Ik houd niet van de kou. Ik ben meer een warmtemens. De lente moet maar weer eens het licht over januari laten schijnen. Of dat goed is voor de wereld? Ik heb geen idee. Ze zeggen van niet. Ze zeggen dat de wereld kapot gaat aan onze manier van leven en ik denk dat het voor een groot gedeelte op waarheid berust. We buiten alles uit en maken het onszelf zo gemakkelijk mogelijk. Uitzonderingen daargelaten.
Als ik koude voeten heb ben ik ook blij dat ik in een land woon waar het mogelijk is mijn voeten te verwarmen. Mezelf maar een beetje harden tegen de kou... ik denk het niet.
Natuurlijk probeer ik op mijn manier te doen wat ik kan. Maar dat is niet zoveel. In ieder geval veel te weinig om de wereld te redden. Ik denk altijd weer. Mijn armen zijn veel te kort. Nou moet je niet denken dat ik daar een frustratie van oploop hoor. Daar ben ik veel te vrolijk van aard voor. Maar juist omdat ik die vrolijkheid altijd als bais in mijn leven voel en ervaar is het niet zo moeilijk om duidelijk en objectief naar alle 'TEKORTKOMINGEN' te kijken. Het zet me met beide beentjes op de grond en ik word me bewust van wat ik wel en niet goed doe. Het mag er allemaal zijn.
Juist het eerlijk kijken naar dat wat ik niet kan en doe geeft me de mogelijkheid er misschien een keer iets aan te veranderen. Als ik het niet weet of zie zal er nooit iets nieuws kunnen gebeuren. Alles met de mantel der liefde bedekken is soms een vorm van de kop in het zand steken vooral wanneer het je zelf betreft. En toch is ook die mantel der liefde broodnodig want nogmaals, het mag er allemaal ziin.
Grappig is dat. Het feit dat het nooit dit of dat is maar altijd een beetje van dit en een beetje van dat om goed in je eigen midden te kunnen blijven. Daarbij is heldere opmerkzaamheid een uitkomst. En vooral eerlijk kijken. Niet relativeren, maar kijken opmerken en er vrede mee hebben dat het is wat het is.
Voor mij heeft dat alles met spiritualiteit te maken. Daar zitten de dingen waar ik duidelijkheid krijg over mijzelf en mijn functioneren. Wat mijn liefde en compassie werkelijk waard zijn.
geliked hoor
BeantwoordenVerwijderenMooi gesproken. Mijn gewrichten hebben ook zwaar de pest in ...
BeantwoordenVerwijderenIk zag net dat er in ons postzegeltuintje een primula in bloei staat. Daar word ik nou vrolijk van op zo'n koude dag als vandaag.
Grappig, het is nog nooit zo warm geweest voor een winter als dit jaar. Er is nauwelijks vorst. Toch wordt er al weer volop naar de lente verlangt op vele blogjes.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me in tegenspraak met de gedachte dat we beter in het NU kunnen leven en dat elk jaargetijde, hoe koud en nat ook, ons wel iets te vertellen heeft.
En dan nog: de ergste winter speelt zich elders af: Syrië, Nigeria, Kenia, Oekraïne en al die landen waar vrede en veiligheid ver te zoeken is.
Laten wij blij zijn dat wij de kans krijgen om onbekommerd in het NU te leven.