Correspondentie

We hadden een kleine briefwisseling. Walter en ik.
En dat spoorde mij aan om toch te doen wat ik al lang van plan was, maar iets weerhield me tot nog toe.

Ik ga mijn boek 'Als de hemel valt'  op een nieuw blog plaatsen. En zal de hoofdstukken regelmatig aanvullen.

Voor de liefhebbers te lezen op- en ook vermeld in de zijkolom
http://alsdehemelvalt.blogspot.nl/

Onze correspondentie zag er zo uit:

Hoi Elly, voor de zoveelste keer een goed en inzichtelijk nieuwjaar gewenst.

Ik wil je eindelijk eens laten weten wat je boek 'Als de hemel...' met mij deed en nu weer met mij doet.

De eerste poging tot lezen verlamde mij...Peter werd mijn vader en jij mijn moeder.

Dus verder werd ik ook jullie zoons, en af en toe werd ik  zelfs even 'Peter'.

Dat werd me allemaal teveel.

Dankzij een vroege scheiding en hard werken aan mijzelf ben ik niet zoals mijn vader geworden....maar mijn zoons zijn helaas toch beschadigd,ook al roepen ze aan alle kanten van niet.

De 'Peter' heeft mij behoorlijk beschadigd, gelukkig heb ik, door schade en schande wijzer geworden, hem tijdens zijn leven kunnen vergeven.

Mijn moeder had de kracht helaas niet die jij wist op te brengen.

Haar verlossing kwam toen mijn vader door zijn verslaving overleed. 73.

Je boek, ik zit er nu intens diep in.

Misschien ga ik er iets mee doen op Werkwijze.

Een intens boek dat aandacht mag, misschien wel moet hebben.

Dank je Elly!

En ik antwoordde hem:

Wat lief Walter dat je alsnog reageert.

Ik hoorde van een enkeling al eerder dat het te heftig was om te lezen en ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Toen ik het zelf nog  niet allemaal had verwerkt kon ik ook geen enkele film kijken waarin een vrouw werd mishandeld en had ik een hekel aan alle mannen met een dikke buik. Zo werkt dat nou eenmaal. 

Een goede vriendin zei tegen mij, toen ik dacht dat ik alles had verwerkt en een opmerking maakte : 'Dan heb je dat dus nog NIET verwerkt.''  Ik werd heel boos, maar achteraf weet ik dat ze gelijk had. Een wijze vrouw die me heel goed geholpen heeft.

Ik ben een gelukkig mens dat ik van deze ervaringen heel veel heb kunnen leren. Dat die mogelijkheid kennelijk in mij aanwezig was. Evenals jij erg veel van je verslaving hebt geleerd.

Natuurlijk hebben mijn kinderen ook hun deel meegekregen en ik ben alleen maar dankbaar dat ik ze niet kwijt ben geraakt en ze er toch een weg in hebben kunnen vinden op hun eigen manier. Die weg moeten we ook aan hen overlaten en respect hebben voor hun manier van ermee omgaan. Ook daar zit voor mij nog steeds een groot leerproces in. 

Het is heel apart zoals een mens van dag tot dag kan veranderen. Zo denk ik nu weleens, als ik het nu had geschreven waren er misschien veel meer dingen in komen te staan van ook het goede en leuke dat ik in die periode meemaakte. Het blijft natuurlijk altijd een subjectieve beschrijving, waarvan mijn oudste zoon opmerkte: zo erg was het toch niet. En misschien heel logisch en nu voor mij begrijpelijk terwijl ik jarenlang alleen maar naar bevestiging zocht voor mijn ellende.

Maar alles is goed gekomen ;-) Ruim een jaar geleden (of langer? de tijd vliegt) vroeg ik aan een uitgever of hij het op grotere schaal uit wilde geven. Na verschillende telefoontjes heb ik er uiteindelijk nooit een goed antwoord op gekregen alhoewel hij me heel vriendelijk benaderde en ik daar waarschijnlijk foute conclusies uittrok. 

Natuurlijk mag je er iets op je blog mee doen. Dat vertrouw ik jou wel toe.

Bedankt voor je reactie Walter en je gaat er hopelijk toch niet wakker van liggen hè. Leef je er niet teveel in, dat doe ik ook niet meer en kan er nu van een afstand naar kijken. Alles gaat voorbij en ondanks de crisis liggen er voldoende mooie en nieuwe perspectieven open in 2014. Ik wens je alle goeds en bedankt voor je aandacht. 

Iedere dag is het dubbel en dwars waard om volledig te worden geleefd. Ik hoop voor dit jaar en de volgende dat je er ten volle gebruik van kunt maken.