Fietsen

Ik heb me voorgenomen niet meer op de fiets te stappen. Jarenlang deed ik het maar heel zelden en dan meestal in het voorjaar. Dan lokte het mooie weer en liet ik me verleiden een eindje om te fietsen. Later alleen nog maar om even naar de apotheek te gaan die hier niet zover vandaan is of naar mijn vrijwilligers activiteiten die ik nu niet meer zo ver van huis doe dus op loop afstand. Maar nu, ik durf me er niet meer op te wagen.

Wanneer je zo weinig gewend bent erop te zitten denk ik zo langzamerhand bij het minste geringste om zal vallen.

Natuurlijk er zijn meer lijfelijke zaken die me weerhouden en ik denk dan ook dat het onverantwoord is me aan de twee wielen toe te vertrouwen om nog maar te zwijgen over mijn verantwoording voor de mede weggebruikers.

Zo komen er steeds meer beperkingen in het leven bij het ouder worden en dat is niet zo erg zolang er nog voldoende overblijft om van te genieten en dat is dan wat je heel bewust moet gaan doen. Zo kun je een kunstwerk maken van alles wat niet meer bruikbaar voor je is en dat is wat Duchamp gedaan heeft. Hij heeft mijn afdankertje tot kunstwerk verheven. En ik... ik geniet overal van. Een vriendin zei laatst tegen mij. Als jij in een krot zou wonen genoot je daar nog van.

Nou ik hoop niet dat het zover komt, maar ik doe mijn best levenslustig te blijven en dat lukt nog steeds. Maar mijn omstandigheden zijn dan ook beslist niet om te klagen.

Gemeente museum Den Haag 

2012

fietswiel 

Marcel Duchamp