Zou het de laatste warme zondag van het jaar zijn of volgen er nog meer?
Moeilijk te voorspellen met seizoenen die zulke capriolen maken.
In de schaduw lagen de druppeltjes nog voor het oprapen maar alle bloemen waren verdwenen en de akkers omgeploegd.
Ook de bijen zijn nog druk in de weer.
heerlijk, heerlijk, heerlijk...( zo'n heemtuin en iemand die daar voor ons de foto's maakt!
BeantwoordenVerwijderenOooooooooooo, wat mooi!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenFoto's van grote schoonheid. Soms zit in een foto meer dan vele woorden kunnen vertellen.
BeantwoordenVerwijderenSoms zit in een gevoel meer dan tekst en foto's kunnen vertellen. Klein voorbeeld.
Voor de ingang van mijn voordeur is een laag muurtje. Maria stelde eens voor daar een klein randje bloemen voor de plaatsen. Nog geen tegeltje dik staat daar nu een rijtje lavendelplanten die langs je voeten strijken als je de voordeur in wil gaan. Met mijn voet op een verhoginkje, zat ik op de bank naar buiten te kijken. Ik zag die lavendel, eigenlijk veel te veel uitgegroeid al, beschenen door een straaltje gouden zon, prachtig bloeien terwijl ettelijke bijen af en aan vlogen en koolwitjes rondom fladderden. Ik acht: kijk nu toch, de bijenstand gaat achteruit. Maar hier zijn ze, halen hun nectar uit onbespoten planten. Het kan, mits je de natuur maar gewoon zijn gang laat gaan en er geen economisch proces van maakt. Gewoon planten en kijken wat er van komt. En plotseling voelde ik een vleugje geluk, om al die dingen en al die gevoelens die plotseling op zijn plaats vielen. Hoe onbeholpen zijn deze woorden ten opzichte van dat geweldige gevoel. Even gewoon geluk achter een zongeweven raam. Meer was het niet, maar toch was het onnoemelijk veel.
Ik herken dat Plato. Schreef er wel vaker over. Als je het opschrijft staat het er zo plat. Het raakt niet aan wat er gebeurd. En toch wil je het zo graag delen. Wie weet waar je voet goed voor is al wens ik je van harte beterschap toe :-)
VerwijderenIk zal je vertellen waar mijn gepeins en gevoelen is terechtgekomen.
VerwijderenMijn voet werkt tegen. Mijn voet heeft behoefte aan rust, aan pas op de plaats.
De gedwongen rust, die me af en toe rusteloos maakt, omdat ik niet gewend ben aan inactiviteit, geeft me aan dat ik attent moet zijn.
Ik zie de bijen, de lavendel, de vlinders.
Ik zie door het andere raam de druivenstruik met een mooie tros blauwe druiven. Soms worden ze bewogen door de wind. Soms speelt de zon er een spelletje mee.
In de heg groeit spontaan een theunisbloem. En door het achterraam staat de appelboom die ik nog kreeg van mijn broer. Voor de eerste keer zitten er wel vijf appels aan.
Tientallen kruisspinnen hebben hun web geweven tussen struik en struik, tussen struik en heg. Als zoon er doorheen loopt, krijgt hij de volle laag, brult, zwaait met zijn armen en kijkt steels om of ik het zie.
De wereld is vol van kleine dingen die, bij nadere beschouwing, net zo groot zijn als de dingen die ik vroeger voor liet gaan, mooier zelfs, warmer ook.
Ik zie dit als een les. Maak toch pas op de plaats. Heb aandacht voor het kleine. Kijk niet over de dingen heen. Alle ingrediënten voor een vol leven liggen in je eigen tuin. Dieper nog, liggen in jezelf besloten.
Dit alles overdacht op een winderige maar zonnige namiddag, op de bank.
Gewoon maar een krabbeltje, dat bijna niemand leest. Maar voor mij is het plotseling heel belangrijk.
VerwijderenDe dingen die ons tegen zitten (voet) kunnen we gebruiken om tot meer verfijnde inzichten te komen en te leren ervaren en daarmee om te gaan. En wat kom je dan geweldige dingen tegen als je opmerkzaam bent. Al die mooie 'simpele'dingen om van te genieten en er het waardevolle van te leren kennen. Dus ook je rusteloosheid opmerken en tot rust leren komen. Mijn idee is: Een voet is daar niet voor nodig. Dat kun je ook 'leren' zonder die voet, daarom mediteer ik (op een kussentje), niet om te voorkomen ziek te worden of te zwijmelen, maar om tot rust te komen, mijn onrust te herkennen en vele andere dingen die me eigen zijn en daardoor, door de dag heen beter en met meer aandacht in het leven te leren staan. Maar als zo'n voet er dan toch is, dan kun je er gebruik van maken. Vaak rennen we echter net zolang door totdat er iets op gaat spelen. Helaas.
Inderdaad, alle dingen liggen in jezelf besloten en nergens anders. Ik ben daar zo blij om.
Je voet werkt als een meditatie :-) mooi hoor. Maar meestal, als de noodzaak weg is, is de rust en verwondering ook zo weer verdwenen is als je het niet 'onderhoudt'.
Bedankt voor dit prachtige krabbeltje. Ik weet hoe belangrijk het is. Het tilt ook mij op.
acht = dacht.
BeantwoordenVerwijderenDat acht ik al hihihi.
Verwijderengoedemorgen Elly ja de herfst nadert met rasse schreden inderdaad en je maakte prachtige foto`s van een mooie septemberdag die warm en genoeglijk was.
BeantwoordenVerwijderenHoi Elly, wat een prachtige foto's! Heerlijk dat de zomer nu "geoogst" kan gaan worden in de rijke herfsttijd!
BeantwoordenVerwijderenWat een schitterende foto's. Het koolwitje lijkt wel een brilletje te dragen. Kijk maar eens goed.
BeantwoordenVerwijderen