Ik lees en er zit op dit moment heel veel in mijn hoofd en hart. Het lastige daarvan is om er op een soepele manier woorden aan te geven. Het is niet zozeer dat het alleen in mijn hoofd zit maar het is ook nog eens een stukje levende ervaring omdat het een onuitwisbare indruk in mijn leven is en ik vaak de behoefte heb die te delen. Of dat dan ook zinvol is... het is gebleken uit de reacties op veel van wat ik schreef dat ze in mijn idee meestal aan de essentie die ik hoopte duidelijk te maken voorbij gingen. Dat ligt dan niet aan degene die de reactie leest maar dan had ik het waarschijnlijk toch weer niet duidelijk genoeg weten te verwoorden. Ik waag weer eens een poging.
Wat nu bij me opkomt is de ademhaling. Het komen en gaan, komen en gaan, komen en gaan zonder dat we daar iets mee hoeven te doen. Het gebeurd gewoon aan ons. Op het moment dat we daar invloed op uit willen oefenen gaat het niet soepeltjes meer. Zo werkt dat. We willen de touwtjes in eigen hand houden en laten het niet meer stromen.
De ademhaling heeft heel veel correspondenties die we zouden kunnen zien en ervaren als we ons er bewust van wilden worden. Het correspondeert met alle schepping en vergankelijkheid in de materiele wereld. Het scheppingsverhaal in Genesis en de vele andere scheppingsverhalen binnen verschillende culturen en tradities zouden we in het licht van de ademhaling kunnen lezen en op ons zelf betrekken. In iedere minuut van ademhalen zijn die complete verhalen te ontdekken binnen onze eigen ademhaling zelfs zo dat er een licht in ons wakker kan worden zoals dat ook in de scheppingsverhalen wordt beschreven en de bewuste ervaring ons eigen wordt. Het komen en gaan van de dingen. Dat ervaren er op te contempleren kan een heel nieuwe wereld openbaren.
De ademhaling heeft heel veel correspondenties die we zouden kunnen zien en ervaren als we ons er bewust van wilden worden. Het correspondeert met alle schepping en vergankelijkheid in de materiele wereld. Het scheppingsverhaal in Genesis en de vele andere scheppingsverhalen binnen verschillende culturen en tradities zouden we in het licht van de ademhaling kunnen lezen en op ons zelf betrekken. In iedere minuut van ademhalen zijn die complete verhalen te ontdekken binnen onze eigen ademhaling zelfs zo dat er een licht in ons wakker kan worden zoals dat ook in de scheppingsverhalen wordt beschreven en de bewuste ervaring ons eigen wordt. Het komen en gaan van de dingen. Dat ervaren er op te contempleren kan een heel nieuwe wereld openbaren.
Het zou mogelijk kunnen maken dat we al onze vooropgestelde ideeen die we over van alles en nog wat hebben, loslaten en beter ervaren, dat wat is of waar het werkelijk om gaat. Het in en uitademen ervaren en weer laten gaan. De bewustwording en het leren zien van de verbondenheid met alles op basis van die open in en uitademende beweging, die gewoon van minuut tot minuut ons ahw beademd, een scheppen en vergankelijkheid die de hele gerichtheid op het vasthouden aan en dat wat we denken te zijn op losse schroeven zet of in een ander daglicht plaatst.
In een diepgaande ervaring die de ziel van alle dingen laat zien, kunnen we contact maken, de ziel een brug tussen hemel en aarde. Daar raken de menselijke ervaringen en de goddelijke scheppingswereld elkaar en wordt die ervaring evenals de ademhaling aan ons geopenbaard in ons dagelijks leven.
Vanuit die positie en de bewustwording wordt iedere handeling vanuit een goed hart perfect. Als we erin slagen ontvankelijk te worden en ons te openen voor de ademhaling en de ziel als brug tussen hemel en aarde krijgen onze handelingen eeuwigheidswaarden.
Bron: De wereld van de ziel
Daniel van Egmond
http://www.nachtwind.nl/de-wereld-van-de-ziel.html
Van harte aanbevolen.
Daniel van Egmond
http://www.nachtwind.nl/de-wereld-van-de-ziel.html
Van harte aanbevolen.
De eenzaamheid van eigen identiteit is er...altijd. Maar ik kan je goed volgen vanuit de mijne.
BeantwoordenVerwijderenDe ziel ''overstijgd" de identiteit van de persoonlijkheid.
VerwijderenWat mij betreft is er met de duidelijkheid van je woorden niets mis. Zelf kan ik niet op jouw manier tegen het bestaan aankijken. Ik zie de ademhaling als iets technisch wat door ons zenuwstelsel wordt aangedreven.
BeantwoordenVerwijderenDat is natuurlijk niets minder waar en wordt door de meerwaarde zeker niet onderuitgehaald.
VerwijderenWaardevol verhaal. Ik kan het helemaal volgen hoewel ik daar zelf nauwelijks bewust mee bezig ben. Het zit in me om de dingen te laten gebeuren. In de loop der tijd ben ik er redelijk goed in geworden om de dingen te accepteren zoals ze zijn (hoewel ik daar aantoonbaar zwakke kanten van mezelf in terugvind maar dat mag, ik hoef niet perfect te zijn).
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat die tegenvallende respons (die ik herken als er weer eens langs de essentie van een van mijn stukjes wordt heengefietst en waar ik zo langzamerhand dan maar vrede mee heb) te maken heeft met het feit dat er sprake is van twee ongelijken. Jij publiceert iets waar je over gelezen hebt en/of waar je voor jezelf mee doende bent geweest. Voor jou is het een ervaring die je wilt delen. Voor de lezer en vooral voor de lezer die daar niet zo mee bezig is, zijn het woorden....niet meer dan dat. Pas op het moment dat het voor die lezer ook een ervaring is, begrijpt hij de strekking van je woorden. Nu zul je altijd verschil houden, precies zo als ik een verhaal met onderliggende gedachte maak dat gelezen wordt door iemand die daar niet mee bezig is.
Misschien is dit alles niet erg. Misschien is het wel zo dat jij een ervaring hebt neergelegd die pas later (als de lezer een soortgelijke ervaring krijgt) wordt herkend. Dan heeft je stukje alsnog zijn nut bewezen.
Ik zou zeggen: ga vooral door met het neerschrijven van dit soort stukjes. Ik lees ze graag, vooral als ze in de IK vorm zijn geschreven. :-)
Dank voor je reactie Willem.
BeantwoordenVerwijderen