Klifi van Adriaan

 Ik las het boek Klifi van Adriaan van Dis en was erg onder de indruk. Nu las ik de prachtige recensie die Hella schreef in haar blog en ben weer geraakt en onder de indruk. 

Hier kun je het lezen zeer de moeite waard. 

Een klein citaat van wat zij erover schreef 

Ik heb heel wat zinnen onderstreept.
- "Hoe handhaaft een schrijver zich in deze tijd? Door ondergronds te gaan." Dat was precies wat ik in mijn dagboek schreef, toen ik ontdekte hoe narcisme werkt en hoe ik toch mezelf was gebleven. En nu me de schellen van de ogen zijn gevallen mbt Rutte en De Jonge, snap ik steeds beter hoe dat in een maatschappij werkt. Je hoeft geen clown te zijn als Trump, Glorixpipo of Ezelman, ook fatsoenlijke mijnheren helpen mee het volk rijp te maken voor blindelingse volgzaamheid.

Lees haar hele recensie onder de link

https://heldenreis.nl/2021/05/klifi-adriaan-van-dis#comment-29520

Ja en verder kun je soms maar beter aan de oppervlakte blijven ...maar ja dat wil ik ook niet...en heb zoveel respect voor degene die zich erover uitspreken terwijl ik extreme  uitwassen  niet kan en wil onderschrijven en mijn eigen koers blijf bepalen in de hoop niemand schade te berokkenen.  Lees het boek zou ik zeggen want ook de hoofddrolspeler deed dat en...

Het zijn rare tijden de extremiteiten reizen de pan uit. Een middenweg schijnt in deze maatschappij niet meer mogelijk te zijn. 

Maar goed. Vanmorgen hebben we even een ritje gemaakt naar Zevenaar en het zonnetje scheen door een prachtig bewolkte hemel. De moeite waard om wat fotootjes te schieten onderweg en. Wat is Nedeland toch een prachtig land. 

Pratende Nijlganzen

 Ik ben helemaal niet zo gebrand op het fotograferen van Nijlganzen. Het zijn er zoveel. Maar deze kwamen vlak onder mijn neus staan praten. Vooral die achterste had het hoogste woord. De voorste mompelde er af en toe een beetje tussendoor, het ging maar door. Hele verhalen hebben ze vlak voor mijn voeten staan te vertellen. 

Rustige reigers

Vanmorgen toch weer even naar het reigereiland. Het was er nog steeds opmerkelijk rustig.

Zouden de jongen nog niet tevoorschijn zijn gekomen want ik neem aan dat er dan veel meer gevlogen zou worden om ze te voeren.

 Ook weer mooie plaatjes kunnen schieten van de mandarijn eenden in spiegelend water.

Vergissing.

 En dan is het alweer vrijdag. De weken vliegen voorbij. Zei ik dat al niet eerder? Nou ja maakt niet uit want iedere keer verbaast het me weer dat het weekend voor de deur staat. Ik wilde deze week weer wat schilderen. Eerst dacht ik dat het niets meer zou worden maar ja het is toch nog gelukt en ik zette weer wat werkstukken op mijn schilderblog. 

http://ellyvandoorn.blogspot.com/

En nu vanmiddag ga ik er weer een bijzetten want daar werkte ik zojuist nog aan. 

En heb ik eenuitgebreid blogje zitten schrijven en kwam toen tot de ontdekking dat ik dat allemaal allang in de vorige twee blogjes had laten zien en geschreven.

Pfff ik stop ermee. Ik word oud 🤣  maar dat mag de pret niet drukken.