Diep verborgen ligt de grote hoeveelheid van gedachten die dagelijks onophoudelijk door ons brein stroomt. Als we erop gaan letten krijgt alles een etiket en wordt benoemd in dat hoofd. Wat we horen, heet: de auto die voorbijkomt, de trein, de bovenbuurman heeft de muziek weer aanstaan en schuift met zijn stoel, de kinderen komen uit school voorbij. etc. Nou ja, dat wordt veel teveel dus letten we er niet meer op en gaan verder met waar we mee bezig waren. We laten onze hersenen hun eigen gang gaan zonder daar al te veel invloed op uit te oefenen. Dat betekent meestal dat het denkertje zich weer bezig gaat houden met verleden of toekomst. Ik moet nog...of wat hebben we gister veel plezier gehad... vandaag ga ik maar even...
Opstaan, douchen, eten tandenpoetsen, jas aantrekken, bus instappen, bus uitstappen,,,
Zo kan een dag beginnen voor werkende mensen. Maar ook de niet werkenden hebben een vaste regel, misschien niet altijd even duidelijk merkbaar, maar het is er wel. Dagelijkse gewoonte waar we ons mee bezig houden zonder erbij na te denken, zonder ze op te merken. Dingen die je wilt doen of moet doen. Op een bepaalde tijd een kopje koffie. De radio aanzetten. Opstaan om een zakdoekje te pakken want op een volle neus reageer je automatisch met de handeling, snuiten. Evenals we automatisch reageren op de gedachte met een handeling. Op het moment dat die automatismen niet meer lukken door omstandigheden worden ze duidelijk en ga je ze missen.
Veel mensen heb ik oud zien worden en hulpbehoevend, tot op het sterfbed toe. Het kan zo moeilijk zijn om je neer te leggen bij al die dingen die je gewend was en dan niet meer kunt. Dan gaat het nog veel verder dan bovenstaande voorbeelden. Het was zo gewoon, je kunt daar heel "afhankelijk'' van zijn geworden want ze waren heel behulpzaam en je dacht ook nog dat ze noodzakelijk waren. Nooit werden ze opgemerkt nooit ben je er bewust mee om gegaan want pas dan ben je in staat ze ook bewust te laten voor wat ze zijn. Wat zou het dan een enorme verlichting zijn als je al die gewoonten toen bewust had leren kennen die nu tegen je gaan werken, waardoor je je wat makkelijker zou kunnen schikken. Ze zijn niet van levensbelang. Misschien zou je het dan als het nodig wordt aan anderen over kunnen laten ook als het niet gaat zoals je wilt. Want hoe frustrerend is het wanneer het allemaal niet meer mogelijk is en je de omstandigheden niet meer in de hand hebt, dan niet in rust en vrede te kunnen blijven. En juist dan heb je dat zo hard nodig.
Waar je voor kunt en wilt vechten moet natuurlijk gedaan worden en dan liefst vanuit vrede in jezelf, maar welke keus maak je echt bewust? Dit laatste dat is waar het om gaat. Want dat brein reageert dwangmatig op omstandigheden zoals boven omschreven, zeker als je niet eens weet dat het geen keus maar simpel reactie is
Als ik echt oud ben en naar de dood toe wandel kan ik daar niet zoveel meer aan veranderen. Mijn mogelijkheden zullen steeds beperkter worden. Nu heb ik nog de mogelijkheid om me van alle dagelijkse dingen bewust te worden en echte keuzes te leren maken door de reactiepatronen te leren herkennen. Te leren omgaan met dat wat er is en te weten dat ik kan veranderen om in vrede en rust in mijzelf te blijven onder alle omstandigheden. Ook als ik vecht voor veranderingen binnen mijn omstandigheden. Het is maar al te waar zie ik in mijn ouder wordende omgeving: 'Goed leven, goed sterven'. Belangrijk blijft de rust in mijzelf niet te verliezen.
Zelfs mijn behoefte om soms te reageren op een blog, daaruit bemerk ik dat de reactie gewoonte me drijft. Even laten bezinken is een goed hulpmiddel om erachter te komen wat een werkelijke keus is.
Voor de duidelijkheid, met dit alles wil ik niet zeggen dat het ene goed en het ander fout zou zijn. Dat heeft er niets mee te maken.
Met al die reactiepatronen is het nog maar de vraag hoeveel echte vrijheid we kennen.
De echte vrijheid zit in onze bewustwording.
Wil je meer weten over dit onderwerp?
Krishnamurti spreekt hier duidelijker en veel uitgebreider over in al zijn 'talks' die in boeken en Video's bewaard zijn gebleven.
Begraafplaats Weimar.
Het begrip vrijheid kun je ook benaderen door het tegen 'onvrijheid' af te zetten. Een beetje zoals;
BeantwoordenVerwijderenAls er geen dag was, was er ook geen nacht.
Totale ongeremde vrijheid zou mogelijk kunnen gaan voelen als 'geen'. Neem het idee van ontzettende verwende kinderen die alles mogen (Vrije opvoeding) en zich juist daardoor in alles belemmert gaan voelen.
En dan nu terug naar het leven van alledag...( Het mijne, het kleine)
Zwaaiiii
goed evenwichtig stuk.
BeantwoordenVerwijderenDank je, doet me goed :-).
VerwijderenVrijheid…
BeantwoordenVerwijderenje hebt de vrijheid om dit vierregelige versje te lezen
want er is geen dwang
toch ben ik bang
dat er iets dwingend leeft in ‘t diepste van elk wezen
Lenjef
Bewustzijn is een eindeloze en niet aflatende kwestie. Voor je het weet speelt die aap in je hoofd je -weer eens- behoorlijk parten.
BeantwoordenVerwijderenFraaie -en bijpassende- grafzerk!
x
Sluit me aan bij Es; soms bewuster van het "aapje" in m'n hoofd, en andere momenten heeft ie me toch weer te pakken, is de diepe innerlijke rust tijdelijk niet te vinden...
BeantwoordenVerwijderenHeb nog steeds soms andere mensen nodig, om te helpen onderscheiden waarin m'n vrijheid op dat moment ligt, waarin onvrijheid, waarin het vrij-onvrij-er-niet-meer-toe-doet.
Dank voor deze boeiende post!!!
Goed stuk. Mooi die verwijzing naar Krishnamurti.
BeantwoordenVerwijderen