Worsteling

Het is leuk om een mooie dummy met aantekeningen en schetsjes te maken over de werkstukken waar je mee bezig bent. Ik merk dat ik daar niet al te bedreven in ben. Als ik teruglees wat ik daarin zet denk ik vaak: 'Stom gelul domme schetsjes'.
'Nou' zegt Annemarie, 'dan streep je het gewoon weer door'.
Zou het komen omdat ik gewend ben met een blog te werken?
Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met de droom of de Jacobsladder en ik worstel me suf met allerlei expirementen. Er zitten hele mooie stukken in en steeds weer vind ik nieuwe openingen door erover te praten te denken en weer afstand te nemen.

Zo begon het maar ik vond het een plat en nietszeggend plaatje

maar eens proberen er een figuur op te schilderen. 

Maar ja ze was onder een rails terechtgekomen. 

Hoe los je dat nou weer op?

Nu ligt ze er wel boven en de ladder is gelukkig iets meer een ladder. Maar wordt het niet te zweverig? Daar houd ik niet zo van en toch moet het een droom zijn.

Ik houd me maar even vast aan de details want die bevallen me wel... Misschien moet ik het maar even aan de kant zetten en met iets anders verder gaan. Vandaag of morgen de witkwast erover? Nee toch nog maar even doorworstelen. 

 Maar daarna met de details in het groot verder? Daar voel ik wel iets voor.