En druk, druk dat je het ermee kunt hebben. Onvoorstelbaar. Geen tijd meer om te besteden aan de tobbe voor de was. Als de kinderen uit school komen zit moeder met het tablet op schoot te feuten en stelt geen lastige vragen zoals: hoe ging het met je proefwerk en heb je nog cijfers gekregen. Daar ben je mooi vanaf alleen jammer dat ze haar baan kwijt is omdat alles gedigitaliseerd is, maar ze heeft nu gelukkig wat meer vrije tijd. En crises? Och we redden het wel.
Ja alles heeft z'n voor en z'n tegen. De tijden veranderen drastisch en in een tempo dat het nauwelijks is bij te houden. Als je niet oplet val je buiten de boot. Er is geen houden meer aan.
Waar hebben we het eigenlijk werkelijk nog over? Hebben we nog tijd voor dat wat belangrijk is en wat is er dan belangrijk en wat niet?
Ik geeft toe misschien ben ik ook wel veel teveel bezig met al die dingen die me bezig houden en vergeet ik regelmatig wat belangrijk is, misschien zijn er veel belangrijker zaken voor mij dan dat waar ik me mee bezig houd. Toch moet ieder en ook ik, daarin voor zichzelf een weg zien te vinden en liefst zo... dat je op een gegeven moment kunt zeggen: Het is goed, het was goed en het zal goed zijn. Ook wanneer er moeilijkheden en problemen op je weg komen. Ik heb goed opgelet en gedaan wat ik kon ik heb nergens spijt van. Laat maar komen wat komt. Ik heb er vrede mee.
 |
| Over moeilijke tijden gesproken. In 1998 scande ik uit een nalatenschap een foto in van het bombardement op Rotterdam in 1943. |
De laatste tijd sta ik hoe langer hoe meer stil bij -bijvoorbeeld- een halve eeuw geleden: zo dichtbij/zo ver weg.
BeantwoordenVerwijderenMaar de tijden... zijn niet meer te vergelijken met elkaar.
Letterlijk en figuurlijk: een wereld in beweging!
Ik voel me niet aangesproken. Ik heb geen mobiel of tablet, kijk nauwelijks TV en ruim derhalve heel wat uren per dag in voor rustig zitten, mijmeren, nadenken of gewoon iets doen waar ik plezier in heb en dus bewust voor kies. Ik vind de moderne media prima, maar veel mensen gedragen zich ermee als kinderen. Ze hebben de balans nog niet gevonden en zwaaien de hele dag met dat apparaat. Effe mail checken, effe dit, effe dat. Moeten ze natuurlijk allemaal zelf weten. Maar wat is de werkelijke waarde er nu eigenlijk van. Wat komt er door dichterbij?
BeantwoordenVerwijderenIn verband met de schrijverij zou ik mijn laptop niet graag meer missen, maar verder ben ik digibeet. Indien nodig en alleen tijdens de vakanties, lukt een sms versturen ook nog, maar daarna houdt het op. Dan val ik maar buiten de boot. Tot nu toe roei ik prima met de riemen die ik heb.
BeantwoordenVerwijderen