Het bruin cafe, het postkantoor en de stemmen van bezoekers. Door het nauwe poortje kom je achter bij de krotwoningen terecht. Ja dat soort dingen was voor de oorlog nog normaal.
Natuurlijk waren dat niet zulke goede tijden als we vaak willen doen geloven. Voor veel mensen was het zware armoede.
Nu is er ondanks de crisis toch veel meer welvaart. Hopelijk een welvaart die we willen delen met minder bedeelden waar we nu de laatste tijd zo met de neus op gedrukt worden. En is de saamhorigheid in het willen delen en met open armen ontvangen geen opwelling maar van blijvende aard.
Wat mij zo aanspreek in het museum is de rust die van die oude tijden uitgaat. Je stapt als je wilt in het trammetje en kunt bijna iedere vijf minuten in of uitstappen. Het hele park is vanaf iedere stopplek makkelijk te bezoeken.
En wanneer er een buitje valt dan schuil je toch gewoon even in een restaurant of in een van de uitnodigende boerderijen.
Ik heb er veel fotoos gemaakt te veel om even te laten zien. Zo af en toe komt er wel een tevoorschijn op dit blog vermoed ik maar de 'losse' opnamen gaan naar het
fotoblog
Ik hoop dat er nu een behoorlijk reactieformulier onder mijn blogs verschijnt waar Plato naar heeft gevraagd. Ik hoor het wel Plato!
Nu zal ik eens proberen om mijn El doodle blog over te zetten in het Magazijn dan hef ik dat op.
En zo probeer ik alle internet activiteiten weer een beetje op orde te krijgen.
