De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.

maandag 4 november 2013

De kip of het ei.

Is het me daarom te doen? Dat mijn leven er wat paradijselijker op zou worden? En wat is paradijselijk? Het was anders op curaçao in 1988, maar was het minder paradijselijk?

Want dat is waar ik in het vorige blogje mee besloot. Natuurlijk, Ook een goed leven hebben, is belangrijk. En al brainstormend vraag ik me af wat er eerder is. De kip of het ei.

Je kunt niets voor je medemens betekenen als je zelf niet goed in je vel zit. en omgekeerd kun je niet gelukkig worden zonder iets voor een ander te betekenen.

Hoe wil ik mijn leven zingeven?
Weet je wat ik ga eerst maar eens even lekker ontbijten.




om
Labels: , , , , ,

9 opmerkingen:

  1. Anoniem4 november 2013 om 09:24

    Niemand zei ooit:
    Het leven is paradijselijk.
    Maar volgens de commercie
    Kun je het bij haar kopen
    Maar ze leid ons af
    Van waar het echt om gaat.
    Ik weet... maar eerst maar even iets anders.
    Helaas maar al te goed herkenbaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ferrara4 november 2013 om 13:29

    Elly, persoonlijk kan ik met dit (kleine) schrijven beter uit de voeten dan de blog van gisteren.
    Als ik zo'n diepgaand verhaal van jou lees vraag ik me wel eens af, ben ik nou zo'n oppervlakkige geest. Misschien is het wel geluk/egoisme, het gevoel goed in je vel te zitten, maar ik ben er oprecht blij mee. Dat je van daaruit er ook voor de ander beter kunt zijn is zonder meer waar.
    De reactie van Platoonline gisteren sprak me erg aan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. elly4 november 2013 om 14:50

      Ik schrijf boven in mijn blog dat het NIET de bedoeling is je aangesproken te voelen. Jijzelf bent degeen die bepaalt hoe je in je vel steekt, dat heb je goed gezien. :-)
      Ieder mens heeft zo zijn eigen ding nodig om zichzelf in te kunnen herkennen. Jij het jouwe en ik het mijne toch? Maar je iets afvragen is natuurlijk nooit weg. Als ik mezelf iets afvraag gaat er soms plotseling een lichtje op.

      Verwijderen
  3. Anoniem4 november 2013 om 14:55

    goed idee Elly hahahaha

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem13 november 2013 om 15:20

    Vandaag herlas ik je blogje en het schoot toen door me heen. Is de vraag (hoe wil ik mijn leven zingeven) eigenlijk niet overbodig? Is het niet het leven zelf dat zin geeft zodat je er niets meer aan hoeft te doen maar dat het er, in zichzelf, al is? Hoe zie jij daar tegen aan?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. elly13 november 2013 om 22:39

    Maar wat vind jij dan de zin van het leven Plato als het leven jou dat vertelt?.
    Voor mij is die vraag niet overbodig omdat ik graag zelf verantwoordelijk ben en waar mogelijk bewust wil kunnen kiezen wat zinvol is. Ik denk nameijk dat iedereen zelf zin aan het leven kan geven, hoe gering de mogelijkheden ook mogen lijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem15 november 2013 om 13:07

    Natuurlijk heeft het leven zin. Maar ik denk dat die zin gewoon tot je komt. Je komt er niet onderuit. En je ingebouwde geweten zegt je precies waar je goed en fout in bent. Natuurlijk ben ik ook verantwoordelijk en wel voor mijn gedachten en daden. Ik moet mijn leven niet willen regisseren, maar ik moet het wel leven. Misschien dat jij, dat denk ik soms, te zeer de regisseur wil zijn, misschien omdat je bang bent dat je anders niet goed genoeg bezig bent. Het voelt af en toe wat krampachtig. Maar misschien heb ik dat mis. Als jij het zelf anders voelt is het goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Anoniem15 november 2013 om 13:08

    Het leven vertelt mij trouwens niets. Het laat mij in situaties terechtkomen. Het leven confronteert. Het is aan mij om goed te kijken wat er gebeurt en daar zinvol op te reageren. Zo leer ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. elly15 november 2013 om 14:47

    Er zijn heel veel mensen die vinden, als ze b.v. in een depressie zitten of aan het einde van hun leven zijn, dat het leven geen zin (meer) heeft. In zo'n situatie kun je zomaar terecht komen denk ik, daar hoef je soms niets voor te doen, het overkomt je zoals het hele leven je overkomt..
    Het lijkt mij dan wel handig als je ook in zo'n situatie ietsje meer de regisseur van je eigen leven kunt zijn door om te kunnen gaan met de omstandigheden. In die zin past jouw opmerking wel :-) Zelf heb ik niet het idee dat ik er krampachtig mee omga want ik leer steeds makkelijker loslaten Zoals je al zegt als het voor mij goed voelt is dat goed.
    Ik ben me bewust in welke nare situaties ik (en mijn medemensen) terecht kunnen komen en evenals droog zwemmen is het voor mij heilzaam te oefenen en dat werkt, merk ik om toch een weg te vinden die me verder helpt, verlichting brengt en alle omstandigheden zinvol maakt omdat ik er dan toch voor mijn medemens kan zijn.
    Zo heeft iedereen zijn/haar eigen weg en dat is goed.

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...