Voor medicijnen voor de gezondheid moeten ziektes bestudeerd worden; en muziek die harmonie wil uitdragen moet disharmonie onderzoeken.
Plutarchus (46-120) Griekenland
Ik ben altijd blij als ik hier of daar een bevestiging lees van mijn ideeën. Vooral in een tijd waarin velen alleen maar naar de mooie kanten van het leven en de goede eigenschappen in zichzelf kunnen en willen kijken met de kreet 'positief denken'. (waarmee ik niet wil zeggen dat doemdenken zinvol is) Het lijkt me dan onmogelijk en op zijn minst erg moeilijk om datgene wat niet goed functioneert of dat waar zich de problemen voordoen te wijzigen. Zo is het in het klein en zo is het in het groot.
Nou ben ik maar klein :-) dus zal ik in mijn eigen leven de problemen moeten onderzoeken om tot probleemloze resultaten te kunnen komen. Vaak heb ik de problemen niet eens dóór. Soms wil ik ze niet eens ervaren als problemen en denk ik dat ze bij het leven horen.
Iets anders is, dat ik de problemen en de ergernissen die op mijn weg komen. niet herken als MIJN probleem. Dan kan ik denken: als die ander zou veranderen, dan heb ik toch geen problemen meer.
Maar ik kan die ander niet veranderen dus zal ik toch wat aan mijn eigen ergernis of verdriet moeten doen. Hoe doe ik dat?
Nou Plutarchus weet wel hoe dat moet. Hij is vast een ervaringsdeskundige geweest anders had hij die uitspraak niet kunnen doen en daar kan ik dan mijn voordeel mee doen. Hij geeft me te kennen dat ik op de goede weg ben om er iets aan te doen.
Een vriendin van mij zegt altijd: 'Spitten, boeddhisme is spitten in jezelf en dan komt er van alles naar boven waar je iets aan kunt veranderen'. Dat heeft natuurlijk niet specifiek iets met boeddhisme te maken, maar daar vinden wij tweetjes toevallig de methode om aan onszelf te werken en dat is heel handzaam.
Voor mij staat zo langzamerhand als een paal boven water dat, door open en eerlijk te durven kijken naar de problemen in mijn leven, zonder te wijzen naar dat wat de ander mij heeft aangedaan, mijn leven grof verbeterd kan worden. Leren zien waar mijn aandeel in het probleem zit of waar mijn manier van omgaan met teleurstellingen of zelfs misschien traumatische emoties, me in de greep van ellende vasthouden.
Zonder onverschillig te worden of een muur te bouwen is het mogelijk te leren loslaten. Ik ben niet de enige die dat heeft ervaren. Opmerkzaamheid is een begin.
Het is een leerproces dat nooit ophoudt en een enorme blijdschap tot gevolg kan hebben. Denk maar eens aan de vele schitterende composities in de muziek en de enorme uitvindingen in de medische wereld. Zonder onderzoek waren ze er nooit geweest. En dat blijft niet bij één vreugdevolle compositie. Als je eenmaal de slag te pakken hebt volgen er meer.
Een Gehakkelde Aurelia (met dank aan Corrie die het beestje een naam gaf) die honing zuigt op een distel, dat leek me wel een toepasselijk plaatje.
Lieve Elly , als je eenmaal aan die reis begonnen bent kom je ook je verantwoordelijkheden tegen en zal je nooit meer terug kunnen.
BeantwoordenVerwijderenWant je weet wat de gevolgen zijn, je weet hoe het wel kan en het kan eenvoudig weg niet niet meer.
Is dit erg wazig?
Maar het gaat me zo aan het hart!
Niet altijd beter, wél anders
BeantwoordenVerwijderenmisschien moeten wij leren met ons westers verstand
naar de oosterse wijsheid te kijken
om zo ons innerlijke te verrijken
te eenzijdige zienswijzen werken blindheid in de hand
Graag gelezen, Elly.
Lenjef
Zou je misschien eens een persoonlijk voorbeeld kunnen geven? of een ander voorbeeld mag natuurlijk ook.
BeantwoordenVerwijderenIk lees in omgekeerde volgorde. Dat zou ik toch eens moeten afleren. Hier vraagt Novelle om een voorbeeld dat ik net gelezen heb :-)
BeantwoordenVerwijderenHet zou de titel van een goed boek kunnen zijn, Elly (onthoud deze zin en doe er je voordeel mee): 'Spitten in jezelf.' Voor als je ooit eens gaat schrijven over je persoonlijke, naar binnengekeerde, zelf.
Mijn huidige ervaring is dat het een zegen is als je jezelf toestaat zonder oordeel te spitten. Ik had nog wel eens de neiging niet te gaan spitten (dan legde ik de schuld gewoon bij een ander en klaar was ik) of als ik wel spitte, mijzelf de schuld van alles te geven. Ik was een slechte vader, een beroerde opleider, een niet toegewijde partner etc.
Inmiddels heb ik ook geleerd dat dit niet de weg is. Ook dan verzeil ik in kringetjes en doodlopende wegen. Tot ik (ik zal het ooit ergens gelezen hebben) tot de conclusie kwam dat het werkte om gewoon neutraal te constateren: ja, dat is zo, ik ben kwaad. Maar dat gaat weer over en dan leef ik weer verder. Maar wat was nou dat stukje kwaadheid? Aldus redenerend verdween de lading en kon ik de zaak van meer kanten bekijken. Toch al een mooi succesje.
Nu merk ik wel dat de venijnigheid op de loer ligt. Ik merk dat die neutraliteit (of noem het objectiviteit) niet vanzelf omhoog komt maar dat ik me die telkens heel goed moet herinneren om niet in oude fouten te vervallen. Kortom, een levenslang proces van vallen en opstaan. Kijk, en dan ben ik toch blij dat er iemand zegt: meedoen is belangrijker dan winnen. :-)
Op zich is het al een hele stap en een geweldige ontdekking wat dat spitten inhoud. Sommigen (maar dat zijn er niet zoveel hoor) hebben dat van nature, maar ook ik heb het net als jij moeten ontdekken en leren, onvoorwaardelijk kijken naar mezelf zonder oordeel.
VerwijderenHet is een eindeloze weg hè, maar iedere keer weer verrassend en aanmoedigend.
Wat ik in het B. leuk vind is dat de Boeddha zegt dat het mogelijk is je ego als 'niet bestaand' te leren kennen. Daarover te lezen en erin te duiken is mateloos boeiend. Daar ligt de sleutel, maar voor ik dat door heb.... en nog meer; dat kan leven.... geen drie puntjes maar veeeel meer.
Ook dat zijn onderzoekjes die het gaan van de weg voor mij tot een feest maken.
Het is een mateloos boeiende filosofie die zoden aan de dijk zet als je het je eigen probeert te maken.
Maar het is vooral de vreugde die je (soms) voert als je weet dat je niet met een zelfbeschuldigende zoektocht maar met een spannend avontuur bezig bent waar je alleen maar beter van kunt worden. Ik zeg nu even je... maar niet in de betekenis van je moet maar wat fijn als je het kan ervaren.
VerwijderenZo heb ik het ook altijd bedoelt hahahaha, Ja, zo werkt het hè.
Verwijderen