Lijden en geluk, lelijkheid en pracht, ziekte en gezondheid het is geen enkel probleem.
Wij zijn het zelf die in ons brein de beperkingen aanbrengen en onderscheid maken
Doordrongen worden van die beperkingen waar voor wordt gekozen of die er gewoon zijn, bewerkstelligt de ervaring dat er een andere mogelijkheid is.
Het kan echt, zowel het één als het ander ervaren en zelf in het midden blijven zonder onverschillig te worden en het leven bewust en voluit leven.
Is dat zo?
Is dat echt zo?
Betekent dat bewustwording?
Het is allemaal (nog) niet zo duidelijk
of
heeft de tand des tijds het bewustzijn
verduisterd?
Komt het vanzelf goed
of kunnen we het zelf restaureren?
Ik wens je een aandachtige week toe
met aandacht blijf ik deze week aan jouw woorden denken.
BeantwoordenVerwijderenwat zou ik graag willen dat het zo simpel maakbaar was, op/in het middelpunt kunnen blijven. Met een bipolaire stoornis zo wie zo heel erg lastig....
Maar met bewustzijn begint het denk ik, en kan je weer terug naar het middelpunt.
Elly, aandacht!
Ik zou je graag een hart onder de riem steken Yvette.
BeantwoordenVerwijderenMet zo’n blokkade is het natuurlijk dubbel zo moeilijk. Maar vergeet niet dat er (bijna) niemand is die het kan ook al zijn het slechts momenten dat je het beleeft. De mogelijkheid is er wel. Maar alleen al het feit dat we opmerken dat we overal in meegaan, is de moeite van het observeren waard en geeft verruiming.
Even Yvette gelezen, tja, die bipolaire stoornis, best een zware klus om me om te gaan. Toch zit voor mij juist daar het herkennen van de onmetelijke ruimte in die de geest omvat. Maar dan het dan nog een plek geven in "de wereld" waar vooral 'aanpassing' gewenst is...
BeantwoordenVerwijderenEen aandachtige week..dank je Elly, ik ga er weer helemaal voor!
het sijt me maar ik kan er niet achter komen wat de strekking is van wat je hier schrijft, wat wil je zeggen?
BeantwoordenVerwijderenHet houdt verband met het vorige logje Reflexxus en de training van de geest.
BeantwoordenVerwijderenEen mogelijkheid om op een andere manier en meer volledig in het leven te staan.
We gebruiken maar een klein percentage van onze mogelijkheden door onze beperkingen.
Eigenlijk weet ik niet eens of ik mijn beperkingen wel zo erg wil vinden! Waarom willen we altijd zo veel? Ja, daar ga ik mij opnieuw op richten.
BeantwoordenVerwijderenWat bedoel je met WIL vinden?
BeantwoordenVerwijderenZijn ze erg en ....?
Nou - moeilijk he? praten... UITLEGGEN.... oef
BeantwoordenVerwijderenmaar:
Als ik jouw reactie hier lees,
(' We gebruiken maar een klein percentage van onze mogelijkheden door onze beperkingen.') is het net of we het ERG moeten vinden, dat wij als mens zijnde met beperkingen heb te leven.
Maar ik wil dat dus eigenlijk niet erg vinden.
Wat wil je anders dan? Bewustzijn zonder beperkingen? Wij westerlingen hebben de laatste 10 a 100 jaar toch juist ontdekt dat we in het hier en nu moeten leven? Inclusief de beperkingen, waarmee we desalniettemin aan het worstelen zijn? OOoooooooo
Snapt iemand mij nog?
Ik veronderstel dat ik je begrijp(?).
BeantwoordenVerwijderenAllereerst over in het hier en nu leven.
Dat wordt eenvoudig gezegd maar is niet gemakkelijk. Het gaat er dan om je voortdurend bewust te zijn van waar je mee bezig bent, iedere minuut. Wat je ziet, wat je denkt, wat je doet en hoe je reageert. Als je aardappels schil, schil je aardappels en als je strijkt, strijk je en juist dan kom je tot de ontdekking dat je in je hoofd met heel iets anders bezig was.
Dat 'hier en nu'is trouwens niet de laatste 10-100 jaar uitgevonden, maar komt uit eeuwenoude wijsheids tradities. Het Boeddhisme werkt daar al 2500 jaar mee en boven het orakel van Delfi stond 'Mens ken uzelf'.
Volkomen aandachtig zijn, dat is waar ik het over heb, waardoor je kunt leren ervaren dat beperkingen als vanzelf wegvallen en conflicten worden opgelost. Maar dat gebeurd niet van de ene op de andere dag hoor.
Lees (als je wilt natuurlijk) Krishanamurti erover. Hij was wars van alle autoriteit en traditie, wilde geen leraar zijn, je moet er uiteindelijk zelf aan 'werken'. Hij sprak er zijn hele leven over.
En nog even voor de duidelijkheid. Ik vind mijn beperkingen niet ERG hoor, maar ik ben nieuwsgierig naar wat er MEER mogelijk is en daar kom ik achter door de beperkingen te leren zien en erkennen. Dat heeft allemaal te maken met in het hier en nu leven. Mezelf en al mijn weerstanden.
Maar beperking is ook lijden en niemand wil toch lijden...(weerstand)dus vind ik dan mijn beperking niet erg????
Zo dubbel is het ook wel weer. Dus klopt het dan niet dat ik mijn beperking niet erg zou vinden, want ik wil toch niet lijden????
Al die innerlijke en uiterlijke conflicten vind je in de 'talks' van Krishnamurti terug
om het bij mezelf te laten. ik ben de weg gegaan van zelfonderzoek en zelfkennis voor innerlijke groei.
BeantwoordenVerwijderenen daarbij onderzoek je je onmogelijkheden/ beperkingen om die om te zetten.
gaandeweg blijven hardnekkige onmogelijkheden over waarvan je (uiteindelijk(ik ben al oud))"mag" aannemen dat je daar bij een "volgende gelegenheid" aan verder zal werken maar nu beter kan laten rusten tijdens de rest van dit leven.
( gelukkig vergroeien er ook zaken "vanzelf", zo brengt het ouderzijn onverwacht zegen)
Mooie reactie Refexxus.
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen. En ach, het kan moeilijk zijn, maar wie weet er kan veel gebeuren in een leven als we aandachtig zijn en dat blijven 'beoefenen' ontstaat er misschien een gewoonte patroon in het bewustzijn dat ons verder helpt, nog in dit leven.
Jij noemt het misschien 'vanzelf' :-)
En ik vergeet nog te zeggen dat de weg die je gaat en ging min of meer te maken heeft met mijn ideeën over leraarschap.
BeantwoordenVerwijderenhartelijke groet!
BeantwoordenVerwijderenEen korte bijdrage dan maar;
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt erop dat Hetgeen mij beweegt in het leven, bepaald wat ik te "doen" heb. Nee, niet als slachtoffer...gewoon als degeen die met het leven mee wenst te gaan.
Ongeacht of het nou uitbreiden van zelfkennis is of bewust zelfonderzoek genoemd zou moeten worden.
En zo wordt ieder mens op een unieke manier 'begeleid' en gestuurd, denk ik dan maar.
Eigenlijk niet met mijn denken ervaar ik dat, maar vanuit m'n hart...
Vooral als ik de bijzondere verschillen tussen mensen zie, zoals zij hun levenspad ervaren.
( Heb reuze m'n best gedaan voor een sappige woordkeus! hihihi)
En dat lukt je hier weer evengoed als op je eigen blog Walter.
BeantwoordenVerwijderenBedankt.
Ik ben het, denk ik, met Schrips eens.
BeantwoordenVerwijderenJe kan hier wel een ultieme toestand voorstellen, maar een feit is dat een mens daar ver bij achterblijft. Het heeft geen zin steeds diezelfde boodschap te herhalen waaruit blijkt wat er nog allemaal moet. Mensen hebben in één leven een beperkt vermogen tot inzicht en aanpassing. Ook zonder leraren en boeken lukt dat. Misschien niet zichtbaar voor anderen maar desalniettemin aanwezig. Het leven zelf, leert mensen. Daar is dat leven ook voor bedoeld. Daar hebben wij zelf voor gekozen. En we doen het, iedereen op zijn eigen tempo. In het NU... En niet door achter anderen aan te lopen. Wie dit wel doet ziet hoogstens wat hij nog allemaal NIET is.
Ik heb hier weer eens gelezen, ik verbaas me telkens weer over het feit dat jij alles wilt begrijpen en beredeneren Elly.
BeantwoordenVerwijderenHet leven, het is een opeenstapeling van gevoelens, en hoe je daar mee omgaat, (volgens mij dan he).
Ik ben blij (en voel me vrij)dat ik niet alles meer hoef te begrijpen om te weten dat het leven op zich mooi kan zijn, met alle vreugde maar ook zeker met heel veel verdriet. Dat maakt een mens sterk!
Ik besta, ik leef, ik voel en ik handel naar mijn gevoel, soms geeft dat onbegrip met zich mee. So what??
So what? Heerlijk toch?
BeantwoordenVerwijderenStel je voor Geesje dat we allemaal hetzelfde waren. Het zou een saaie wereld worden.
Of misschien zou Kreta wel helemaal vollopen :-)
@ Knuffel terug, want jouw reactie voelde als een warme (begrijpende) knuffel.
BeantwoordenVerwijderen