‘n dappere vent
In zijn knuistje een cent,
Stapt naar voor en blijft grinnikend zwijgen.
Tot de koopvrouw geleerd,
Zijn fortuin inspecteert,
En vertelt wat hij daarvoor kan krijgen.

‘t Is ‘n reep zwarte drop,
Koek met suiker er op
Een kleurbal, een zuurbal, een wafel
Een zoethouten stok
Of ‘n kleurige brok
Ligt alles bijeen op tafel.

Als de kapitalist
Zich wat dikwijls vergist,
De koek en de suiker beduimelt,
scheldt de juffrouw verwoed,
Dat ie ‘t kostlijke goed
Met zijn smerige vingers verkruimelt.

De kleuter verbaasd,
Dat de juffrouw zo raast,
Smoest stiekum wat met zijn kornuiten,
De keus wordt bepaald,
De kleurbal betaalt,
Dan schooien zij slent’rend naar buiten.

In de donkere straat
waar ‘t troepje nu gaat,
Wordt hevig gewikt en gewogen;
Dan zuigen z’ om beurt,
tot de bal is verkleurd,
En hun rijkdom illusie is vervlogen.

Piet Paaltjens