Er lag een stapeltje papiertjes en hij had een autootje naast zich staan.
"Oma, zullen we elkaar briefjes schrijven?" vroeg hij "en dan stuur ik ze je met de auto toe."
Ja, het zijn moderne tijden en we hebben een auto tot onze beschikking.
"O.K."zei ik, "begin jij maar."
Zo ontstond er een briefwisseling. Hij vouwde 'de brief' heel klein op, stopte het in het autootje en reed hem over de tafel naar me toe.
Ik vouwde hem uit en schreef een antwoord. Zo waren we een tijdje bezig en bedachten steeds nieuwe onderwerpen.
Opvallend vond ik de vele briefjes die over de computer gingen.
Dit is er één van. Die computerkwartjes vallen eerder dan die van de Nederlandse taal. :-)
Ach de tijd gaat snel en ik denk dat hij nu zelf ook zal staan te kijken van zijn spelling toen.Vannacht komen ze hier weer eens samen slapen na de verjaarsmiddag van hun oom, mijn oudste zoon. En als er nog tijd is gaan we met de kerstboom aan de gang.
leuk herinnering wie weet wat jullie nu gaan doen.(glimlach)veel plezier Elly!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk dat je dat briefje bewaard hebt! Dat zijn toch de kleine dingen doe het doen.
BeantwoordenVerwijderenIk zie dat je kleinkind tekentalent heeft! Dat is niet iedereen gegeven. Die spelling komt vanzelf...
Wat leuk, die briefjes. En het vervoer per auto ook. Slimme jongen. Nu ook al computerspecialist. Wondere wereld.
BeantwoordenVerwijderenLieve Elly,
BeantwoordenVerwijderenWat een vreugde zo samen met je kleinkinderen te kunnen zijn. Ik gun het je van harte.
Anderzijds heb ik wel hartzeer als ik dit lees en onze 2 schatten, die zover weg wonen, (in Afrika) moet missen.
Als het goed gaat zien we elkaar eens in het jaar.
Gelukkig hebben we ook nog kleinkinderen dichterbij, maar dat neemt het gemis niet weg.
Dag Elly, ik wens je vreugde en vrede in deze tijd.
ria39