Iedere keer overvalt me het donkere weer. Ik was er vast van overtuigd dat het zonnetje vandaag wel door zou komen. Vol goede moed ging ik vanmorgen de deur uit om gezellig met schoonmama een paar boodschappen te doen en ja hoor, ik hoopte op droog weer maar de buitjes verraste ons.
Daar had ik nou net niet op gerekend. Toch slipten we iedere keer tussen de nattigheid door en kwam ik droog over.
In de middag kwam het stralende hemellicht toch weer even tevoorschijn en moest ik zelfs de zonwering iets laten zakken omdat ik anders met de schaduwen op het werkstuk op de ezel niet kon schilderen.
Een fotootje uit Zutphen van een even zo sombere dag met veel bewolking.
Vanmorgen zijn we zoals afgesproken met het schilderatelier aan de slag gegaan met het maken van keramiek tegels. Dat is heel iets anders dan op papier of doek schilderen. We kregen een plak klei om ermee aan het experimenteren te gaan nadat de keramiste ons allerlei voorbeelden had laten zien en verteld had over de mogelijkheden.
Wij schilders schijnen dan toch anders te werken dan deelnemers aan de keramiek lessen. Natuurlijk ook omdat we geen klei ervaring hebben maar ons niet af laten schrikken
door het decoratiewerk. Bij Keramisten is het vaak andersom wist Marga Knaven ons te vertellen. Zij hebben meer moeite en terughoudendheid bij het beschilderen van de objecten. De eerste laag engobe zit erop. Nu moet alles drogen en de oven in. Volgende week gaan we verder met glazuren. Ik ben heel benieuwd.
Okee
Ik ben er weer. Lekker een boterhammetje gegeten en zo me voorbereiden op het bezoek aan onze volwassen geworden kleinzoon. Tja 18 jaar is hij geworden Onbegrijpelijk dat ik intussen kinderen van middelbare leeftijd heb die zelf volwassen kinderen hebben. Mijn oudste kleindochter is zelfs al moeder dus ben ik overgrootmoeder. Heftig hoor.
Intussen ben ik knap druk met van alles en nog wat. Gestopt met bepaalde vrijwillige taken en ander er weer bijgekregen. Zo ben ik deze maand voor de eerste keer gestart met een middagje klassieke muziek begeleiden in het verzorgingshuis hier nog geen 100 mtr vandaan. Waar ik vroeger werkte en waar mijn ouders hun laatste levensjaren hebben doorgebracht. Heerlijk lekker dicht bij huis, ik hoef er niet voor te reizen en het is leuk om te doen. En wat ook belangrijk is, de bewoners hadden het ook naar hun zin. Deze keer was het een groepje van 10. Ik ben benieuwd hoe het verder zal verlopen.
En tot nog toe begeleid ik ook nog maandelijks een filosofie gespreks groepje. Helaas is dat intussen erg uitgedund door overlijden of omdat mensen het niet meer bevatten, dementeren etc. dat kan als je hoog bejaard bent. De indicaties voor een verzorgingshuis worden steeds zwaarder. Je moet van alles mankeren anders kom je niet meer in aanmerking voor een plaatsing. Ja, de tijden veranderen en dat betekent niet altijd vooruitgang.
Maar... Misschien gaan we nu van buitenaf ook proberen wat mensen aan te trekken voor sommige activiteiten. Vreedenhoff is daar (om te kunnen overleven) voorstander van en heeft zelfs studenten in huis gehaald wat een positieve bijdrage geeft aan de leefbaarheid in het huis. Heel leuk.
Misschien leuk om eens naar het filmpje op youtube te kijken dat ik maakte van de kerststal. Er wordt veel gedaan om de mensen een goed onderkomen te bieden.
Het wordt hoog tijd dat ik weer eens iets met mijn Magazijn ga doen. Maar ik kom er nog maar nauwelijks aan toe. Misschien zo, nadat ik een boterhammetje heb gegeten.
