Hoe meer ik dat in de gaten krijg des te meer ik opmerk dat er maar heel weinig is dat ik spontaan en zonder overwegingen doe. Als iets haar tegenstaat zeg ik nee dat wil ik niet, als ze iets leuk vindt of er profijt van kan hebben staat ze vooraan om mee te doen. Dat dictatortje heeft me aardig onder controle en regeert mijn handelingen. Ik laat me van alles door haar opleggen. Ze zorgt ervoor dat ik bij voorbaat al weer iets heb bedacht om het wel of niet te willen.
Wat zou er een enorme vrijheid zijn als ik haar overboord kon gooien en ik overal als een kind open en vrij tegenover zou kunnen staan. Als ik er kon zijn voor het leven zelf met alles erop en eraan en niet omdat alles om mij draait.
En toch vind ik het al een heel gewin dat ik dat dictatortje heb ontdekt. Het geeft me gelukkig een wat eerlijker zelfbeeld zonder uitvluchten en de keus naar haar te luisteren of niet.
Ik zou al die zelfopgelegde beperkingen graag weg willen blazen als de pluizen van de paardebloem
of is dat willen ook weer aan dat dictatortje gerelateerd?
Daar zal ik deze week toch ook eens op letten.
Oplettendheid kent geen einde
en dat dictatortje is zo handig
een eindeloos spel van nieuwsgierigheid voor mij :-)
dictator in het hart?
BeantwoordenVerwijderenmeer iets voor het hoofd, dacht ik.
of weer een kwestie van verschillend benoemen?
jij en ik komen geen steek verder met mijn reacties op jouw blogberichten, maar ik wil af en toe toch laten weten dat ik wél lees,!bijwijze van groet.(( maar ben niet uit op discussie!!
Goedemorgen Reflexxus.
VerwijderenVOOR MIJ is het heel duidelijk dat ik vaak denk dat er goedheid vanuit het hart is en als ik heeeeel goed oplet zie ik het diktatortje eronder zitten en mijn zelfgenoegzaamheid. En ik maar denken dat IK zo goed ben.
Het gaat niet om discussie R. Maar om wat IK ervaar en opmerk. Eerst (als ik stil en opmerkzaam ben en dat heeft niet met denken te maken)wordt ik het me bewust en daarna is het denken in MIJN ervaring het doorgeefluik van het hart en het bewustzijn.
En gelukkig kan ik regelmatig ook zonder het dictatortje handelen.
Als jij het anders ervaart is dat JOUW ervaring en niet minder waar. En zowel voor jou als voor mij hoeven ervaringen niet eeuwig hetzelfde idee of gevoel op te roepen.
Reflexxus zoekt volgens mij naar het juiste woord, ik snap dat ook.
VerwijderenErvaring is heel heel persoonlijk, maar als je hem onder woorden gaat brengen (want het moet eruit, je UIT je naar een ander) dan begint het pas! De woorden die je kiest kunnen door het gesprek met de ander steeds fijner afgesteld worden op hetgeen je innerlijk waarneemt (zeker als die ander interesse toont naar wat je op het spoor bent)
Tenminste zo vergaat het mij, en het geeft een goed gevoel als je dat formuleren steeds beter lukt, taal is fantastisch moeilijk en een eindeloos universum / scholing
Ik schreef al eerder een logje over hoe moeilijk ik goed communiceren vind. Helemaal waar Schrips. Eigenlijk is een blog veel te beperkt maar ik blijf proberen het is net zo mateloos boeiend als het leven zelf.
VerwijderenBedankt voor de feed back.
Ja het is het proces dat alles boeiend en levend maakt, veel meer dan het neerleggen van een product (blog) en dat je beter niet kunt willen dat een stuk (waarover je hebt nagedacht en nagevoeld) meteen kant en klaar is/ ook al ben je nog zo zorgvuldig bij het noteren, er zit toch bijna altijd een valkuiltje in, en wat een blog leuk maakt is de interactie die daarop volgt (en niet leuk als die wegblijft) Mij verbaast het iedere keer hoe weinig dictatorschap je daarvoor nodig hebt. Het raken van een gevoelige snaar onttrekt zich kennelijk aan de dictatuur....
VerwijderenVoor mij is het juist het herkennen van die steek van de dictator, want ik kan haar missen als kiespijn, maar de gewoonte van haar aanwezigheid onttrekt zich bij mij niet vanzelf Schrips. In die steek (in mijn hart) herken ik haar weer en probeer ik het met humor te benaderen. 'tja, daar is ze weer' zeg ik dan tegen mezelf en nu heb ik regelmatig de kracht me er niet in mee te laten nemen. Maar dat gaat niet vanzelf. Soms moet ik hard blazen :-). Maar dat is voor mij ook de uitdaging.
VerwijderenWel spannend om dit soort waarnemingen bewust te krijgen! Ik snap het maar zou het nog weer een beetje anders formuleren: het dictatoriaal de wil opdringen (aan jezelf of aan de ander, dat maakt geen verschil) - die Wil zelf zit niet in het hoofd en ook niet in het hart, maar daar zitten nu eenmaal wel de hersens die het signaal registreren. Hebzucht, heerszucht, ditzucht en datzucht.... het zet onbewust een drijfveer in beweging die al gauw tot verstarring en klemzetting leidt- 't vergt inzicht in je diepere motieven om die beweging om te zetten naar de vrije adem richting paardebloempluisjes!
BeantwoordenVerwijderenDat heb je mooi 'vertaald' Schrips.
VerwijderenIk wilde juist nog even kwijt dat die dictator er al is nog VOOR ik er over heb nagedacht. Het zit zo ingebakken dat je er niet zo makkelijk de vinger achter krijgt. Ik noem het vaak maar 'gewoontepatronen' en dat zijn hele diepe karresporen. Juist omdat ze niet bewust zijn en dat wel gemaakt kunnen worden plaatste ik ze (voor het gemak)in het hart.
In het B. kennen we 51 mentale factoren dus.... hihihi dat laat ik hier maar achterwege want die heb ik zelf ook niet 100% op een rijtje.
Maar alleen al het (vaak later) herkennen en benoemen doet me al goed.
met "gewoontepatroon" ipv diktator was het een makkelijker te hanteren omschrijving wellicht.
BeantwoordenVerwijderenIk heb alleen zin om die pluizen van die paardenbloem er in één adem af te blazen, zodat ik 100 jaar mag worden! Alleen als ik met tot die tijd zelf kan redden anders hoeft het niet!
BeantwoordenVerwijderenHet leven als een groot psychodrama waarin alle subpersoonlijkheidjes -ikjes- hun rol willen spelen waaronder zo'n dictator.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het ook hier gaat om bewust-zijn. Het onderkennen (en dat is al heel wat)en ermee omgaan (spelen) dat is alweer een vorm van zelfreflectie. Kritisch (zelf)onderzoek is nooit weg mijns inziens.
Ouspensky en Gurdjieff schrijven daar weergaloos over hè Es. Met hen leer je jezelf wel kennen. :-)
VerwijderenEentje uit een van mijn oudste dozen, Elly.
BeantwoordenVerwijderenEen beeld in de spiegel.
Ik ben wie ik ben.
Welke kracht drijft het schrijven van de balpen?
Het verstand zegt vaak andere dingen dan het hart.
Toch huizen ze beiden in hetzelfde lichaam, zij het elk in een kamer apart.
Starende naar een spiegel met de blik op jezelf.
Hoeveel wezens zie je dan, acht, tien...elf?
Misschien kijk je naar het kind van jouw ouders.
Zie je een zwak mens of een atleet met sterke schouders.
Naargelang de stemming van het gemoed
is het telkens een ander beeld dat je ontmoet.
Elke 'ik' is een kracht zonder spiegelbeeld
die het gevoel en denken van zijn drager bespeelt.
Als een onvervangbare materieloze harde schijf
woont deze ik in het brein met het hart als buitenverblijf.
Zeg 'ik', wie denk je dat gij zijt?
Alles en niets, zelfs geen stofje in de ruimte van de stervende eeuwigheid.
Héél graag gelezen trouwens.
Lenjef
Wouw en ik heb dit niet minder graag gelezen Lenjef. Heel bijzonder beschreven, Nee gedicht !! Dank je wel.
VerwijderenJe zou ze weer eens opnieuw moeten publiceren.