De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.

vrijdag 11 oktober 2013

Een nooit eindigende voorstelling

Zo af en toe overvalt me een 'aha erlehbnis'. Ken je dat ook? Zo'n gevoel van 'dat het kwartje gevallen is'.

Omdat ik nogal visueel ben ingesteld zag ik het voor me in de vorm van een enorm grote, prachtige ronde vorm in de eindeloze ruimte waarin duizenden kleurtjes zichtbaar waren al die kleurtjes hadden een eigen bestaan en toch werden alle individuele kleuren beïnvloed door alle omliggende kleuren. Ieder kleurtje was duidelijk herkenbaar en verbonden met alle kleurtjes eromheen waardoor het geheel met een witte stralenkrans, die alle kleuren vertegenwoordigden, was omringd en dat witte licht beïnvloedde ook weer alle kleurtjes in de bol.

In die prachtige grote bol ervoer ik mijzelf als een minuscuul klein kleurtje.

Plotseling voelde ik mij niet hulpeloos, maar vrij en blij in dat grote geheel. Geen kleurtje was er dat ik op de door mij gewenste wijze hoefde te veranderen. Er was ook geen enkele wens daartoe. Alle kleuren waren noodzakelijk om de bol schoonheid te geven en ik was onderdeel van dat grote geheel.  Ik wilde alleen mijn eigen kleur af stemmen en de juiste kleuren leren gebruiken om contact te maken met het witte licht waarin alle kleuren vertegenwoordigd zijn.
Het zou als vanzelfsprekend  ontstaan door mijn eigen inzet zodat mijn omgeving door het breken van dat licht zijn eigen kleur kan versterken en weer uitstralen waardoor de mogelijkheid kan ontstaan voor het ervaren van dat schitterende witte licht.

Het voelde als een prachtige never ending story dat het leven zelf is.

Bedenk er je eigen plaatje maar bij want plaatjes schieten tekort in het voorstellingsvermogen.
:-)
om
Labels: ,

9 opmerkingen:

  1. Margreet11 oktober 2013 om 12:07

    Mooi!
    tot de alinea die begint met 'ik wilde alleen....' :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Margreet13 oktober 2013 om 10:42

    Ik bedoelde het niet als kritiek hoor, of om je te kwetsen(als dat wel gebeurt dan sorry), meer als een jammer vinden dat je weer iets moet, jezelf iets oplegt(wat niet per defintie verkeerd is altijd) Dat eerste deel lijkt mij een prachtige ervaring, alleen je gaat weer invullen wat je nog zou moeten-dat denk je daarna denk ik dan, na die belevenis.
    Maar ik kan er evengoed helemaal naast zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. elly13 oktober 2013 om 11:52

      Kritiek mag van mij hoor Margreet:-) . Ik voel me daardoor niet gekwetst.

      Misschien is de hele ervaring een invulling van mijzelf, het komt voort uit mijn eigen ervaringen en processen en ik pretendeer niet het uit de hoge hemel aangereikt te hebben gekregen. Dus het is voor mij altijd een eigen invulling, waarvoor ik wel heel dankbaar ben dat het me mogelijkheden geeft.

      Iedereen leeft vanuit zijn eigen leerprocessen en ervaringen. Onze leerprocessen zijn dus ook heel verschillend evenals ons leven heel verschillend zal zijn gezien vanuit de bol en toch zijn we verbonden. We roepen allerlei reacties bij elkaar op.

      Ik trek conclusies vanuit mijn eigen ervaringen en probeer er zoveel mogelijk gebruik van te maken. Het gaat er voor voor mij niet om in het warme bad van mijn ervaringen te blijven liggen, maar om van de ervaring gebruik te maken zoals ik ook gebruik probeer te maken van mijn confrontaties.

      Ik denk verder dat we linksom of rechtsom allemaal zolang we leven ergens mee bezig zullen zijn, met iets dat ieder persoonlijk belangrijk vindt. Noem je dat moeten? Ik noem dat 'leven'.

      Dank je voor je reactie X

      Verwijderen
    2. Margreet13 oktober 2013 om 15:14

      Gelukkig :)
      Het is niet persé moeten, het kwam op mij tegenstrijdig over, het eerste en laatste deel van je schrijven.
      Gebruik maken van je ervaringen gaat vaak vanzelf denk ik.

      Verwijderen
    3. elly13 oktober 2013 om 16:15

      Ik zou graag willen dat dat waar was Margreet, maar mijn ervaring leert me ook nu weer dat ik wel verduiveld goed op moet letten om niet steeds in dezelfde valkuilen te trappen door mijn ingebakken gewoonte patronen. Die verander ik niet van de ene op de andere dag.

      Verwijderen
  3. Margreet13 oktober 2013 om 21:02

    Maar dat hoeft ook niet van de een op de andere dag he ;) Je kunt het ook (té)moeilijk voor jezelf maken?
    Maar ja..we denken hier weer verschillend over en dat is ook prima.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. elly14 oktober 2013 om 05:51

      Ik zit hier met een brede glimlach Margreet. Ik denk dat we het helemaal met elkaar eens zijn. Dat gaat en kan en hoeft niet van de ene op de andere dag, wees gerust ik maak het mezelf niet moeilijk.
      Maar verschillende inzichten, natuurlijk ook dat mag.

      Verwijderen
  4. Margreet14 oktober 2013 om 15:28

    die kop is trouwens heel mooi!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem16 oktober 2013 om 15:01

    Ik vond het ook wel een mooi beeld. En inderdaad, het zou toch prachtig zijn het bij dat genieten van dat beeld te houden. Misschien kun je voor jezelf twee versies maken. Eén met dat innerlijk moeten erin (want dat zit er bij de mens toch vaak in, ook bij mij) en één waarin je het moeten eruit laat. Dan kun je eens kijken welk stukje jijzelf het prettigst vindt.
    Enfin, los van dit alles, het is een heel fijn beeld.

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...