Maar weer een persoonlijk berichtje.
Fotootjes plaatsen op het blog en 'likes' op facebook is iets waarbij je niet zoveel na hoeft te denken dat gaat me momenteel wat makkelijker af dan stukjes schrijven over aandacht en overdenkingen. Niet dat ik niet meer nadenk of aandachtig ben of probeer te merken hoe het in mij functioneert, maar het schrijven daarover gaat niet zo eenvoudig omdat er veel persoonlijke dingen waar anderen bij betrokken zijn een rol spelen. Ziekte en privézaken waarover ik als het mijzelf betrof wel zou kunnen schrijven maar niet over dat waar het anderen betreft.
Geconfronteerd met ziekten speelt reflekteren bij mij een grote rol. Zeker wanneer het dichterbij in de eigen kring voorkomt. Toch voel ik tot nog toe een bepaald onvermogen erover te schrijven door de omstandigheden. Wat gaat er allemaal door me heen, hoe wil ik ermee omgaan en lukt me dat ook? Wat zou ik zelf doen onder veranderende omstandigheden? En hoe meer ik betrokken ben bij de gebeurtenissen des te groter en dieper de ervaringen raken.
Momenteel ben ik bezig wat kinderherinneringen op te schrijven en dat werkt heel rustgevend. Meditaties, stilte van binnenuit en beoefeningen helpen me verder. Ik voel me sterk en hoop dat ik tot steun kan zijn.
Land zonder paden
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
▼
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ▼ oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
►
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)
Wat een prachtig toepasselijk schilderij bij dit persoonlijk schrijven.
BeantwoordenVerwijderenWaarom noem je het niet schrijven over de omstandigheden onvermogen? Ik lees er eerder schroom in en persoonlijk vind ik dat niet erg. Je hoeft hier niet alles te delen, tenzij je dat echt graag wilt. Ik wens je sterkte.
Mooi geschreven Elly
BeantwoordenVerwijderenEn ja je eigen weg banen is niet altijd eenvoudig.
Kinder herinneringen zijn vaak ook fijn om te lezen Elly !
Het hoeft ook niet altijd opgeschreven. Af en toe lijkt het me prettig om dingen in alle stilte te beleven. Het schilderij is mooi van kleur. Het past goed bij dit stukje. Land zonder paden. Onoverzichtelijk maar wel met alle mogelijkheden om je eigen weg te kiezen. Als de angst voor het ontbrekende pad achterwege kan blijven, is het onbeperkt genieten.
BeantwoordenVerwijderenOver likes. We krijgen ze ook op weblog. Aardige mogelijkheid, maar als de like de reactie gaat vervangen vind ik dat eigenlijk jammer.