Mijn bureau met de computer staat in de huiskamer en terwijl ik werk aan vrijwilligers opdrachten, mijn logs of wat dan ook, ik heb alles bij de hand. Muziek, de schildersezel, de keuken, ik kan naar buiten kijken en zie de prachtige herfstkleuren. Het zonnetje schijnt achter mijn bureau schuin naar binnen en zowaar, ik moet het scherm iets laten zakken om mijn monitor nog optimaal te bekijken. Dat allemaal omdat de muziekinstrumenten van Fer naar de andere kamer zijn verplaatst. Hij moet nog erg veel aansluiten en in orde maken, maar nu heeft hij de hele kamer ter beschikking en ik zit met warme voetjes in de kamer praktisch tegen de verwarming. Voor beiden een verbetering.
Wat een weelde.
Als ik mijn computer aanzet om te kijken of het weer werkt, krijg ik een mailtje binnen van Amnesty waarop veel verhalen staan van mensen die geholpen zijn door een simpele klik op beantwoorden, waardoor ik heb laten weten dat ik het niet eens ben, samen met gelukkig vele anderen, met de gevangenneming of uitzetting van onschuldige mensen in landen waar de omstandigheden niet kunnen reiken naar de vrijheid en het welbevinden dat we hier in vele gevallen nog hebben.
Want ook hier zijn allerlei veranderingen mogelijk in de hand gewerkt door oneigenlijke angsten en een teruglopende economie. De vrijheid kan alleen zo blijven wanneer ieder persoonlijk zich zoveel mogelijk inzet voor omstandigheden waarin iedereen zich gewaardeerd en thuis kan voelen. En die inzet eist veel zelfrefexie en een heldere en aandachtige oplettendheid waar onze angsten en ideeën over zelfbehoud de solidariteit overstijgen.
Fijn alles bij de hand te hebben.
BeantwoordenVerwijderenSolidariteit lijkt wel een vies woord geworden. Maar is er 1 der belangrijkste zaken die we hebben en niet mogen verliezen.
Fijn alles bij de hand te hebben.
BeantwoordenVerwijderenSolidariteit lijkt wel een vies woord geworden. Maar is er 1 der belangrijkste zaken die we hebben en niet mogen verliezen.
Elly,
BeantwoordenVerwijderenGeniet van deze zelf gecreëerde weelde en blijf waar mogelijk solidair met hen die dat nodig hebben, maar dat vertrouw ik jou zeker toe.
Groetjes,
jeer
Fijn he zo`n eigen plekje.En wat een gedoe in Egypte niet waar?
BeantwoordenVerwijderenHet leger die de revolutionairs eerst ondersteunde pakt ze net zo meedogenloos aan als de verdreven diktator.Om moedeloos van te worden.
Zouden wij mensen ooit iets leren Novelle?
BeantwoordenVerwijderenIk heb zo mijn twijfels maar ga moedig door ;-). Anderen kunnen we niet veranderen, alleen onszelf. En als iedereen dat dan doet ....
Voor Maria en mij gold de afgelopen dagen het thema: het gelijke trekt het gelijke aan.
BeantwoordenVerwijderenMaria zei ergens: degenen die wapens leveren zijn zelf bang van wapens. Ik vond dat een mooie uitspraak. Het geeft aan dat als je je met iets inlaat, het ook werkelijk volledig in je bestaan integreert. Als dat kan met negatieve dingen, kan dat ook met positieve zaken.
Enfin... een heel verhaal dat ik je zal besparen, maar soms wordt je door negatieve dingen juist op een positief spoor gebracht.
Wij zeggen altijd tegen elkaar. En als we nou door de crisis geen boeken meer kunnen kopen? Nou, dan hebben we altijd de rommelmarkt nog. Zo zijn we ook grootgebracht en zo zijn we qua mentaliteit nog steeds.
Wat heeft dat met Amnesty te maken.
Misschien dat als je in je hart overtuigt bent van het feit dat ieder mens vrij is en dat niemand een ander mag beperken en als je dat ook praktiseert, je iets bijdraagt aan de wereld. Iets kleins wellicht maar toch iets dat als een kleine glinstering door het heelal zweeft en wordt opgemerkt en doorgegeven.
Plato, maar die gemartelde gedetineerde kun je toch niet vrij noemen al denk je nog zo hard. Dat gaat er echt bij mij niet in.
BeantwoordenVerwijderenDan begin je toch al met een leugen.
Waarom? Waardoor bedenk je dat?